Nog eens kippetjes
DaSom ging vandaag met de Koreaanse vrouw van een collega van Micky naar Syracuse. Ze gaat graag winkelen en daar is een mall die veel groter is dan die in Ithaca. Ze had het wel leuk gehad. Ze komt uit Seoul, en het is wel een groot verschil met hier waar je niet even naar de winkel loopt. Winkelen doet ze graag! Ik weet niet hoe ze alles ooit mee terug krijgt.
Wij hebben hier wat in de tuin gewerkt. Er moeten wat nieuwe bloembedden aangelegd, vorig jaar had ik ze moeten afbreken voor het nieuwe terras. Het is een heel karwei, maar we hebben goede vooruitgang geboekt.
Er is iemand onder het terras aan bouwen.
Bitz gluurt door de spijlen en bedenkt een ontsnappingsroute.
Tim had deze foto gemaakt, ik vindt hem wel mooi.
Nee! Geen foto's maken!
Ooit had ik ma gevraagd om een paar van mijn oude poppen mee te brengen. Ik had me bedacht dat ik zo de "zachte kant" van jongens er wel uit zou halen. Geweertjes zouden hier nooit in huis komen... dacht ik bij de oudste. Maar ja, dan moet je niet met een legerman getrouwd zijn. Die bracht voor Bart een speelpistooltje mee nog voordat het kind het woord kon uitspreken. Gelukkig is het nooit een obsessie geworden en speelde hij liever met blokken en auto's. Toen nummer twee er was werd er wel eens gevochten (zacht uitgedrukt). Dus om het jongenskarakter wat te verzachten had ik die poppen gevraagd. Ik weet niet meer wat ik me er precies bij voorstelde. De poppen werden al gauw onthoofd en gevierendeeld. Niet dat de jongens zo gemeen waren, maar ze haalden liever dingen uit elkaar. Dat lag meer in hun aard. Poppen waren dus een mislukking. De zachte kant kwam later uit een andere hoek. Jaren geleden was er hier een rage van Beanie Babies. Daar werden ze gek op. Ze sliepen ermee, ze speelden ermee, en knuffelden ze. De zachte kant zat er toch in! Gelukkig.
Nou ja, dat zal natuurlijk niet de enige reden zijn dat er een zachte kant inzit, maar ik vond het wel een leuk verhaaltje :)
Die zachte kant zie ik nu ook als ik ze bezig zie met de kuikentjes. Ze zijn zo lief met die kleine tere beestjes, dat is geweldig.
En nog een close-up.
"Impressive wingspan"
Ze hebben een warm plekje gevonden om te schuilen.
Ik doe net alsof ik de kuikens niet zie.
Bart moet ze ook nog even aaien. Dat is de echte kippenman.
En nog een keer proficiat ma!
Wij hebben hier wat in de tuin gewerkt. Er moeten wat nieuwe bloembedden aangelegd, vorig jaar had ik ze moeten afbreken voor het nieuwe terras. Het is een heel karwei, maar we hebben goede vooruitgang geboekt.
Er is iemand onder het terras aan bouwen.
Bitz gluurt door de spijlen en bedenkt een ontsnappingsroute.
Tim had deze foto gemaakt, ik vindt hem wel mooi.
Nee! Geen foto's maken!
Ooit had ik ma gevraagd om een paar van mijn oude poppen mee te brengen. Ik had me bedacht dat ik zo de "zachte kant" van jongens er wel uit zou halen. Geweertjes zouden hier nooit in huis komen... dacht ik bij de oudste. Maar ja, dan moet je niet met een legerman getrouwd zijn. Die bracht voor Bart een speelpistooltje mee nog voordat het kind het woord kon uitspreken. Gelukkig is het nooit een obsessie geworden en speelde hij liever met blokken en auto's. Toen nummer twee er was werd er wel eens gevochten (zacht uitgedrukt). Dus om het jongenskarakter wat te verzachten had ik die poppen gevraagd. Ik weet niet meer wat ik me er precies bij voorstelde. De poppen werden al gauw onthoofd en gevierendeeld. Niet dat de jongens zo gemeen waren, maar ze haalden liever dingen uit elkaar. Dat lag meer in hun aard. Poppen waren dus een mislukking. De zachte kant kwam later uit een andere hoek. Jaren geleden was er hier een rage van Beanie Babies. Daar werden ze gek op. Ze sliepen ermee, ze speelden ermee, en knuffelden ze. De zachte kant zat er toch in! Gelukkig.
Nou ja, dat zal natuurlijk niet de enige reden zijn dat er een zachte kant inzit, maar ik vond het wel een leuk verhaaltje :)
Die zachte kant zie ik nu ook als ik ze bezig zie met de kuikentjes. Ze zijn zo lief met die kleine tere beestjes, dat is geweldig.
En nog een close-up.
"Impressive wingspan"
Ze hebben een warm plekje gevonden om te schuilen.
Ik doe net alsof ik de kuikens niet zie.
Bart moet ze ook nog even aaien. Dat is de echte kippenman.
En nog een keer proficiat ma!
posted by Annemiek | 7:30 p.m.
5 Comments:
Ze zien er wel zo schattig uit die beesjes. Maar ze veranderen wel erg snel vind ik. Als je even terug kijkt..
gr petra
Lief, he, als je die zachte kant ziet? Gisteren had Kai Saskia opeens op zijn rug. Huh? Hij heeft duidelijk ook best een lieve kant. Maar dat ruige is natuurlijk, wat ze willen laten zien. Die kuikentjes zijn heel lief! Hoe lang blijft DaSom nog bij jullie? Haar jaar is waarschijnlijk al bijna klaar of niet?
Onze jongens zijn net zo - heel stoer, maar als ze met Gertie spelen, dan zijn ze de voorzichtigheid en zachtheid zelve. Ik wilde ook geen speelgoed geweren in huis, maar mijn man is net die van jou :) Gelukkig vonden ze de knuffelbeesten van mijn moeder ook het einde :)
Ik vind de kuikens geweldig!
Petra, ze veranderen inderdaad supersnel. Over 2 weken zullen helemaal in de veren zitten zonder dons.
Petra, DaSom blijft tot eind juni.
Dixiechick, (hihi, ook een chick), hoe oud zijn jullie jongens?
Wat lief die kuikentjes, zou willen dat ik die 2 van ons ook zo kon oppakken maar helaas staat "de Valse Kip" dat absoluut niet toe, zelfs de kuikentjes zijn erg schuw door haar gedrag. Hopelijk draait ze weer bij als de kuikens wat groter zijn.
Een reactie posten
<< Home