Bijpraten
Het wordt eens tijd voor even bijpraten. Het is gewoon een erg drukke week geweest!
Vorige week dinsdag kwamen Micky en Bart weer thuis van San Francisco. Ondanks dat het een treurige reden was wat de familie bijeen bracht, was het voor hun een fijne reis geweest. Bart was er vorig jaar niet bij toen we daar waren, en voor hem was het goed om die kant van de familie beter te leren kennen. Ze hebben ook nog een toeristische dag gehad, met een boottocht vanuit Fisherman's Warf. Voor hun samen was het ook een fijne vader-zoon tijd.
Er lagen lang niet meer zoveel zeeleeuwen als vorig jaar. Een grote groep was afgelopen zomer opeens weg, en een paar maanden later opgedoken in Oregon.
Vorige week maandag begon ik dan met mijn nieuwe baan. Spannend! Die eerste dag draaide mijn hoofd van al de informatie die ik kreeg. De eerste 2 dagen was het extreem rustig, voor mij wel fijn om veel kalm aan te kunnen leren, en voor de verpleegkundige die me inwerkt fijn om goed te kunnen uitleggen. Het is wel grappig hoeveel mensen ik ken! Degene me inwerkt was 2 jaar geleden manager op de afdeling waar ik vanaf kom, en twee van de secretaresses werkten daar ook. In hetzelfde gebouw van de Urgent Care zit ook een rontgenafdeling en daar werken ook een paar mensen die ik ken. Verder herkende een patient me al meteen: ik had voor haar man gezorgd. En ook heb ik al verschillende ex-collega's als patient gehad.
Het werk is zo anders dan ik gewend ben, dat ik het gevoel heb dat ik de verpleging weer helemaal opnieuw moet leren. Waar ik eerst de hele dag voor een groep patienten zorgde, is het hier een komen en gaan van patienten. Het is zaak om ze zo snel mogelijk te helpen en weer op pad te sturen. De secretaresse schrijft hun in, de verpleegkundige screent (triaged) ze dmv een stel vragen, bloeddruk, pols&temp, en dan ziet de arts, nurse practitioner of physician assistant ze. Tijdens de triage schatten we ook meteen in of de arts ze meteen moet zien, of dat ze in de wachtkamer gewoon hun beurt moeten wachten. Zo had ik een vrouw met wat vage klachten van wat druk op de borst, die hebben we meteen op een kamer gelegd en is via ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Sommige handelingen, zoals als bloedprikken en infusen inbrengen, ga ik niet verleren, dat doen we daar de nodigen van.
Er komen veel mensen met keelontstekingen, verkoudheden en griepklachten. Afkloppen, maar een klein wonder dat ik nog niks heb opgepikt. Elk virus in de county komt daar door de deur. Ik ben constant mijn handen met alcolholschuim aan het desinfecteren.
Ik ben zo gewend om met patienten met meer levensbedreigende ziekten om te gaan, dat ik van de niet zo bedreigende dingen weinig afweet. Ik kan je veel vertellen over hartaanvallen en beroertes, maar niet zoveel over de beste behandeling van een verzwikte enkel of peesontsteking. Deze week heb ik al heel wat splinten aan polsen en enkels aangelegd, en mensen geleerd hoe ze met krukken moeten lopen. Ik had ook nog nooit een keelkweek afgenomen, nu zal dat routine worden. We doen verschillende testen zelf, zoals de zwangerschapstesten, urinetesten, en streptesten, ook allemaal nieuw voor mij.
Mensen komen voor de meest uiteenlopende dingen naar de urgent care, en ook van alle leeftijden. Aan de kleintjes moet ik helemaal wennen. Longontstekingen, van de fiets of van de trap gevallen, sportongevallen, huiduitslag, en nog wel de ergste: een klein kind met een tandontsteking. Volwassenen komen ook met alles en nog wat, tot aan een uitgebreidt lichamelijk onderzoek voor de Peace Corps toe.
