Road trippin'
Vandaag zijn we op weg gegaan naar Michigan, naar familie van Micky. Muddles is ook mee, Bart komt later na per vliegtuig.
Om half 10 vertrokken we, richting Elmira, en route 17. Op zich best wel door mooi landschap, maar na 3 uur bomen zien wordt het toch wel saai. Muddles deed het prima in de auto, af en toe slapen, af en toe rondkijken, en af en toe rennen op de rustplaatsen.
Eindelijk kwamen in het noordpuntje van Pennsylvania aan, en in Erie gingen we naar het Presque Isle State Park. Daar zochten en we een plekje langs een strand op. Muddles voelde het zand en deed een paar rare zijsprongen. Ik realiseerde me toen pas hoe heet het zand aan haar poten moest zijn en rende snel met haar naar het water waar ze af kon koelen. Ze heeft lekker in het water gespeeld, maar wil nog altijd niet echt zwemmen. Hoe Niels ook probeerde om haar er helemaal in te krijgen.
Muddles verder in het water lokken.
Ze heeft genoeg plezier met water happen en rondspetteren.
Echt zwemmen mocht je op dat stuk blijkbaar niet, net toen we vertrokken kwam er een badmeester langs die mensen vertelde dat ze maar tot aan hun knieen in het water mochten. O, de State Parks met al hun regels!
Van daaruit belde ik pa om de voetbalscore te krijgen. Geen enkele radiozender die voetballen erop heeft! Dus ik moest maar blijven bellen om de updates te krijgen.
We reden weer verder via I-90 naar Cleveland waar we overnachten. In Ohio is het blijkbaar niet verplicht voor motorrijders om een helm te dragen. Ik heb daar wel een paar keuzewoorden voor. "Organ donors" noemen we ze. Ja, het ziet zo stoer en zal ook best wel lekker aanvoelen om met 70 mijl per uur de wind door je haren te voelen, en lekker tussen de auto's door te zigzaggen, maar dan is het de auto's schuld als ze je raken. Als je het dan overleefd en je na een jaar revalidatie weer een beetje kunt praten en lopen ben je misschien blij dat je zoveel geluk had. Alleen zou je nog meer geluk hebben als je een helm opgehad had. Ach, ik zal maar ophouden, ik kan zo nog wel even doorgaan.
Vanavond in het hotel was de herhaling van de wedstrijd op tv, en heb ik het nog eens dunnetjes kunnen bekijken. Lang niet zo spannend natuurlijk. Het erge is dat we zondag tijdens de finale weer op de weg zullen zitten!
Foto's zal ik later hier nog bij zetten, mijn fotokaartje werkt niet in deze laptop.
Om half 10 vertrokken we, richting Elmira, en route 17. Op zich best wel door mooi landschap, maar na 3 uur bomen zien wordt het toch wel saai. Muddles deed het prima in de auto, af en toe slapen, af en toe rondkijken, en af en toe rennen op de rustplaatsen.
Eindelijk kwamen in het noordpuntje van Pennsylvania aan, en in Erie gingen we naar het Presque Isle State Park. Daar zochten en we een plekje langs een strand op. Muddles voelde het zand en deed een paar rare zijsprongen. Ik realiseerde me toen pas hoe heet het zand aan haar poten moest zijn en rende snel met haar naar het water waar ze af kon koelen. Ze heeft lekker in het water gespeeld, maar wil nog altijd niet echt zwemmen. Hoe Niels ook probeerde om haar er helemaal in te krijgen.
Muddles verder in het water lokken.
Ze heeft genoeg plezier met water happen en rondspetteren.
Echt zwemmen mocht je op dat stuk blijkbaar niet, net toen we vertrokken kwam er een badmeester langs die mensen vertelde dat ze maar tot aan hun knieen in het water mochten. O, de State Parks met al hun regels!
Van daaruit belde ik pa om de voetbalscore te krijgen. Geen enkele radiozender die voetballen erop heeft! Dus ik moest maar blijven bellen om de updates te krijgen.
We reden weer verder via I-90 naar Cleveland waar we overnachten. In Ohio is het blijkbaar niet verplicht voor motorrijders om een helm te dragen. Ik heb daar wel een paar keuzewoorden voor. "Organ donors" noemen we ze. Ja, het ziet zo stoer en zal ook best wel lekker aanvoelen om met 70 mijl per uur de wind door je haren te voelen, en lekker tussen de auto's door te zigzaggen, maar dan is het de auto's schuld als ze je raken. Als je het dan overleefd en je na een jaar revalidatie weer een beetje kunt praten en lopen ben je misschien blij dat je zoveel geluk had. Alleen zou je nog meer geluk hebben als je een helm opgehad had. Ach, ik zal maar ophouden, ik kan zo nog wel even doorgaan.
Vanavond in het hotel was de herhaling van de wedstrijd op tv, en heb ik het nog eens dunnetjes kunnen bekijken. Lang niet zo spannend natuurlijk. Het erge is dat we zondag tijdens de finale weer op de weg zullen zitten!
Foto's zal ik later hier nog bij zetten, mijn fotokaartje werkt niet in deze laptop.
posted by Annemiek | 8:04 p.m.
5 Comments:
Ik wist niet eens dta er staten zijn waar dat niet verplicht is. Inderdaad lijkt me dat niet een niet erg slimme actie.
veel plezier!
gr petra
Ik heb de wedstrijd ook in de herhaling gezien. Zonder helm op een motor, brrrrrrrrr!!! Maar ik ben helemaal anti-motor. Een fataal ongeluk zien en er is helemaal niets leuks meer aan.
Annemiek, je gaat nog vaker met je vader moeten bellen. Of ga je ginder wel TV hebben om te kunnen volgen? Of via de PC?
Veel plezier nog tijdens jullie trip!
Hier kun met ontheffing zonder helm rijden, we zien er eigenlijk hier meer zonder dan met helm. Je moet dan aantonen dat je een ziektekostenverzekering hebt en krijgt dan een sticker voor op de kentekenplaat.
Ik ben er ook geen voorstander van maar kan me heel goed voorstellen dat het met hoge temperaturen helemaal niet fijn is om een helm te dragen want die dingen zijn me warm.
Volgens mij is het hier in Pennsylvania ook niet verplicht een helm te dragen, ik vind het ook dood eng om te zien als ze zo hard over die snelweg scheuren zonder helm.
Een reactie posten
<< Home