Vakantie in Maine

Het heeft even geduurd, maar hier is dan een verhaaltje over ons reisje naar Maine. Ik kan dat nooit zo, om tijdens de vakantie nog te gaan schrijven, dan maar zo, als mosterd na het toetje.

Ik wilde zo lang eens naar Maine. Jaren geleden zouden we er naartoe gaan maar toen zijn we vervroegd naar huis gegaan vanwege een zieke. Deze keer kwam het er dan van, en eigenlijk tamelijk ongepland. We hadden een vaag idee wat we wilden doen, en de hotels geboekt, maar voor de rest gedaan zoals het voorkwam.

Op zaterdag hebben we zo'n 6 uur gereden, en vlakbij Boston overnacht. De volgende ochtend waren we al erg vroeg op, en half acht de deur uit! Als je Maine inrijdt staat daar het bord met de staatslogan "The way life should be", dat klinkt goed.We zijn eerst bij het bezoekerscentrum gestopt en hebben een handvol folders meegenomen.  Daarna gingen we al snel de autoweg af en route 1 naar het noorden rijden. We zijn even bij Wells Beach geweest, het was nog mistig zo vroeg. Wel een leuk plaatsje om ooit een huis aan het strand te huren (maar vast erg prijzig).
De volgende stop was in Kennebunkport, Voldoende toeristenwinkeltjes hier, het ziet er wel gezellig uit. Hoewel dit bord wat minder vriendelijk overkomt:

Ik vond dit huisje zo leuk, met een typisch wit hek en erg mooie tuin (maar daar stond dat bord naast).

We hebben er wat rondgewandeld en gekeken hoe de cormorant vogelsaan het vissen waren onder een brug waar het tij hard instroomde. Leuk om te zien.

Onderweg bij een haventje.

We hadden zinnen gezet om naar een state park te gaan, en op de kaart Ferry Beach State Park gezien. Dat was nog moeilijk te vinden. Op de kaart lijkt het aan het zuiden van de baai te liggen, maar bij navraag kwamen we erachter dat het aan de noordkant ligt. Dat alles nam erg veel tijd in beslag, maar uiteindelijk vonden we het toch. Omdat we van plan waren om hier en daar een state park aan te doen kochten we bij de ingang een jaarpas waar je alle state parks van Maine mee inkunt. De vrouw bij de ingang vond dit zo leuk dat we dat als New Yorkers deden, en ze had nog wat leuks voor ons; een Maine state park paspoort; in elk state park is een stempel in een houten doos te vinden waarmee je je paspoort afstempeld, en na een aantal stempels krijg je iets.

Het strand bij dit park was maar klein, maar we hebben een stukje gewandeld. Ik met de voeten in het water, dat is wel wat anders dan in Florida! 63F was het, erg fris, maar er waren toch een boel kinderen aan het zwemmen.
Ik maakte een praatje met een meisje dat een conservation t-shirt aanhad en aan het opruimen was. Dit is een vergelijkbaar programma als waar Bart ingezeten heeft, en ze vertelde dat ze vooral de onderwijs parkprogramma's doet, en meegeholpen heeft met het nieuwe natuurcentrum op te zetten. Heel leerzaam.

Hierna weer verder, een stukje autoweg, en laat ons toch in Freeport weer van de autoweg afgaan. Ik zag het bord L.L. Bean; ik had al willen opzoeken waar in Maine ze precies zaten om er een bezoekje te brengen, maar nu kwamen we er toevallig bij uit. Nou, het is een heel shopping gebeuren daar met allerlei andere outlets. Bij L.L. Bean heb ik ingeslagen, onder andere een jurkje dat Micky me aandrong om te kopen. Het is ook wel leuk, maar zoals alles daar vond ik het wat duur. Ik ben er wel blij mee, het zit lekker.
We keken rond bij alle sportspullen, en dan vooral bij de kayaks. Het wordt ons steeds zwaarder om die kano op het dak van het busje te krijgen, en we denken al langer over een kayak. We zagen er een die in stukken kan, en waar je een 1 en 2 persoons van kon maken. Ondanks dat het in de aanbieding was toch nog flink duur, dus daar moesten nog maar even over denken.

