Wandeling

Gisteravond was er weer een town board vergadering waar ik naar toe ben geweest. Het was er druk, zeker 40 mensen waren komen opdagen. Er waren verschillende mensen die tijdens "privilege of the floor" (waar iedereen zijn zegje kan doen) spraken. Een paar verwoordden de onvrede heel goed, ik wou dat ik dat kon. Op het moment krijgt het dorp mogelijk 2 rechtzaken tegen zich, en ik wil deze town board alleen maar door elkaar schudden en zeggen doe je werk in plaats van al deze spelletjes. Wat een geld en energie zal er in gaan zitten als het echt tot rechtzaken komt. Een van deze rechtzaken is als gevolg dat ze die code enforment officer zo plotseling ontslagen hebben, de andere zaak is omdat de dorpsgebouwen handicapt toegankelijk moeten zijn, iets dat ze al 13 jaar gelden hadden moeten doen. Jean, de town supervisor, maakte het wel heel duidelijk dat zij tegen had gestemd over het ontslag, en in de krant van vandaag stond het prompt verkeerd gedrukt. In de ogen van veel mensen kan Jean niks goed meer doen, terwijl het de town board is die haar zo tegen werkt. Kinderachtige politiek allemaal, maar wel triest dat het zo moet gaan.

Vanmorgen was ik al vroeg op stap om allerlei dingen te doen in de stad. Eerst naar Lowe's om palen en cement te halen. Ik heb het plan opgevat om rondom de wagenwielen in de tuin een soort "arbor" te maken. Ik weet niet hoe het in het Nederlands heet. Hoewel Micky mijn ontwerp al veranderd heeft, en niet zonodig verbeterd.
Deze week hebben we al wat gaten gegraven. We wisten al lang dat er veel stenen in de grond zitten, maar wat we bij het eerste gat tegen kwamen was "de moeder van alle stenen". Zeker een halve meter breed en een meter lang. Daar kwam met geen mogelijkheid beweging in, en we hebben hem maar laten zitten en zijn ernaast gaan graven. 1:0 voor de steen. (geen wonder dat de tomaten het op die plek niet zo goed deden).
Maar ik dwaal af. Na Lowe's ben ik mulch (houtsnippers) gaan halen. Hier dus:

De stad versnipperd nogal wat hout van gesnoeide takken, maar ook kerstbomen, en die worden weer gebruikt om tussen de planten te doen. Ik heb 2 vuilnisbakken volgeladen, en toen op naar mijn volgende stop.
Bij het regionale kantoor van de State Parks heb ik een sollicitatie formulier gehaald. Nee, niet voor mezelf, maar voor Bart. Gelijk ook maar een nieuwe parkpas gekocht, $59, maar dat halen we er wel weer uit.
Dit was vlakbij Taughanock Falls, dus een goede gelegenheid om een eind te lopen. Er was een pad waar ik nog niet geweest was, en nu pas weer open is. Dit pad gaat boven langs het ravijn, maar je moet wel eerst boven komen door honderden trappen te klimmen. Helemaal boven komt het pad uit bij een weg. Wat? Ik had hier ook met de auto kunnen komen?
Ik had eigenlijk verwacht om een spectaculairder uitzicht te zien, maar het was vooral een wandeling door het bos. Af en toe kon je wat uitzicht zien door de bomen.

In de verte is een klein stukje van de waterval te zien.


Ver in de diepte de brug naar de waterval, en de kleine stipjes zijn mensen.

Een stukje Cayuga Lake tussen de bomen door.

Het riviertje onderin het ravijn