De buurt, deel 2

In september schreef ik over de nieuwe buren die we gingen krijgen en hoe blij we waren dat het huis aan hun verkocht werd en niet aan een of andere huisbaas die het zou gaan verwaarlozen. Die nieuwe buren zijn een maand of wat geleden ingetrokken, dus de dochter van de vrouw die er woonde, en haar man en kinderen. Ze hadden al een nieuw dak op het huis gedaan, dat was nodig, en anders kregen ze de hypotheek niet. De koop was nog niet helemaal rond toen ze in het huis trokken, maar het werd onder familie verkocht, en de koop zou de week erna rond zijn. Echter tot hun grote verrassing had ma een tweede hypotheek waar ze niks van gezegd had. Dus er was veel meer op het huis geleend dan het waard is. Lang verhaal kort, de koop gaat niet door, en ze zijn nu bezig op te proberen een ander huis te kopen en zullen als dat doorgaat weer vertrekken. Wat er met het huis gaat gebeuren weten we niet. Hoe de relatie tussen moeder en dochter nu is ook niet. We zijn weer terug bij af.

Het hert waar ik een paar weken geleden over schreef? Het hangt er nog steeds. Wat ervan over is dan. Ondertussen hebben de coyotes het ook gevonden. Leuk hoor, laat die beesten maar weten dat er hier te eten valt. Als dat op is hebben we ook nog wat kippen.
Elke keer als je hier de oprit opkomt zie je dat hert. Vreselijk! Ik zal meneer vriendelijk laten weten dat hij zijn jagerstoeltjes bij ons achter uit de bomen kan komen halen en niet meer in ons bos hoeft te komen jagen. Ik geloof niet dat dit hert uit ons bos kwam, maar het is gewoon te gek om het beest weg te laten rotten. En ik hoop van harte dat die plastic zak die in een eind verderop langs de weg in de beek ligt en waar de hertenpoten uitsteken niet de overblijfselen zijn van de herten die hij al verwerkt heeft!