Na deze onverwachte stop gingen we verder naar Augusta, waar we onze tweede nacht geboekt hadden. 's Avonds hebben we lekker gezwommen, als enigen in het zwembad, leuk.

De volgende dag stond Acadia National Park op het programma. Het was een mooie rit er naartoe. Overal langs de weg zie je bordjes dat je uit moet kijken voor overstekende elanden (net zoals je hier de bordjes hebt voor de herten), maar we hebben er geen gezien.

Bij het park stopten we eerst weer het visitor center voor een kaart. We zagen dat je ook met een bus rond kunt rijden, een hop on hop off. Het park is erg druk, en parkeerplaats is op veel plekken moeilijk te vinden, maar we kozen toch om met de auto te gaan. We stopten vlakbij Sandy Beach, en hebben daar een tijd op de rotsen gezeten. Wat was dat genieten! Ik was zo blij er te zijn.

De enige foto waar ik opsta deze vakantie :)

Onze volgende stop was Thunder Hole, waar de golven hoog opslaan als het vloed is. Het was nu echter eb.

Verder op verschillende punten gestopt, lekker van het uitzicht en van de zon genoten.

Cadillac Mountain kan niet gemist worden, en een kronkelweg brengt je omhoog. Een paar dappere zielen gingen de berg op per fiets, maar wij deden gemakkelijk met de auto.
Wat een geweldig uitzicht.

Ik vond het zo leuk zoals die familie daar op een rijtje zat.

Zie je de wandelschoenen?

Hierna zochten we ons hotel op, de Regency in Bar Harbor. Wat een prachtig hotel. Ik vond het zwembad dat uitkijkt op de baai geweldig, en de tuinen zo mooi.

's Avonds hebben we lekker in de Lobster Pound gegeten. Aan een hele kreeft durfde ik me niet te wagen, dus maar een broodje met kreeft gegeten, ondertussen van het uitzicht genietend.

De volgende ochtend heb ik eerst nog wat foto's bij het hotel gemaakt.

De buitenkeuken van de Lobster Pound.
Elke avond hoorden op het nieuws over de onenigheid tussen de kreeftenvissers uit Maine en Canada; blijkbaar vangen de vissers in Maine momenteel teveel kreeften die ze naar Canada verschepen, en de Canadezen zijn boos omdat het de prijzen omlaag brengt.

De boeien die de kreeftenvissers gebruiken. Elke visser heeft een eigen kleur.

De baai bij het hotel, eb.

Het zwembad dat op de baai uitkijkt.

Prachtige tuin.

We laadden ons boeltje weer in en gingen weer naar Acadia. Ik had een fietstochtje uitgezocht op een van de oude koetsenpaden die ene meneer Rockefeller gebouwd heeft, rondom Eagle Lake.

Hier was het nog vlak.
Daarna ging het bergop. Het was een heuvel die maar omhoog bleef gaan. Niet erg steil, maar wel erg lang. Na elke bocht dacht je dat het nu wel naar beneden zou gaan, maar nee, het bleef maar omhoog gaan. Arme paarden vroeger die de koetsen hier tegenop moesten trekken. Micky mopperde wat af, hij had erg last van zijn knieen, en dat maakte het voor hem geen leuk tochtje.

Het meer waar we omheen fietsten, met in de verte het bergje waar we tegenop moesten.

Uitzicht bij vertrek uit Acadia.

Ons volgende hotel was in Rockland, wat maar zo'n 2 uur rijden was, maar waar we de hele dag over deden met verschillende stops. De eerste was om de lekkere wilde blueberries te kopen waar Maine ook bekend om is. Ik heb de volgende paar dagen heel wat blueberrie gegeten! 

