Een kijkje in mijn werk, deel 2

Werken op de urgent heeft me wel een beetje een beeld gegeven wat zoal de problemen in de zorgverlening van deze omgeving en in het algemeen zijn. Dit zijn alleen mijn observaties:

*Teveel mensen hebben geen primaire dokter, zoiets als een huisarts. Hier moet je zelf zorgen dat je bij een praktijk ingeschreven staat. Het kan moeilijk zijn om een arts te vinden, soms zitten de praktijken vol, maar het is belangrijk om niet op te geven. In deze omgeving kunnen mensen zelfs hulp met de verwijzingen krijgen, en nog komen ze keer op keer terug naar de urgent care zonder dat ze een eigen arts hebben. Urgent care is goed voor snel hulp, maar het is niks voor preventieve zorg of nazorg. Bijvoorbeeld als er bloed geprikt wordt op de urgent care, en er wordt wat abnormaals gevonden dat wat meer zorg nodig heeft dan een recept voor anti-biotica, zul je toch naar een eigen arts moeten voor behandeling. Dus dan moet je snel een eigen dokter vinden, en dat kan dan iemand zijn die je anders misschien niet gekozen had.  Bij een eigen arts kun je gemakkelijk later terugbellen met vragen, en je krijgt iemand aan de lijn die je kent. Bij een urgent care wisselen de artsen en verpleegkundigen elke dag en krijg je 9 van de 10 keer iemand anders dan die je behandeld heeft aan de telefoon.
Hoe vaak ik mensen heb horen zeggen dat ze geen primaire arts nodig hebben, want "ik wordt nooit ziek." Mijn antwoord daarop is meestal "maar hopen dat dat zo blijft dan."
Een andere goede reden om nu ingeschreven te worden bij een artsenpraktijk en niet te wachten is dat in 2014 de nieuwe wet in werking treedt dat iedereen verplicht wordt om een ziekteverzekering af te sluiten, en dan zullen er nog grotere tekorten aan artsen zijn.

*Vooral voor de Medicaid en Medicare (regeringsverzekeringen voor armen en ouderen) is het moeilijk om een dokterspraktijk te vinden die hun aanneemt, omdat die verzekeringen aan de artsen weining betalen. Daarom nemen ze maar een beperkt aantal patienten met die verzekeringen. Met als gevolg dat we veel Medicaid patienten op de urgent care zien, waarvoor de verzekering dan een veel grotere hap moet betalen dan als ze door een artsenpraktijk behandeld waren.

*Artsenpraktijken houden te weinig openingen op een dag om afspraken te kunnen maken voor mensen die ziek zijn en dezelfde dag een afspraak nodig hebben. Ze zijn verzekerd van een volle dag met afspraken als ze die afspraaktijden al dagen van tevoren vullen en geen of weinig openingen laten die misschien wel of misschien niet gevuld worden op dezelfde dag.

*Het is opvallend hoe de verschillen tussen artsen zijn. Bij arts 1 krijg je bijna gegarandeerd een spuit als pijnstilling, bij arts 2 krijg je alleen pillen. Het zou meer gebaseerd moeten zijn op wat de beste praktijk is, maar ze doen veel uit hun eigen ervaring. Als je er lang genoeg werkt weet je iedereens voorkeuren.

*Teveel mensen gaan nooit naar een tandarts. Een van de meest voorkomende klachten op de urgent care is tandpijn. Wie ooit op het idee is gekomen om zorgverzekeringen los te koppelen van tandartsenverzekeringen heeft niks goeds gedaan. Veel mensen hebben geen tandartsenverzekering, gaan nooit naar een tandarts, en zien het nut van tandzorg niet in. Heel triest om 20 jarigen met compleet rotte tanden te zien, en nog triester om een 4 jarige met een gezwollen gezicht van een tandabces en rotte tanden te zien die dan spuiten met anti-biotica moet krijgen, en waarbij de tanden onder narcose behandeld moeten worden. (Ouders: geef je kinderen NOOIT  een fles melk of sap in bed! Dat is de grootste boosdoener.) Er zijn mensen die keer op keer voor tandpijn komen. Ze krijgen dan anti-biotica en pijnstillers, en telefoonnummers voor goedkope tandheelkunde. Zo komt er hier in de stad elke week een bus met een complete tandartsenpraktijk erin waar je goedkoop tandzorg kunt krijgen. En ja, van een tandonsteking kun je doodgaan! Dat vertel ik er vaak bij, alleen al om hun in te prenten dat het iets is wat ze niet kunnen laten schieten.

*Er zijn verschillende catogorien waar mensen in vallen wat zelfzorg betreft. Je hebt mensen die voor alles naar de dokter rennen. Die een uur geleden zijn begonnen met braken, of een halve dag keelpijn hebben, of die een net iets meer dan een papiersneetje hebben. Mensen die geen idee hebben wat ze voor iets heel on-ernstigs moeten doen. Of mensen die flink pijn hebben en nog niks voor pijn ingenomen hebben.

Dan zijn er mensen die te lang wachten. Of iets geks doen, zoals bij zichzelf de teennagels verwijderen omdat er een infectie onder zit, brrr. (Nee, dat was er maar 1 die dat deed).

Er zijn mensen die precies weten wat ze hebben, omdat ze het op internet opgezocht hebben. Soms hebben ze gelijk, soms niet, en soms geven ze toe dat er veel te veel griezelige dingen te vinden zijn op internet. 

Er zijn mensen die alleen natuurlijke manieren van geneeskunde willen gebruiken, en zuchtend toch maar een recept voor anti-biotica aannemen. Er zijn ook degenen die voor alles anti-biotica willen, ook als het een virus is, en het moeilijk bij te brengen is dat anti-biotica niet helpen. En er zijn mensen die boos worden als ze niet krijgen wat ze willen, maar het zou geen goede zaak zijn als artsen zomaar voor zouden schrijven wat mensen zelf willen. (We grappen wel eens "Do you want fries with that?", zoals bij McD, soms voelt het wel als een drive-thru)

*Er zijn teveel mensen die weinig weten over hoe hun lichaam functioneert. Dat valt eigenlijk een beetje in het punt hierboven, met het gebrek aan inzicht in zelfzorg. Ook weten veel mensen niet welke medicatie ze innemen. "Een klein wit pilletje voor mijn bloeddruk" is niet genoeg informatie voor ons. Een lijstje zijn fijn zijn.

*Mensen kennen het verschil tussen  urgent care en eerst hulp niet. Er wel voorlichting hierover in de stad, maar het is nog niet helemaal aangeslagen.

Dit is zo snel wat ik zo kan bedenken, er is vast nog wel meer. In het kort: er is nog genoeg werk aan de winkel voor ons als verpleegkundigen om de boel te verbeteren.