Een kijkje in mijn werk, deel 1
De laatste dag op de urgent care zit erop. Wie weet keer ik nog eens terug om een paar diensten per maand te draaien om toch de kennis bij te houden, maar ik denk dat ik met 2 part time baantjes ook wel mijn handen vol zal hebben. Het is daar zo wisselend. De ene dag is het leuk, de volgende wordt je er weer aan herinnerd waarom je echt weg wilt. Zo ook weer dit weekend. De collega's zal ik missen. Met sommige had ik echt een goede band. Gisteren heb ik er afscheid genomen, en het voelt toch een beetje dubbel, beetje verdrietig, beetje gelukkig.
Ik heb er in ieder geval veel geleerd en veel meegemaakt. De meest voorkomende dingen die je ziet mogen dan wel de keelontstekingen en blaasontstekingen zijn; er zijn ook gekke dingen. Je kunt het je echt zo gek niet bedenken wat mensen doen en hoe ze zich bezeren. Soms denken ze dat we de eerste hulp zijn in plaats van een urgent care, en dan komen ze echt met het gekste binnen. Zo bracht iemand een keer een man liggend achter in zijn pick up truck die zich een spijker met een schiethamer in het been geschoten had. Daar werd meteen de ambulance voor gebeld om hem de eerste hulp tebrengen. Meer dan stabiliseren kunnen we in zo'n geval niet doen.
Snijwonden zie je van allerlei dingen, maar het meest voorkomend zijn de wonden van het groentesnijden, een gevaarlijke bezigheid. Daarin heb je een grote variatie van piepklein wondje (soms met compleet drama er omheen alsof ze doodgaan) of een stuk vinger eraf (soms met en soms zonder drama en heel 'cool'). We doen heel wat rontgenfoto's voor mogelijke botbreuken. Soms is het gebroken, maar meestal alleen verzwikt. Heel wat mensen bezeren zich door hun hond die hun omver trekt, omver loopt, of omver springt. Spelen met een hond kan gevaarlijk zijn, ze bijten soms per ongeluk. Dat kan lelijke wonden opleveren. Honden uit elkaar halen als ze vechten is helemaal geen goed idee. Honden rennen graag achter iets aan dat wegrent. Daardoor worden joggers nogal eens gebeten. Dat kunnen hele lelijke wonden zijn die vaak ook nog niet eens gehecht kunnen worden omdat er gevaar voor infectie is. Kattenbeten zijn helemaal een gevaar voor infectie en er lopen hier blijkbaar heel wat katten rond die graag bijten. Vleermuizen kunnen ook bijten en die tandjes zijn zo klein dat je niet eens kunt zien of er gebeten is, en daarom doen we heel wat hondsdolheidsspuiten als er een vleermuis op een slaapkamer gevonden is; ongeveer 5% van vleermuizen draagt hondsdolheid. We wisten dit nog niet toen we zelf een vleermuis in huis hadden! Hondsdolheidspuiten zijn niet zomaar een spuit, maar de eerste dag de inenting plus immunoglobulin, en erna nog een serie inentingen. Dus blijf van de vleermuizen/wasbeertjes/possums af! We hebben ook wel eens gekke beten gehad, zoals iemand die een baby marmot wilde bevrijden uit een bedrading en dit met een beet moest bekopen.
We krijgen veel jongeren met verwondingen uit een jeugdgevangenis. Heel zielig om een 14 of 15 jarige in handboeien binnen te zien komen. Ze zeggen vaak dat het een sportverwonding is, maar vaak hebben ze tegen iets of iemand geslagen of gestampt. Het zijn geen lievertjes die daar zitten, en we krijgen ook vaak de verwondingen van de begeleiders als ze die kinderen tegen de grond hebben moeten worstelen.
We krijgen veel kinderen, en soms ook de gekste dingen. Vanalles wordt er ingeslikt of in neus en oor openingen gestopt.
We ziet echt alle lagen van de bevolking, van jong tot oud, en het geeft een redelijk goed beeld van de mensen in deze omgeving.We krijgen ook veel mensen die alleen maar komen voor de pijnstillers. Er is een levendig handeltje in verdovende middelen, en het is de kunst om de echte pijnen eruit te filteren. Er wordt blijkbaar door de staat een lijst bijgehouden van mensen die verdovende middelen voorgeschreven krijgen, en artsen kunnen die raadplegen. Bij meer dan 3 recepten per maand gaan de rode vlaggetjes omhoog. Soms zijn mensen boos dat ze niks krijgen, en we hebben ook wel eens de politie moeten bellen. Die zitten gelukkig niet ver weg, want soms hebben we toch een gevoel van onveiligheid, vooral in de avonduren.
Dat was een kleine en onvolledige greep uit het leven op een urgent care.
Ik heb er in ieder geval veel geleerd en veel meegemaakt. De meest voorkomende dingen die je ziet mogen dan wel de keelontstekingen en blaasontstekingen zijn; er zijn ook gekke dingen. Je kunt het je echt zo gek niet bedenken wat mensen doen en hoe ze zich bezeren. Soms denken ze dat we de eerste hulp zijn in plaats van een urgent care, en dan komen ze echt met het gekste binnen. Zo bracht iemand een keer een man liggend achter in zijn pick up truck die zich een spijker met een schiethamer in het been geschoten had. Daar werd meteen de ambulance voor gebeld om hem de eerste hulp tebrengen. Meer dan stabiliseren kunnen we in zo'n geval niet doen.