Ik heb er een goede start gehad, en zal nog een aantal weken ingewerkt worden. Er zijn nog genoeg dingen die ik niet gedaan heb. Het is ook even wennen om in een krappe omgeving te zitten. Er zijn 5 behandelkamers, een ruimte voor de receptie, en een piepkleine ruimte waar de verpleegkundigen en artsen hun documentatie doen. Ook is het hollen of stilstaan. Er zijn momenten dat de wachtkamer leeg is, en andere momenten dat het bomvol zit.
De nieuwe collega's zijn aardig en behulpzaam. Dingen die ik zeker fijn ga vinden:
-dat je altijd op tijd weg kunt, dat is in het ziekenhuis wel even anders.
-dat ik minstens 1 keer per dag daglicht zal zien met rijden, dat was niet zo met 12 uren diensten.
-dat je na 8 uur werken nog een halve dag over hebt, en je op een werkdag naar de kapper kunt gaan.
-de dingen die ik niet zal missen: de constante bellen en de alarmen die afgaan als een patient uit bed klimt.
De dingen die ik zal missen zijn mijn collega's en het contact dat je vaak opbouwd met een patient en familie.
Op vrijdag hadden we een afscheidsfeestje voor mij bij Chili's. Er was een hele groep op komen dagen en we hebben leuk gekletst, gegeten en gedronken. We moesten nogal lang op een tafel wachten, en Micky, Niels en Tim hadden apart een tafel gevraagd. Hm, die gingen niet bij ons zitten. Het was tevens mijn verjaardag, maar ik had het niemand verteld. Op het eind kwam een grote groep serveerders aanlopen "Happy Birthday" zingend. Ik dacht, o er is nog iemand anders jarig vandaag. Maar toen kwamen ze naar mij toe en zetten een toetje voor me. Micky en de kinderen zaten te giegelen aan hun tafel. Later vertelde hij dat hij bijna de waitress om had moeten kopen om dit te doen, ze moest het eerst aan haar manager vragen. Blijkbaar is het tegen hun regels om te gaan zingen voor iemand aan een andere tafel. Het was wel leuk, en iedereen was verrast.
Maar we zijn er nog niet met bijpraten. Dat was nog niet alles de afgelopen week. Ik heb ook nog een dag stage gelopen bij de kliniek op Cornell. Het was weer eens heel wat anders. Ik wist niet hoe groot het daar was. Ik liep mee met een verpleegkundige die de studenten intake doet die binnenlopen. Tja, wat kan ik er verder over zeggen. Niet zo geweldig interessant die dag. Het was niet zo druk. Ik zie wel dat die verpleegkundige vooral veel moet weten over geboortebeperking. Ze was er heel erg goed mee in de uitleg.
Cornell heeft nogal een trieste tijd gehad, met 2 zelfmoorden in 1 week, en een totaal van 6 dit semester. Het heeft een effect op de studenten, en er wordt veel aan counseling gedaan. Morgen weer een dag op de kliniek van Cornell.
Thuis zijn we veel bezig geweest met het inkoken van de maple syrup. Tim is een echte houthakker geworden die het hout voor in de kachel in stukken hakt en er heel goed in is. Het verzamelen van sap is wel voorbij denk ik. De nachten zijn te warm. Het moet 's nachts vriezen en overdag mooi om het sap goed te laten lopen.
Dan is er ook nog school. Ik heb net een power point af voor een presentatie morgen, over armoede in kinderen.
En dan zijn er ook nog een paar dierjes die me bezig houden met name dat duveltje rechts.
Vorige week dinsdag kwamen Micky en Bart weer thuis van San Francisco. Ondanks dat het een treurige reden was wat de familie bijeen bracht, was het voor hun een fijne reis geweest. Bart was er vorig jaar niet bij toen we daar waren, en voor hem was het goed om die kant van de familie beter te leren kennen. Ze hebben ook nog een toeristische dag gehad, met een boottocht vanuit Fisherman's Warf. Voor hun samen was het ook een fijne vader-zoon tijd.
Er lagen lang niet meer zoveel zeeleeuwen als vorig jaar. Een grote groep was afgelopen zomer opeens weg, en een paar maanden later opgedoken in Oregon.
