Het meer overgezommen!

Vanmorgen was het zover, Women Swimmin'! Ik had al slecht kunnen slapen van de zenuwen en liggen draaien, bang om me te verslapen, en wat gebeurd er? Ik verslaap me! Misschien heb ik de wekker in mijn slaap uitgezet, maar een half uur na de tijd dat hij af moest gaan werd ik wakker en schudde Micky ook snel wakker.

Er deden zo'n 300 vrouwen mee aan dit zwemmen, en niet iedereen kan tegelijk starten natuurlijk. We zwommen in "pods" van 5 vrouwen (in totaal waren er 37 pods), en ons groepje was "wave 1, pod 2." Wave 1 betekende dat je op de eerste boot naar de overkant gaat, pod 2 betekende de tweede groep van 5 die in het water springt. Dus we moesten al vroeg paraat staan, om half zeven om precies te zijn. Ik werd om kwart voor 6 wakker! Hup het bed uit, badpak aan, spullen die ik 's avonds al klaar had gezet gepakt, en samen met Micky vertrokken. We dachten een korte weg te weten naar de jachtclub (geen club om te jagen, maar die jacht... boten dus, heeft), maar namen de verkeerde weg en kwamen toch nog op tijd! Micky zette me af en ging de auto parkeren een paar mijl verderop waar hij de shuttle bus weer terug naar de jachtclub kon nemen. Ik vond mijn "pod" snel, ik kende er maar een paar vrouwen van en we stelden ons aan elkaar voor. Het was best fris nog zo vroeg, en de zenuwen gierden hoor, ik stond te trappelen om me warm te houden, maar vooral te popelen om te gaan. Het duurde even, en wat later dan gepland vertrokken we.


Micky was zelfs nog op tijd terug om ons aan boord te zien gaan.






Daar gaan we.

Het meer overstekend kregen we de laatste instucties over hoe het te water gaan moest gebeuren, en ik probeerde maar niet te kijken hoe ver varen het is. Het waaide ook een beetje, wat golven betekend. We waren snel aan de overkant waar al een heleboel kayaks en kanos klaar lagen om ons te begeleiden. Ik kon niet wachten om in dat water te springen! Als tweede groepje sprongen we om de beurt in het water, en het was wonderlijk warm na een tijd te hebben staan koukleumen (76F). Ik er tegenop gezien om van die boot af te springen in het koude water, en dat viel dus reuze mee.


Links zie je de boot waar de zwemmers vanaf springen (ingezoomd).

We begonnen aan de zwem, we probeerden bij elkaar te blijven als groepje, maar dat was toch moeilijker dan ik dacht. Ik zwom dan bij deze en dan bij die. Er werd af en toe gekletst; het is geen race, en ik heb echt geprobeerd om het rustig aan te doen. Ik had geen idee hoe moe ik zou worden en wilde mezelf niet uitputten. Dus af en toe even flink doorzwemmen, af en toe rustig aan doen, en af en toe even om mijn rug zwemmen of watertrappelen. Het ging heel goed.
In het midden van het meer waren de golven wat groter en dat was wat moeilijker, maar ging toch best wel. Er was een moment waar ik eraan dacht hoe diep het hier wel niet is, en dat heb ik maar snel weggeduwd! Daar moet je echt niet aan denken!
Ik heb wel wat water gehapt, maar dat hoort er ook bij. Met de wind en de stroming ging ik af en toe wel een beetje van de koers af, maar dat hielden de beschermengeltjes (de kayakers) wel in de gaten en die wezen je weer de juiste richting aan. Het is moeilijk te zien als je in het water ligt! Je ziet de overkant wel, maar waar precies aan de overkant is niet goed te zien. We hadden aardige kayakers bij ons! Af en toe moest ik ook gewoon even stoppen om me heen kijken om de hele stemming die er was in me op te nemen (en om alwEEr het zwembrilletje te ontmisten), het was zo geweldig om dit allemaal mee te maken. Zoveel vrijwilligers organiseren dit, zoveel zwemmers, zoveel kayakers, en allemaal om Hospicare te helpen.

En eigenlijk was de zwem heel snel voorbij. Ik weet niet precies hoe lang ik erover gedaan heb, ik was om vijf over 8 klaar, dus ik denk net een uur.


Daar loop ik midden op de foto, zoekend naar mijn familie, die me niet uit het water heeft zien komen. Het was moeilijk voor hun om te zien in het water of ik eraan kwam. Bart en Carly waren er ook, leuk dat ze er ook zo vroeg voor opgestaan waren.


Ontbijt stond klaar voor de zwemmers, daar had ik wel zin in!

Nog wat foto's die ik genomen heb nadat ik klaar was. Er vertrok nog een boot met zwemmers, ik was wel blij om bij de eersten te zitten.



Kayakers in de verte. Ze zijn onze beschermengeltjes.


Zwemmers komen bij het eindpunt aan.


Zwemmers en begeleiders, ingezoomd naar de overkant.


Waar we uit het water klommen.

Het weer werkte perfect mee, dat is ook wel eens anders geweest. Vorig jaar moest er langs de kant gezwommen worden vanwege de hoge golven, maar is het halverwege afgelast. Het was me een adrenaline rush hoor! Geweldig om dit mee te maken, en op naar het volgend jaar!