Van alles
Busreis
De voorjaarsvakantie is weer voorbij voor de kinderen, het is weer op naar school. DaSom was afgelopen week een paar dagen naar een vriendin in Buffalo geweest die ze kende van het taalkamp van vorig jaar. Van de uitwisselings organsatie moet ze voor zo'n reis eerst toestemming vragen en gewoonlijk mogen ze niet in hun eentje reizen, maar deze keer mocht het dus wel. Ze ging met de bus, het is een reis van 3 1/2 uur. Ik was verbaasd over hoe veel mensen er in de bus zaten. Lange afstanden reizen met de bus is populairder dan ik gedacht had. In Buffalo werd ze opgehaald door de gastmoeder van haar vriendin, dus dat ging prima.
Ze had het leuk gehad, maar op de terugweg waren er mensen van de immigratiedienst op de bus gestapt in Rochester. Ze had geen enkele identificatie bij zich, en ik had er niet aan gedacht om haar te zeggen haar paspoort mee te nemen. Zelf denkt ze aan zoiets ook niet. Ze stelden haar een boel vragen, maar lieten haar gelukkig gewoon verder reizen. Oef!
Zwaaien
Het mooie weer houdt aan en vanmorgen heb ik zoals zo vaak met de hondjes gewandeld. Heel veel automobilisten dievoorbij rijden zwaaien naar ons. Ik ken ze 9 van de 10 keer niet, en zwaai gewoon terug. Dat ze zwaaien komt natuurlijk door de "cuteness" factor van de hondjes, dat zal niet aan mij liggen.
Coniferen
Bij ons voor het huis staan een paar uit de kluiten gewassen coniferen. Gewoonlijk wordt daar in de winter het hele onderste gedeelte van opgeknaagd door de herten. Dit jaar hebben ze de bomen toch met rust gelaten, waarschijnlijk omdat ze de hondjes ruiken die daar vlakbij hun wc hebben.
Voor herten is het groen van de coniferen vaak het enige eten dat ze hebben. Je ziet daarom bij veel huizen de coniferen verpakt in jute in de de winter om de herten erbij weg te houden. Vanmorgen liep ik langs een buurman die zijn coniferen aan het uitpakken was. Na een "hello, how are you?" wijst hij naar een paar grotere coniferen die niet ingepakt waren en waar een heel stuk uitgegeten was. "I ought-ta shoot them!" moppert hij, zijn hoofd schuddend, en gaat verder met jute opruimen.
De voorjaarsvakantie is weer voorbij voor de kinderen, het is weer op naar school. DaSom was afgelopen week een paar dagen naar een vriendin in Buffalo geweest die ze kende van het taalkamp van vorig jaar. Van de uitwisselings organsatie moet ze voor zo'n reis eerst toestemming vragen en gewoonlijk mogen ze niet in hun eentje reizen, maar deze keer mocht het dus wel. Ze ging met de bus, het is een reis van 3 1/2 uur. Ik was verbaasd over hoe veel mensen er in de bus zaten. Lange afstanden reizen met de bus is populairder dan ik gedacht had. In Buffalo werd ze opgehaald door de gastmoeder van haar vriendin, dus dat ging prima.
Ze had het leuk gehad, maar op de terugweg waren er mensen van de immigratiedienst op de bus gestapt in Rochester. Ze had geen enkele identificatie bij zich, en ik had er niet aan gedacht om haar te zeggen haar paspoort mee te nemen. Zelf denkt ze aan zoiets ook niet. Ze stelden haar een boel vragen, maar lieten haar gelukkig gewoon verder reizen. Oef!
Zwaaien
Het mooie weer houdt aan en vanmorgen heb ik zoals zo vaak met de hondjes gewandeld. Heel veel automobilisten dievoorbij rijden zwaaien naar ons. Ik ken ze 9 van de 10 keer niet, en zwaai gewoon terug. Dat ze zwaaien komt natuurlijk door de "cuteness" factor van de hondjes, dat zal niet aan mij liggen.
Coniferen
Bij ons voor het huis staan een paar uit de kluiten gewassen coniferen. Gewoonlijk wordt daar in de winter het hele onderste gedeelte van opgeknaagd door de herten. Dit jaar hebben ze de bomen toch met rust gelaten, waarschijnlijk omdat ze de hondjes ruiken die daar vlakbij hun wc hebben.
Voor herten is het groen van de coniferen vaak het enige eten dat ze hebben. Je ziet daarom bij veel huizen de coniferen verpakt in jute in de de winter om de herten erbij weg te houden. Vanmorgen liep ik langs een buurman die zijn coniferen aan het uitpakken was. Na een "hello, how are you?" wijst hij naar een paar grotere coniferen die niet ingepakt waren en waar een heel stuk uitgegeten was. "I ought-ta shoot them!" moppert hij, zijn hoofd schuddend, en gaat verder met jute opruimen.
posted by Annemiek | 10:19 a.m.
6 Comments:
Oef, best eng voor DaSom dus! Hoe bedoel je, het zal aan jou niet liggen, al die mannen zwaaien natuurlijk naar jou ;). (zelfde geldt voor mij en Cosmo)
Oef, dat was even vervelend met die immigratiedienst. Gelukkig hebben ze haar niet voor een illegaal genomen... want dan had je nog wat aan de hand gehad!
Ha, ha, die cuteness factor, wie weet ligt die toch bij jou?
Groetjes,
Ha, ha, ik zie dat Petra op hetzelfde moment reageerde en bijna net hetzelfde dacht...
Groetjes,
Ik hoef het over de cuteness factor niet meer te zeggen denk ik :)
Hier zwaait ook altijd iedereen naar elkaar, of je ze kent of niet.De eerste maanden ging dan altijd heel hard nadenken wie die mensen dan toch waren, en nu zwaai ik gewoon blij terug.
Het verhaal van DaSom is wel eng hoor! Gelukkig is het allemaal goedgekomen!
Wat een vreselijke buurman....
Cuteness factor voor de oude mannen ja :)
Wendy: niet echt hoor. Hij zou het nooit doen, het is maar een gezegde, en hij is aardig.
Een reactie posten
<< Home