Extra vrij dagje

Sterretje van dag 2: Micky had onverwacht vrij, en zo konden we samen een bonusdag doorbrengen. Ander sterretje: een wandeling met Bart en hondjes in het januari zonnetje.

Micky ging vanmorgen naar zijn werk, maar kwam een paar uur later terug. Het is een nationale dag van rouw, vanwege president's Ford's overlijden, en alle federale werknemers hadden vrij. De email hierover was vrijdag verstuurd, maar niemand op zijn werk had die gekregen omdat ze die dag vrij waren.
De hele plechtige ceremonie was op tv, voor zo'n vrouw moet het toch verschikkelijk zijn om de man waarmee je meer dan een halve eeuw getrouwd bent te verliezen.

Voor ons was het gewoon een rustig dagje thuis, maar wel fijn.
Tim en Niels moesten weer naar school. Het antwoord toen ik vroeg hoe hun eerste dag in het nieuwe jaar was? "Boring".

Het volgende is naar aanleiding van mijn stukje van gisteren.

Een woord, een blik, een actie, alles kan verkeerd opgevat worden door een ander. Er is niet veel wat je hier tegen kan doen, maar je leert door de jaren wel heel goed om lichaamstaal te lezen.
We zien mensen altijd onder stress, de een wat meer dan de ander. Niet alleen de patienten, maar ook de familie staat onder druk als een geliefde in het ziekenhuis ligt. Behalve de stress die de ziekte met zich meebrengt komt er vaak ook nog financiele druk bij, of hoe het nu thuis verder moet, hoe ze hun geliefde thuis verder moeten verzorgen, en vaak komt er ook nog een heel scala van schuldgevoelens bij. Zeker als hun geliefde naar een verpleeghuis moet. Iedereen gaat er anders mee om, en als verpleegkundige moet je er open voor staan.

Het gevolg is wel eens dat je alle klachten over je heen krijgt. Over het eten, over de dokters, over de schoonmakers. We proberen iedereen tevreden te stellen, maar kunnen geen gedachten lezen. Vaak houden mensen het allemaal binnen tot het tot een uitbarsting komt.
Communicatie is zo belangrijk. Daar draait eigenlijk alles om, maar het gaat wel nogal eens mis. De verwachtingen van patienten en families zijn vaak niet hetzelfde als van de verpleegkundigen.

Dit is een klein en incompleet lijstje van dingen die ik zou willen dat iedereen zou weten:

-stel vragen. Vragen zijn goed, en helpen mee aan de zorg.

-maak lijstjes met vragen, zodat je het bij de hand hebt als je dokter langskomt.

-blijf als familielid en patient betrokken bij de zorg. Je bent een onderdeel van het team. Weet wat er aan de hand is. Neem niks als vanzelfsprekend aan.

-als er speciale wensen zijn, laat ze dan weten. We kunnen geen gedachten lezen. Als er iets is wat niet goed is, laat het weten. Als er een pilletje gegeven wordt in een kleur of vorm die je niet kent, laat het dan weten. Weet welke medicijnen je neemt.

-neem een lijst van je medicijnen met namen van medicatie, dosering, en tijden mee naar het ziekenhuis. Hier horen ook de homeopatische middelen bij, en de medicijnen die je in de winkel koopt zonder recept.

Je gelooft niet hoeveel mensen niet weten welke pillen ze thuis slikken. Het is dan een hele tijdrovende puzzel om er achter te komen. Met als kans dat in het ziekenhuis verkeerde doseringen voorgeschreven worden, of medicatie niet voorgeschreven wordt als de lijst niet compleet is.

-als het een grote familie is, stel dan 1 familielid aan als aanspreekpunt. Deze moet goed kunnen luisteren, en goed communiceren met de rest van de familie.

Op deze manier hoeven niet 10 familieleden op te bellen om te vragen hoe het met het familielid die ziek is gaat. Elke keer als de verpleegkundige de telefoon moet beantwoorden neemt dit tijd van de zorg weg, en veel informatie kan er via telefoon toch niet gegeven worden vanwege privacy.

-ga aan de kant als de verpleegkundige bij de patient moet zijn, en sta niet met 10 man rond het bed.

Hoe vaak je je een weg moet banen door de mensen, en hoe veel mensen er dan ook nog verbolgen zijn dat ze aan de kant moeten gaan.


-blijf beleefd. Dat lijkt een heel normaal iets, maar er zijn genoeg mensen die menen dat schreeuwen, roepen, dreigen en alleen maar eisen stellen de enige manier is om aandacht te krijgen. Bijwerking hiervan is dat mensen je liever vermijden.

Recent was er een stukje op de Today Show over eerste hulp in ziekenhuizen. Een van de tips van de “expert” om betere hulp te krijgen was “loose your manners”. Ze wordt bedankt hoor. Hopelijk nemen niet al te veel mensen dat advies aan.

Dit is wat ik me zo even kan bedenken. Er zullen nog veel meer dingen zijn.
O ja; je verpleegkundige heeft geen controle over hoe laat de dokter langs komt, of hoe laat een CT scan, stress test of wat dan ook voor test gedaan wordt. Dus eisen dat het NU gebeurd heeft ook geen zin.