Vorige week maandag begon ik dan met mijn nieuwe baan. Spannend! Die eerste dag draaide mijn hoofd van al de informatie die ik kreeg. De eerste 2 dagen was het extreem rustig, voor mij wel fijn om veel kalm aan te kunnen leren, en voor de verpleegkundige die me inwerkt fijn om goed te kunnen uitleggen. Het is wel grappig hoeveel mensen ik ken! Degene me inwerkt was 2 jaar geleden manager op de afdeling waar ik vanaf kom, en twee van de secretaresses werkten daar ook. In hetzelfde gebouw van de Urgent Care zit ook een rontgenafdeling en daar werken ook een paar mensen die ik ken. Verder herkende een patient me al meteen: ik had voor haar man gezorgd. En ook heb ik al verschillende ex-collega's als patient gehad.
Het werk is zo anders dan ik gewend ben, dat ik het gevoel heb dat ik de verpleging weer helemaal opnieuw moet leren. Waar ik eerst de hele dag voor een groep patienten zorgde, is het hier een komen en gaan van patienten. Het is zaak om ze zo snel mogelijk te helpen en weer op pad te sturen. De secretaresse schrijft hun in, de verpleegkundige screent (triaged) ze dmv een stel vragen, bloeddruk, pols&temp, en dan ziet de arts, nurse practitioner of physician assistant ze. Tijdens de triage schatten we ook meteen in of de arts ze meteen moet zien, of dat ze in de wachtkamer gewoon hun beurt moeten wachten. Zo had ik een vrouw met wat vage klachten van wat druk op de borst, die hebben we meteen op een kamer gelegd en is via ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Sommige handelingen, zoals als bloedprikken en infusen inbrengen, ga ik niet verleren, dat doen we daar de nodigen van.
Er komen veel mensen met keelontstekingen, verkoudheden en griepklachten. Afkloppen, maar een klein wonder dat ik nog niks heb opgepikt. Elk virus in de county komt daar door de deur. Ik ben constant mijn handen met alcolholschuim aan het desinfecteren.
Ik ben zo gewend om met patienten met meer levensbedreigende ziekten om te gaan, dat ik van de niet zo bedreigende dingen weinig afweet. Ik kan je veel vertellen over hartaanvallen en beroertes, maar niet zoveel over de beste behandeling van een verzwikte enkel of peesontsteking. Deze week heb ik al heel wat splinten aan polsen en enkels aangelegd, en mensen geleerd hoe ze met krukken moeten lopen. Ik had ook nog nooit een keelkweek afgenomen, nu zal dat routine worden. We doen verschillende testen zelf, zoals de zwangerschapstesten, urinetesten, en streptesten, ook allemaal nieuw voor mij.
Mensen komen voor de meest uiteenlopende dingen naar de urgent care, en ook van alle leeftijden. Aan de kleintjes moet ik helemaal wennen. Longontstekingen, van de fiets of van de trap gevallen, sportongevallen, huiduitslag, en nog wel de ergste: een klein kind met een tandontsteking. Volwassenen komen ook met alles en nog wat, tot aan een uitgebreidt lichamelijk onderzoek voor de Peace Corps toe.
Ik heb er een goede start gehad, en zal nog een aantal weken ingewerkt worden. Er zijn nog genoeg dingen die ik niet gedaan heb. Het is ook even wennen om in een krappe omgeving te zitten. Er zijn 5 behandelkamers, een ruimte voor de receptie, en een piepkleine ruimte waar de verpleegkundigen en artsen hun documentatie doen. Ook is het hollen of stilstaan. Er zijn momenten dat de wachtkamer leeg is, en andere momenten dat het bomvol zit.
De nieuwe collega's zijn aardig en behulpzaam. Dingen die ik zeker fijn ga vinden:
-dat je altijd op tijd weg kunt, dat is in het ziekenhuis wel even anders.
-dat ik minstens 1 keer per dag daglicht zal zien met rijden, dat was niet zo met 12 uren diensten.
-dat je na 8 uur werken nog een halve dag over hebt, en je op een werkdag naar de kapper kunt gaan.
-de dingen die ik niet zal missen: de constante bellen en de alarmen die afgaan als een patient uit bed klimt.
De dingen die ik zal missen zijn mijn collega's en het contact dat je vaak opbouwd met een patient en familie.
