Toen was er eentje minder

Het wordt weer eens tijd voor een update! Ondertussen is er weer een uitgevlogen, eens zien of het nu voorgoed is.

De afgelopen maanden heeft Bart bij een boekenwarenhuis gewerkt via een uitzendburo, en is ondertussen bezig geweest met een andere baan zoeken. Hij had zijn zinnen op een baan als desert tortoise monitor gezet. De woestijnschildpad is een beschermde dierensoort, en als er in de woestijn gebouwd wordt moet er gekeken worden dat er geen schildpadden zitten of geschaadt worden. Aangezien die schildpadden alleen in het westen leven betekende dat dus ook solliciteren in het westen. Vorige week donderdag kreeg hij het verlossende telefoontje dat hij aangenomen was. Hij zou dan maandag moeten beginnen. Nou, hij heeft meteen een ticket geboekt en is zondagmorgen vertrokken. De baan is maar 6 weken lang, maar kan verlengd worden. Dat was even snel afscheid nemen, maar we hadden het wel aan zien komen. Carly is nog even hier, maar is ook haar volgende stap aan het plannen, wat precies weet ze nog niet. Ze willen wel samen zijn, maar als zijn baan maar 6 weken zal duren is het niet het geld waard om er ook naartoe te gaan. Nu zijn de rollen omgedraaid, eerst ging hij naar Californie om bij haar te zijn, nu zal het andersom zijn.

Wat ik tot nu toe gehoord heb is het een saaie baan, hele lange dagen van 12 uur, maar het verdiend wel goed. Het voelt heel vreemd dat hij weer weg is!

Zaterdagavond werden er nog even snel wat foto's van allemaal samen genomen.

En toen was het al heel vroeg in de ochtend afscheid nemen op zondag. 

Toen we terug kwamen van het vliegveld kwam de zon net op, en gingen we weer terug naar bed. We werden echter wakker gehouden door allerlei scharrel, ren en graafgeluiden die van de zolder kwamen. We hadden de afgelopen week al eerder wat gehoord. Het klonk wat te luid om een klein muisje te zijn, maar ik zette toch maar een val. Ik keek ook rond op de zolder, maar er was niks te zien en er is niks in de val gekomen. We bedachten dat het wel eens een eekhoorntje kon zijn. Die ochtend ging ik eens buiten op verkenning uit om te zien waar er iets naar binnen kon komen, en kijk aan.Op de hoek van het huis was een stuk metaal van het dak afgebogen en er zaten 3 grote noten in.

 Dat was dan wel duidelijk wie de dader was. We hebben de noten verwijderd en het gat dichtgemaakt. We hadden in de tuin een eekhoorntje zien huppelen, dus hoopten maar dat die het was, en dat er geen ander eekhoorntje meer onder het dak zat. We hebben ondertussen niks meer gehoord, dus dat zal wel goed zitten dan.

Pa en ma zijn nog hier, en we doen nog allerlei dingetjes. Zo zijn we deze week naar het glasmuseum in Corning geweest. Er zijn daar vaak weer nieuwe dingen te zien. Het was er altijd zo rustig dat ik me afvroeg hoe ze kunnen blijven bestaan, maar die dag waren er 5 bussen en moest je je een weg banen.

Even pauze.

En deze boefjes zijn er natuurlijk ook nog.