Eventjes New York

Nou heb ik nog geen nieuw paspoort; vorig jaar had ik aan het consulaat gevraagd wat ik nodig had. Dat waren een heleboel stappen, en toen ik een paar maanden geleden nog een keer belde werd me verteld dat ik voor vernieuwen van een paspoort geen verklaring van Nederlandschap nodig zou hebben. Ook niet als je Amerikaan bent? Nee hoor.

Aan de balie bij het consulaat werd me verteld dat ik wel een verklaring van Nederlanderschap nodig heb, en daar heb ik nog 1 papier voor nodig voordat dat gedaan kan worden. Dus zijn we mooi voor nop gegaan. Ik was wel pissig hoor, en vertelde die man aan de balie dat ik gebeld had en wat ze me verteld hadden. Dan zou ik met de verkeerde persoon gepraat hebben. Mooi, maar hoe moet ik dat nu weten?
Dan maar even de pasfoto’s laten zien, ja hoor, die waren ook fout.
Ik moet toegeven dat ik niet zo aardig tegen die man was, maar hij was dat zelf ook niet. Amerikaanse klantenservice mogen ze nog leren.
Wie nu nog zegt dat de bureaucratie in de VS zo erg is wil ik zeggen NEDERLANDERS KUNNEN ER OOK WAT VAN! Stelletje...

Het is alleen dat je de weg weet in het land waar je al langer woont, en ergens anders voelt het zich als met een hoofd tegen de muur lopen. Heeft Nederland bijvoorbeeld wel enig idee wat ze doen als ze het een regel maken dat iedereen in persoon moet verschijnen voor zijn paspoort? In een klein land is dat geen probleem; hier moeten we er verder voor rijden dan Nederland groot is. Nog maar niet te spreken over een vrije dag nemen, en de kinderen uit school houden.

Ik was niet de enige aan de balie die zich onverrichter zaken kon omdraaien. Een vrouw wilde voor haar dochtertje een paspoort vernieuwen; haar man moet er bij zijn. Een andere persoon moest nieuwe paspoortfoto’s laten maken.

Dat zijn wij ook gaan doen; vlakbij ligt een zaak waar ze internationale paspoortfoto’s maken (en ook garanderen). Toen we er binnenliepen en vroegen voor paspoortfoto’s was de vraag meteen “Dutch?”. En in die tijd dat we er stonden te wachten kwamen er nog 5 Nederlanders die foto’s moesten hebben. Ze hebben er een goed zaakje aan.
Weer een smak geld kwijt, en nog geen passen. (waar doe ik dit ook alweer voor???)

Tim kreeg me toch weer aan het lachen toen Micky mij de mobiele telefoon gaf en zei dit is voor jouw. Het was Tim aan de andere kant van de winkel die belde :)

In ieder geval hebben we voor de rest wel een hele leuke dag gehad en New York een beetje opgesnuifd. We liepen via 6th Avenue richting Central Park. Bij de Disneywinkel zijn we even binnen geweest, er was een heel thema Pirates of the Caribean. Blijkbaar komt er binnenkort weer een film van uit; binnen waren acteurs verkleed als piraten en ze waren een filmpje aan het opnemen.

Micky had last van zijn voet, maar we hebben toch nog een flink eind gelopen. Central Park zag er al zo groen uit vergeleken met onze eigen omgeving. Ik moet zeggen dat ik na het lopen door al die drukte het heel prettig is om tussen het groen te lopen. We kochten wat pretzels en wat drinken bij een karretje en hebben die op een bankje zitten oppeuzelen. Ondertussen zitten kijken naar alles wat er langskwam. Mensen kijken is toch reuze boeiend, en het was een van de hoogtepunten.

De 3 jongens op een bankje


Niels die niet op de foto wil


De hoge gebouwen die boven de bomen uitsteken


Tim en Niels op een steen

De tulpen en narcissen in het park waren zo ongeveer uitgebloeid; deze bloembollen zijn na 9/11 door Nederland aan New York geschonken.

Er kwam een hele stoet koetsjes langs en een stuk of 10 met vrouwen met paarse jurken en rode hoedjes. Ik zwaaide tegen allemaal, en riep I’ll be joining you soon. Tot Micky me er op wees dat het geen optocht was, en ik van Bart mijn mond moest houden :)


Dames van de Red Hat Society.

De kinderen moesten zo lachen met het piepkleine hondje met pootjes zo dun als een vinger dat langs liep. Dat zijn zo dingen die hun weer opvalt en die ze niet vergeten.
Ik merkte aan Niels in de bus al dat hij zich sommige dingen herinnert die ik zelf niet meer zou weten. Zoals hij vorige keer het busstation Port Authority er zo ‘futuristic’ uit zag zien. Al klagen ze over zo veel dingen, ze pikken er toch wel het een en ander over op.

We gingen verder naar het Museum of Natural History. Bart wilde graag een IMAX film zien, die was er niet. Wel nog wat beters: “Collisions” in het planetarium. Dat begon 15 minuten later, dus daar gingen we snel als eerste naar toe. Het was echt fantastisch. Het is een film die tegen een koepeldak speelt en je zit onder de sterrenhemel. Het ging over botsingen in het heelal. Niels zei dat hij het allemaal al wist uit zijn boek astronomy. Ik heb echter weer een en ander geleerd.

Daarna het museum in, maar we hebben nog niet alles gezien. Micky was wel een beetje aan het einde van zijn loopkracht, en het museum is zo ontzettend groot. Bart vond de reptielen het mooist. Prachtig om hem zo enthousiast te zien.
Het is zo veel om in je op te nemen, zo groot, helaas kun je niet alles zien. Al mogen sommige tentoonstellingen wel wat afgestoft worden, het blijft een mooi museum. Geweldig wat een verzameling dingen er staat.


Rex; dit moet volgens een recent artikel een naaste verwant van kippen zijn. Dit wisten wij natuurlijk al lang; een van de jonge kuikentjes een paar jaar geleden leek volgens de kinderen zo veel op een T Rex dat ze hem Rex doopten.


Kreeften en krabben, dat zijn echt grote!

Daarna namen we de subway terug naar Port Authority, en van daaruit de bus naar het hotel in Carlstadt.
’s Avonds heeft Niels gezwommen, en de jongens hebben wat geravot op de kamer. Het werd nog net geen kussengevecht. Ze hebben Bart wel gemist!

Op weg naar huis kwamen we door Delaware Water Gap, en daar wil ik zo graag eens gaan kano varen of een "float trip" doen. In een rubber bootje de rivier afzakken.


Delaware Water Gap

Zaterdagmiddag waren we weer thuis, en we vielen meteen in de rommel. Bart woont weer thuis voor de zomer, en bracht donderdag voordat we naar New York gingen al zijn spullen naar huis. Dat stond allemaal op ons te wachten in de huiskamer.

Het was een kort, maar leuk uitje, ook al hebben we niet bereikt waar we voor gingen.