Buiten is het goed toeven

De afgelopen 2 dagen op mijn werk had ik een jongeman die een paar uur met me meeliep om te zien wat een verpleegkundige zoal doet. De high school heeft een programma waarin jongeren die in hun laatste jaar zitten en geinteresseerd zijn in gezondheidszorg in het ziekenhuis les krijgen. Een paar uur per dag lopen ze met iemand mee, ze zien alle kanten van de zorg. Niet alleen de verpleging, maar ze gaan ook naar de operatie kamers en rontgen bijvoorbeeld. Hun lessen in Engels die ze nog verplicht zijn om te nemen worden geintegreerd in dit programma.

Deze jongen wil graag dokter worden, maar dat willen de meesten die dit programma doen. Ik heb er nog geen enkele horen zeggen dat ze verpleegkundige willen worden. Een aardige jongen, hij was echt geinteresseerd in alles wat ik deed, en had veel vragen. Toen ik iemand pijnstillers gaf voor zenuwpijn in de benen, wist hij mij vanalles te vertellen over deze aandoening.
In de tijd dat er niks te doen was voor hem gaf ik hem wat leesvoer over hartfalen, omdat ik een paar patienten had met deze aandoening. Verder spoorde ik hem aan om gewoon eens met de mensen te praten. Ze stonden open voor hem, en hij heeft weer vanalles om op te zoeken over hun ziekten.

Ik had een 93 jarige patiente die me vertelde dat haar tweelingzus ook in het ziekenhuis lag. Later werd deze zus ook op onze afdeling opgenomen, en we legden ze samen op 1 kamer. Ze waren zo blij elkaar te zien. Het was geen identieke tweeling, de oudste tweeling die ik ooit gezien heb. Hoe uniek dit is... ze waren 2 pond bij de geboorte, dat ze dat 93 jaar geleden allebei overleefd hebben!

In onze tuin bloeit nog 1 mooie, perfecte roos, die zelfs de nachtvorst overleeft heeft:



Vandaag was het een stralende dag, en ik had vrij, dus erop uit! Ik heb een 4 mijls rondje gelopen met de hondjes. Ik merk dat het goed is om deze afstanden te lopen met al die heuvels, en mijn conditie is al beter. Dat is ook wel nodig als ik volgende week die 10 mijl met een stel vrienden wil lopen.

Wat foto's van onderweg:







Met dit rondje kom ik over een metalen brug, bestaande uit zo'n roosters. De hondjes kunnen hier niet over lopen, dat doet pijn aan hun pootjes. Dus ik bindt Bitz vast aan een verkeersbord, draag Kibbels naar de overkant en bind haar vast, dan ga ik terug om Bitz te halen. Er kwam een vrouw langsrijden die me toch aankeek toen ik Kibbels vastbond en wegliep. Die dacht vast dat ik de hond achter ging laten!

Na deze wandeling had ik er nog niet genoeg van, en ben naar Treman park gegaan, dit keer om wat te schilderen. Deze waterval had ik lang geleden al eens geprobeerd op papier te krijgen.


De waterval die ik probeerde te schilderen. Toen ik begon was het helemaal in de zon, toen ik vertrok was er schaduw.

In het park was het druk, wat wil zeggen dat er meer dan 10 mensen waren, ik ben misschien wel 20 mensen tegen gekomen. Een paar begonnen er een praatje, eentje uit Californie aan de kust die zei dat ze bij hun niet zo'n mooie herfstkleuren hebben. Nee, maar daar hebben ze wel weer andere mooie dingen, zoals de oceaan.

Nog wat plaatjes:




Weer thuis heb ik lekker in het zonnetje gezeten, en in het bos rondgestruind. Ik heb al jaren eens willen proberen om zelf maple syrup te maken. Dat moet in het voorjaar gebeuren, maar dan zijn de bomen kaal en weet je niet meer welke de sugar maples zijn. Dus ik met een verfpot en een boek met bomenplaatjes het bos in om de sugar maples te markeren. Dat was nog moeilijker dan ik dacht want veel bomen zijn al flink kaal. De sugar en black maples zijn het beste voor stroop te maken, maar er blijken ook veel red maples tussen te staan. Ik heb toch een stel goede bomen gevonden. In het voorjaar moeten de bomen dan aanboren, er buisjes inzetten, en het sap verzamelen en daarna inkoken. Ik ben benieuwd! In ieder geval hebben we een goede adviseur in een collega van Micky die dit al jaren doet.