Skiing!
Gisteren op mijn werk was niks beter, hoewel ik er mentaal wat beter aan was. De eerste zin van het liedje Tainted Love bleef maar door mijn hoofd spelen. Het liefst was ik weg gerend, maar dat is ook niet zo'n goed idee. Met mijn werk zit ik in een dip. Dat is wel vaker gebeurd, en daarom weet ik ook dat er ook weer momenten komen waarmee ik eraan herinnerd wordt waarom ik dit werk ook alweer doe.
Ik doe deze maand extra diensten, en nu weet ik ook meteen weer waarom ik een part timer ben. Als ik dit werk altijd full time zou doen zou ik al heel lang geleden afgebrandt zijn. Ik zei tegen iemand om me volgende keer ervan te weerhouden om te tekenen voor die extra diensten, en ze zei dat ze me graag een kopstoot zou verkopen als dat me dat ervan zou weerhouden :)
Ik ga in ieder geval vragen om minder vaak charge nurse te zijn, of liefst helemaal niet meer, want dat is wat me deze week de nek om gedaan heeft.
Een van de dingen die ik nieuwe verpleegkundigen altijd zeg is zorg goed voor jezelf, want dat is de enige manier waarop je dit werk vol houdt. Zorg dat je iets hebt waarbij je je batterijen kunt opladen. Je moet goed voor jezelf zorgen als je voor anderen wilt zorgen, en dat houdt ook je geestelijke gezondheid in. Voor de een kan dit sport zijn, voor de ander kan dat een stuk breien zijn. Vandaag was het voor mij skien.
Ik twijfelde vanmorgen of ik wel zou gaan: het is best een eind rijden, en dan ski ik in mijn uppie, maar nu ben ik blij dat ik gegaan ben. Eerst heb ik Tim's boeken bij TC3 gehaald (weer kassa hoor!), daarna naar Greek Peak. Daar kon ik eerst mijn seizoenspas ophalen, en dan de latten op. Er stonden meer auto's op de parkeerplaats dan ik verwacht had, maar de pistes waren nog goed leeg, en bij de liften totaal geen wachttijd. De sneeuw was goed, ondanks dat er woensdag nog een ijsstorm was. Er lag een goede laag vers poeder, lekker om verse sporen te maken. De sneeuw was wat stroef soms, maar dat kunnen ook mijn skis geweest zijn die 2 jaar niet meer gewaxed zijn. Het was fijn, maar erg koud. Terwijl thuis een waterig zonnetje scheen sneeuwde het hier, het resultaat van lake effect.
In ieder geval zijn mijn batterijtjes weer een beetje opgeladen!
Op deze piste skiede ik echt alleen!
Ik zou het bijna vergeten, de Kibbels-update. Ze loopt weer redelijk goed, nog een beetje mank, maar ze gebruikt het pootje weer dat ze eerst steeds optrok.
Ik doe deze maand extra diensten, en nu weet ik ook meteen weer waarom ik een part timer ben. Als ik dit werk altijd full time zou doen zou ik al heel lang geleden afgebrandt zijn. Ik zei tegen iemand om me volgende keer ervan te weerhouden om te tekenen voor die extra diensten, en ze zei dat ze me graag een kopstoot zou verkopen als dat me dat ervan zou weerhouden :)
Ik ga in ieder geval vragen om minder vaak charge nurse te zijn, of liefst helemaal niet meer, want dat is wat me deze week de nek om gedaan heeft.
Een van de dingen die ik nieuwe verpleegkundigen altijd zeg is zorg goed voor jezelf, want dat is de enige manier waarop je dit werk vol houdt. Zorg dat je iets hebt waarbij je je batterijen kunt opladen. Je moet goed voor jezelf zorgen als je voor anderen wilt zorgen, en dat houdt ook je geestelijke gezondheid in. Voor de een kan dit sport zijn, voor de ander kan dat een stuk breien zijn. Vandaag was het voor mij skien.
Ik twijfelde vanmorgen of ik wel zou gaan: het is best een eind rijden, en dan ski ik in mijn uppie, maar nu ben ik blij dat ik gegaan ben. Eerst heb ik Tim's boeken bij TC3 gehaald (weer kassa hoor!), daarna naar Greek Peak. Daar kon ik eerst mijn seizoenspas ophalen, en dan de latten op. Er stonden meer auto's op de parkeerplaats dan ik verwacht had, maar de pistes waren nog goed leeg, en bij de liften totaal geen wachttijd. De sneeuw was goed, ondanks dat er woensdag nog een ijsstorm was. Er lag een goede laag vers poeder, lekker om verse sporen te maken. De sneeuw was wat stroef soms, maar dat kunnen ook mijn skis geweest zijn die 2 jaar niet meer gewaxed zijn. Het was fijn, maar erg koud. Terwijl thuis een waterig zonnetje scheen sneeuwde het hier, het resultaat van lake effect.
In ieder geval zijn mijn batterijtjes weer een beetje opgeladen!
Op deze piste skiede ik echt alleen!
Ik zou het bijna vergeten, de Kibbels-update. Ze loopt weer redelijk goed, nog een beetje mank, maar ze gebruikt het pootje weer dat ze eerst steeds optrok.
Labels: sneeuw, verpleging
posted by Annemiek | 3:40 p.m.
7 Comments:
Gelukkig gaat dit ook weer voorbij! Wens je nog veel moed op je werk... Goed dat je even je batterijen hebt opgeladen.
Beste wensen voor 2009!
Even verstand op nul is dus gelukt met het skieen. Fijn dat het met het van Kibbles weer beter gaat.
Gelukkig dat het met Kibbles weer wat beter gaat !
Ziet er ontzettend mooi uit daar en kun je tenminste even tot jezelf komen in die wijde witte natuur.
Sterkte op je werk want bijna niets zo erg als op je werk in een dip zitten en er tegenop zien dat je de volgende dag weer " moet"
Dat moet heerlijk zijn, zo rustig kunnen zoeven over (in) de sneeuw... Helemaal je hoofd leeg maken en genieten...
Annemiek, prachtig dat je, ondanks die dip op het werk, toch voor ogen blijft houden dat je werk ook leuke momenten heeft, en dat deze mindere gevoelens dan ook weer voorbij zullen gaan. (en hopelijk heel snel!)
Het moet ook een heel zwaar beroep zijn, verpleging! Als ik dat zo zie krijg ik erge zin in donderdag, als wij ook een dagje doordeweeks gaan skien.
Fijn dat je je even hebt kunnen opladen; de piste ziet er in ieder geval geweldig uit. Ik kan me voorstellen dat het werk van verpleegster soms echt heel zwaar is, en dat je je soms afvraagt waarom je het ook al weer doet. Ik hoop dat het antwoord op die vraag niet lang meer op zich laat wachten!
Fijn dat je zo een beetje je ei kwijt kan en weer energie hebt. En niet tekenen voor die extra diensten hoor!
Een reactie posten
<< Home