Een mooi picknick plekje bij het Fort Point State Park.

Het is maar een klein state park met een vuurtoren, en we hadden weer een stempel erbij in ons Maine state park paspoort. We deden net alsof we in een aflevering van The Amazing Race zaten "you are team number one to arrive."

Een eind verder naar het zuiden kwamen we over een brug met een mooi uitzicht over een baai, en hier stopten we even. Het was het plaatsje Belfast.

Een kreeftenboot.

Wat jachten.

In Rockland liepen we de volgende ochtend op de pier naar het Rockland Breakwater Lighthouse.

Dat is een lange pier van zo'n mijl lang.

Overal liggen de boeien in het water van de kreeftenvissers. Ze zitten vast aan de kreeftenkooi, zo kunnen ze de kooien weer terugvinden en ophalen.

Een visser bezig met kooien ophalen. Leuk om te zien hoe dat gedaan wordt.

Bijna bij de vuurtoren.

Uitzicht vanuit de vuurtoren.

De vuurtoren steekt net achter het huis uit.

Bootjes in de baai.

Dat was een goede wandeling zo vroeg in de ochtend, het werd al snel warm. De volgende stop was het Fort Edgecomb State Historic Site, een oud fort. Geen van deze stops was trouwens gepland, het was maar net zoals het uitkwam en wat we op de kaart zagen wat ons leuk leek. Het Maine state park paspoort hielp wel mee om deze plekjes te vinden, op de kaart staan ze maar heel klein aangestipt en onze Tomtom is niet goed in het vinden van state parks.

Het oude fort.

Daarna naar het Reid State Park. Daar is een prachtig strand, gedeeltelijk zand en gedeeltelijk rotsen. Het water was er koud, maar er waren toch mensen aan het zwemmen. We hebben er gepicknicked en gewandeld. Heerlijk!

Ons volgende hotel was in Auburn, een stukje het binnenland in. Maar eerst gingen we nog een keer naar Freeport naar de L.L.Bean winkel. We hadden besloten om de kayak die we gezien hadden te kopen. Het bleek dat ze niet meer alle stukken hadden. De verkoper zei dat we wel het voor en middenstuk konden kopen en ze zouden het achterstuk dan opsturen. Ja, daar hebben we ook niks aan. Hij ging nog even kijken in de raam waar alles uitgestald stond, en jawel hij vond nog een achterstuk. We hebben dus de laatste die ze hadden gekocht, een Point 65 Tequila.

De volgende dag hebben we hem meteen uitgeprobeerd in het Range Ponds State Park. Wat een heerlijk meertje! Heel rustig, met een groot zandstrand en warm water. De loons zwommen een eindje van ons vandaan. De kayak werkte prima, maar we kwamen er wel achter dat ik het beste voorin kon gaan zitten. Dan kan ik niet zien wat Micky doet, eigenwijs als hij is.
Ik heb ook nog een eind gezwommen, en kon wel merken dat ik dat niet veel gedaan heb deze zomer. Er was een groot strand afgezet, en het verschil in regels met New York was wel te zien. Hier mochten kinderen blijkbaar wel zwembandjes om, in New York niet.

Hierna gingen we nog even naar een ander state park aan het Sebago Lake, maar het begon ondertussen hard te waaien. Het was echter onze achtste stempel in  ons paspoort, en we gingen op zoek naar waar we ons prijsje konden incasseren. We vonden het kantoortje, en daar kregen we een magneet voor op de koelkast met "8 down... 40 to go."

De volgende dag regende het en we gingen weer richting thuis. Eigenlijk hadden we dat ook in 2 dagen willen doen, maar met zo'n weer was er niet veel te doen, dus reden we maar helemaal door. Het was een leuke vakantie en we willen vas nog een keer terug naar Maine. Ik heb nog altijd geen eland gezien, en die moet ik toch zien!