Snijwonden zie je van allerlei dingen, maar het meest voorkomend zijn de wonden van het groentesnijden, een gevaarlijke bezigheid. Daarin heb je een grote variatie van piepklein wondje (soms met compleet drama er omheen alsof ze doodgaan) of een stuk vinger eraf (soms met en soms zonder drama en heel 'cool'). We doen heel wat rontgenfoto's voor mogelijke botbreuken. Soms is het gebroken, maar meestal alleen verzwikt. Heel wat mensen bezeren zich door hun hond die hun omver trekt, omver loopt, of omver springt. Spelen met een hond kan gevaarlijk zijn, ze bijten soms per ongeluk. Dat kan lelijke wonden opleveren. Honden uit elkaar halen als ze vechten is helemaal geen goed idee. Honden rennen graag achter iets aan dat wegrent. Daardoor worden joggers nogal eens gebeten. Dat kunnen hele lelijke wonden zijn die vaak ook nog niet eens gehecht kunnen worden omdat er gevaar voor infectie is. Kattenbeten zijn helemaal een gevaar voor infectie en er lopen hier blijkbaar heel wat katten rond die graag bijten. Vleermuizen kunnen ook bijten en die tandjes zijn zo klein dat je niet eens kunt zien of er gebeten is, en daarom doen we heel wat hondsdolheidsspuiten als er een vleermuis op een slaapkamer gevonden is; ongeveer 5% van vleermuizen draagt hondsdolheid. We wisten dit nog niet toen we zelf een vleermuis in huis hadden! Hondsdolheidspuiten zijn niet zomaar een spuit, maar de eerste dag de inenting plus immunoglobulin, en erna nog een serie inentingen. Dus blijf van de vleermuizen/wasbeertjes/possums af! We hebben ook wel eens gekke beten gehad, zoals iemand die een baby marmot wilde bevrijden uit een bedrading en dit met een beet moest bekopen.
We krijgen veel jongeren met verwondingen uit een jeugdgevangenis. Heel zielig om een 14 of 15 jarige in handboeien binnen te zien komen. Ze zeggen vaak dat het een sportverwonding is, maar vaak hebben ze tegen iets of iemand geslagen of gestampt. Het zijn geen lievertjes die daar zitten, en we krijgen ook vaak de verwondingen van de begeleiders als ze die kinderen tegen de grond hebben moeten worstelen.
We krijgen veel kinderen, en soms ook de gekste dingen. Vanalles wordt er ingeslikt of in neus en oor openingen gestopt.
We ziet echt alle lagen van de bevolking, van jong tot oud, en het geeft een redelijk goed beeld van de mensen in deze omgeving.We krijgen ook veel mensen die alleen maar komen voor de pijnstillers. Er is een levendig handeltje in verdovende middelen, en het is de kunst om de echte pijnen eruit te filteren. Er wordt blijkbaar door de staat een lijst bijgehouden van mensen die verdovende middelen voorgeschreven krijgen, en artsen kunnen die raadplegen. Bij meer dan 3 recepten per maand gaan de rode vlaggetjes omhoog. Soms zijn mensen boos dat ze niks krijgen, en we hebben ook wel eens de politie moeten bellen. Die zitten gelukkig niet ver weg, want soms hebben we toch een gevoel van onveiligheid, vooral in de avonduren.
Dat was een kleine en onvolledige greep uit het leven op een urgent care.
Labels: verpleging
posted by Annemiek | 11:55 a.m.
4 Comments:
Heel boeiend, Annemiek. 't Zal soms best ook wel wat grappig zijn, de ongevallen die je meemaakt? Ik herinner me nog dat ik er ooit met mijn zoon zat omdat hij een stuk gum in zijn neus had gestoken. En omdat iemand tegen hem gelopen was en ze beiden gevallen waren en die kerel had zijn tanden in zoonlief zijn schedel gezet. Gevolg: 3 draadjes en een litteken op zijn achterhoofd waar geen haar meer groeit. Of toen hij met blote voeten rondliep en een grote splinter tropisch hout in zijn voet had gekregen, dat telkens afbrak als men probeerde het er uit te krijgen waardoor ze uiteindelijk maar besloten om het open te snijden...
Het zal soms best wel creatief zijn ook, bedenken hoe je sommige ongewone situaties op moet lossen?
Je moet inderdaad soms best creatief zijn, zoals met vishaken eruit halen :)
Je moet inderdaad soms best creatief zijn, zoals met vishaken eruit halen :)
Interessant! Ik kan me herinneren toen ik zelf een jaar of vier was, dat ik een kraaltje in mijn neus had gedaan en die kreeg ik er niet meer uit, maar het was zo klein dat ik er geen last van had dus niet naar de dokter gegaan. Volgens mij zit t er nog steeds...
Een reactie posten
<< Home