Heb ik nog lezers?
Jeetje, er zitten steeds langere perioden tussen de schrijfsels! Ik zal maar snel even een update geven.
Ten eerste, alles gaat goed. Door de week is het stil zonder de jongens thuis, maar we redden ons wel hoor. Een beetje stilletjes 's avonds, en we wennen er langzaam aan.
Bart is nog altijd in Californie, en het ziet er naar uit dat hij voorlopig niet naar huis komt. Tegen kersttijd gaat hij 2 weken naar Hawaii met Carly en zal hij de ouders voor het eerst ontmoeten. Het gaat hem goed. Wie had dat ooit gedacht dat hij zo'n reiziger zou worden. Voor ons zal het de eerste keer zijn dat iemand er niet bij is met kerst!
We kregen een groot pakket van hem, en wat zat erin? Een schildpad. Geen echte, een stenen voor in de tuin. Dan zal ik aan hem denken elke keer als ik die schildpad zie.
Tim's laatste weken op de universiteit zijn aangebroken, en hij is aangenomen bij het bedrijf waar hij ook stage gelopen heeft. Nu moet hij nog woonruimte in de buurt van New York vinden, hopelijk gaat dat niet al te moeilijk worden nu er zo veel mensen dakloos zijn geworden in die omgeving.
Niels heeft gisteren zijn lessen voor volgend semester gekozen. Hij dacht dat hij zich met maar 12 credits zou gaan vervelen, dus hij neemt er nog maar wat extra bij. Tot nu toe is het hem niet uitdagend genoeg, met vakken als calculus1 en zo. Die wiskundeknobbel heeft hij niet van ons!
Ik houdt mezelf ook wel bezig met part-time werken in het ziekenhuis, 2 ochtenden leerlingenbegeleiding en 2 klassen. De meeste van mijn leerlingen doen het goed maar er zitten eer paar probleemjongens bij. Deze keer is het best een uitdaging om die omhoog te trekken in hun functioneren. Zo is het voor mij ook een heel leerproces, en je ziet hoe iedereen weer anders leert. Om dat uit te puzzelen heeft wel wat tijd nodig. Er zit in deze groep maar 1 persoon die ervaring heeft als verpleeghulp, de rest is groen als gras, en dat maakt voor de hele groep een verschil uit. Het is ook wel leuk om de groep steeds samenhangender te zien worden en elkaar te zien helpen.
Mijn klassen gaan goed. Ik doe "leiderschap in verpleging", wat heel wat anders is dan management. Je hoeft geen manager te zijn om een leider te zijn, heel leerzaam allemaal. Het zou leuk zijn om daar eens over uit te weiden, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Momenteel hebben we het over communicatie technieken, opstakels in echte communicatie en luisteren en dergelijke.
Dan neem ik online klinische ziekteleer. Dat is echt een flutles. Je leert de hoofdstukken en doet examens, allemaal op eigen tempo. Op zich een goed idee, maar de examens zijn 10 vragen, en de meeste van die vragen zijn zo slecht gesteld, heel ergerlijk. Ik heb nog maar 1 examen met 100% kunnen krijgen. Ik kwam er ook achter dat je als je de scroll knop op de computer gebruikt de antwoorden kunnen veranderen, en zo heb ik al eens punten eraf gekregen. Ik zou liever een examen doen met 50 vragen, waar niet elke vraag zo zwaar telt, en waar echt op kennis getest wordt en niet op miniscule details. Maar goed, nog even, en dan ben ik daar klaar voor. Volgend semester doe ik maar 1 klas. De leerlingenbegeleiding in het voorjaar is wat meer tijdrovend, en ik wil me toch niet teveel stressen. Ik doe het omdat ik het leuk vindt, en hoe lang ik erover doe maakt me niks uit.
Dat was het even in een notendop. Tot over een maand! Nee, niet echt, hoop ik.... zal proberen eens wat vaker te bloggen.
Ten eerste, alles gaat goed. Door de week is het stil zonder de jongens thuis, maar we redden ons wel hoor. Een beetje stilletjes 's avonds, en we wennen er langzaam aan.
Bart is nog altijd in Californie, en het ziet er naar uit dat hij voorlopig niet naar huis komt. Tegen kersttijd gaat hij 2 weken naar Hawaii met Carly en zal hij de ouders voor het eerst ontmoeten. Het gaat hem goed. Wie had dat ooit gedacht dat hij zo'n reiziger zou worden. Voor ons zal het de eerste keer zijn dat iemand er niet bij is met kerst!
We kregen een groot pakket van hem, en wat zat erin? Een schildpad. Geen echte, een stenen voor in de tuin. Dan zal ik aan hem denken elke keer als ik die schildpad zie.
Tim's laatste weken op de universiteit zijn aangebroken, en hij is aangenomen bij het bedrijf waar hij ook stage gelopen heeft. Nu moet hij nog woonruimte in de buurt van New York vinden, hopelijk gaat dat niet al te moeilijk worden nu er zo veel mensen dakloos zijn geworden in die omgeving.