Op vrijdag hadden we een afscheidsfeestje voor mij bij Chili's. Er was een hele groep op komen dagen en we hebben leuk gekletst, gegeten en gedronken. We moesten nogal lang op een tafel wachten, en Micky, Niels en Tim hadden apart een tafel gevraagd. Hm, die gingen niet bij ons zitten. Het was tevens mijn verjaardag, maar ik had het niemand verteld. Op het eind kwam een grote groep serveerders aanlopen "Happy Birthday" zingend. Ik dacht, o er is nog iemand anders jarig vandaag. Maar toen kwamen ze naar mij toe en zetten een toetje voor me. Micky en de kinderen zaten te giegelen aan hun tafel. Later vertelde hij dat hij bijna de waitress om had moeten kopen om dit te doen, ze moest het eerst aan haar manager vragen. Blijkbaar is het tegen hun regels om te gaan zingen voor iemand aan een andere tafel. Het was wel leuk, en iedereen was verrast.
Maar we zijn er nog niet met bijpraten. Dat was nog niet alles de afgelopen week. Ik heb ook nog een dag stage gelopen bij de kliniek op Cornell. Het was weer eens heel wat anders. Ik wist niet hoe groot het daar was. Ik liep mee met een verpleegkundige die de studenten intake doet die binnenlopen. Tja, wat kan ik er verder over zeggen. Niet zo geweldig interessant die dag. Het was niet zo druk. Ik zie wel dat die verpleegkundige vooral veel moet weten over geboortebeperking. Ze was er heel erg goed mee in de uitleg.
Cornell heeft nogal een trieste tijd gehad, met 2 zelfmoorden in 1 week, en een totaal van 6 dit semester. Het heeft een effect op de studenten, en er wordt veel aan counseling gedaan. Morgen weer een dag op de kliniek van Cornell.
Thuis zijn we veel bezig geweest met het inkoken van de maple syrup. Tim is een echte houthakker geworden die het hout voor in de kachel in stukken hakt en er heel goed in is. Het verzamelen van sap is wel voorbij denk ik. De nachten zijn te warm. Het moet 's nachts vriezen en overdag mooi om het sap goed te laten lopen.
Dan is er ook nog school. Ik heb net een power point af voor een presentatie morgen, over armoede in kinderen.
En dan zijn er ook nog een paar dierjes die me bezig houden met name dat duveltje rechts.
Labels: Familie, maple syrup, verpleging
posted by Annemiek | 7:55 p.m.
6 Comments:
Wat een enerverende tijd, veel nieuwe dingen en indrukken, harstikke leuk!
En nog van harte gefeleciteerd met je verjaardag! Leuk dat ze toch voor je gezongen hebben ook al zat je aan een andere tafel hihi :-)
Wel een zwaar onderwerp lijkt me, kinderen en armoede, heb je een goede beoordeling gekregen?
Allereerst van Harte gefeliciteerd nog! En wat een week voor je zeg. Dat wil wel. Veel nieuws dus te leren, maar wel afwisselend lijkt mij zo.
Wel grappig dat die andere tafel je verjaardig niet vergeten was ;-)
Gefeliciteerd nog met je verjaardag !! en klinkt zeker allemaal heel anders en nieuw maar erg leuk.
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag nog! Inderdaad druk, zeg! Maar zo te lezen zeker niet saai.
Dat zorgt wel voor de nodige afwisseling, al die andere handelingen die je nu moet stellen.Voor de kliniek is het wel goed datjij veel afweet van beroertes e.d., als er dan zo iemand binnen komt, dan heb jij dat direct in de smiezen en weet je goed hoe alles aan te pakken!
En als je nu denkt dat je nog veel tijd over hebt als je 'maar' 8 uur werkt, dan spreken we elkaar na de zomer nog wel eens. ;-)
Heb je de syrup al geproefd? Smaakt het hetzelfde als vorig jaar?
Spannend hoor, ergens helemaal nieuw beginnen. Maar je zult zien, binnen no time is het gewoon en kun je de meeste zaken meteen aanpakken. Succes! En ook succes met school, moeilijk onderwerp heb je (gekozen).
Een reactie posten
<< Home