Niels heeft gisteren zijn lessen voor volgend semester gekozen. Hij dacht dat hij zich met maar 12 credits zou gaan vervelen, dus hij neemt er nog maar wat extra bij. Tot nu toe is het hem niet uitdagend genoeg, met vakken als calculus1 en zo. Die wiskundeknobbel heeft hij niet van ons!
Ik houdt mezelf ook wel bezig met part-time werken in het ziekenhuis, 2 ochtenden leerlingenbegeleiding en 2 klassen. De meeste van mijn leerlingen doen het goed maar er zitten eer paar probleemjongens bij. Deze keer is het best een uitdaging om die omhoog te trekken in hun functioneren. Zo is het voor mij ook een heel leerproces, en je ziet hoe iedereen weer anders leert. Om dat uit te puzzelen heeft wel wat tijd nodig. Er zit in deze groep maar 1 persoon die ervaring heeft als verpleeghulp, de rest is groen als gras, en dat maakt voor de hele groep een verschil uit. Het is ook wel leuk om de groep steeds samenhangender te zien worden en elkaar te zien helpen.
Mijn klassen gaan goed. Ik doe "leiderschap in verpleging", wat heel wat anders is dan management. Je hoeft geen manager te zijn om een leider te zijn, heel leerzaam allemaal. Het zou leuk zijn om daar eens over uit te weiden, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Momenteel hebben we het over communicatie technieken, opstakels in echte communicatie en luisteren en dergelijke.
Dan neem ik online klinische ziekteleer. Dat is echt een flutles. Je leert de hoofdstukken en doet examens, allemaal op eigen tempo. Op zich een goed idee, maar de examens zijn 10 vragen, en de meeste van die vragen zijn zo slecht gesteld, heel ergerlijk. Ik heb nog maar 1 examen met 100% kunnen krijgen. Ik kwam er ook achter dat je als je de scroll knop op de computer gebruikt de antwoorden kunnen veranderen, en zo heb ik al eens punten eraf gekregen. Ik zou liever een examen doen met 50 vragen, waar niet elke vraag zo zwaar telt, en waar echt op kennis getest wordt en niet op miniscule details. Maar goed, nog even, en dan ben ik daar klaar voor. Volgend semester doe ik maar 1 klas. De leerlingenbegeleiding in het voorjaar is wat meer tijdrovend, en ik wil me toch niet teveel stressen. Ik doe het omdat ik het leuk vindt, en hoe lang ik erover doe maakt me niks uit.
Dat was het even in een notendop. Tot over een maand! Nee, niet echt, hoop ik.... zal proberen eens wat vaker te bloggen.
posted by Annemiek | 8:46 a.m.
6 Comments:
Ja hoor, ik lees nog mee! En ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben. :-)
Lief idee van Bart, om een schildpad op te sturen. Het heeft een link met de job die hij deed, en jij geniet zo van werken in de tuin.
Die Tim is goed bezig zeg, direct van school al een job vinden! Dat kom je in deze tijd niet vaak tegen. Maar hij zal dus echt zijn kwaliteiten wel hebben.
En Niels lijkt dan ook al zo super bezig te zijn. Jullie moeten echt wel trots zijn op je zonen!
Annemiek, ik hoop dat je inderdaad eens een blogpost kan besteden aan dat Leiderschap!
Ik volgde de afgelopen maanden een opleiding waar Communication / Leaderschip / Change ook een belangrijke component in waren, en vond het ontzettend boeiend.
Ik zou ook nog graag een certificaat behalen voor Adult Education, omdat je dan ook die verschillende leerstijlen bekijkt en daar leert op in te werken.
Hoe krijg jij dat allemaal ge-analyseerd hoe hun leerstijl is, en hoe je daar op in kan pikken? Want dat lijkt me niet altijd even makkelijk!
Ik lees ook nog mee;-)
Hey, trouwe lezers! Kristel, ik ken je niet.... hiiiiii!
Elke, ik zal het proberen om er eens aandacht aan te besteden! Ik heb vandaag een workshop leiderschap gevolgd in ons ziekenhuis, gegeven door dezelfde professor die onze klas geeft. Keigoed! Heel goed ontvangen door iedereen die er was, we hebben oefenmateriaal genoeg om eens uit te proberen op onze werkplek. Grappig, het laatste wat ze ons vertelde was om te leren als toddlers; die staan op, vallen, en proberen het honderd keer opnieuw voordat ze kunnen lopen. Volwassenen proberen iets, het mislukt en geven op. Dus ze drukte ons op het hart om deze nieuwe communicatie technieken maar vooral als peuters te leren, blijven proberen.
Hier nog een lezeres. Fijn te lezen dat alles goed gaat. Hopelijk vindt Tim gauw woonruimte, wel erg fijn dat hij al een baan heeft!
Leuk weer eens te lezen hoe het gaat met Annemiek en fam, jullie zijn allemaal lekker bezig hoor, ik hoop dat het met Micky ook goed gaat.
Wat Elke ook zei, ik ben ook benieuwd naar wat je leert op de Leiderschap klas.
Ja hoor, hier nog een regelmatige lezer!
Een reactie posten
<< Home