dinsdag, maart 28, 2006

Nog maar eens hondje.

Op ons werk gisteren kregen we een email van een van onze 3 managers dat ze in plaats van manager zijn nu gewoon op de afdeling gaat werken. Ik weet niet wat er aan de hand is, en ik hoop dat het haar keus is en ze haar er niet uitgewerkt hebben. Nu hebben we maar 2 managers voor onze afdeling, eentje voor 4zuid, de ander voor de chirurgische afdeling die samen werkt met ons, maar toch apart is. Een hoofd hebben we momenteel niet, die is tijdelijk hoofd op de psychiatische afdeling totdat die afdeling weer een beetje op orde is. Ik weet niet, en betwijfel het erg, of deze 2 managers het wel aan kunnen. Ze zijn erg gestressed, en de manager die nu geen manager meer is was de beste van de drie. Om depressief van te worden.

Dan maar wat leukers vertellen; vandaag moest Biego naar de dierenarts. Ze geven niet zomaar de spuiten, er hoort een compleet onderzoek bij. Autorijden is bij hem al niet favoriet, en als hij los in de auto zit springt hij alle kanten op. Daarom deed ik hem in zijn hokje in de auto, onder protest dan wel.
Bij de dierenarts is het wel interressant, want daar valt van alles te snuffelen. Hij moest eerst gewogen worden, en bleef 5 seconden stil zitten. Een pond zwaarder dan vorig jaar, niet goed. Dat wordt dieten.We werden in het kamertje geroepen. Daar heeft Biego slechte herinneringen aan, en hij wilde zich omdraaien en vertrekken. De dierenarts is heel vriendelijk, en dat maakte veel goed voor hem. Hij werd van alle kanten bevoelt, kreeg zijn spuiten, en er werd bloed geprikt. Daar moest hij wel even stevig voor vastgehouden worden en een muilkorfje om. Hij kreeg een verbandje om zijn been waar hij geprikt was, en toen kon hij helemaal mank gaan lopen.Ik heb een nieuw medicijn gekregen voor zijn heup, met de glucosamine is het al een stuk beter geworden. Eens kijken of dit ook helpt. En zijn dieet natuurlijk. Probleem is dat hij alles wel lekker vindt, en het lekkerste van alles is pizza. Dat wordt afzien voor hem. Niet dat we hem ieder dag pizza geven hoor.

Vanmiddag kwam Biego's vriend de verwarmingsketel maken. Biego heeft zich 3 uur lang kunnen amuseren met kijken, blaffen en op en neer lopen. Het bestelbusjes stond voor de raam, en de man moest er af en toe wat uit gaan halen. Dan moest Biego snel naar de deur rennen.


Geen wonder dat hij het aan zijn heup krijgt, welke hond zit er nu zo op de bank.

4 Comments:

Blogger Petra said...

Al met al een zwaar dagje dus voor Biego. Goed te horen dat de glucosamine wat gaat werken.
En over werk gesproken, hoop dat het binnenkort op jouw werk weer wat lekkerder loopt.
Groetjes Petra

8:03 p.m.  
Blogger kastelke said...

Stress... ik denk dat je tegenwoordig geen job meer kan vinden waar je er geen 'last' van hebt...
En ja, wat zou dat toch zijn met die honden dat die altijd wel honger lijken te hebben? De beaggle van onze vrienden is ook zo'n veelvraatje! Als z'n baasjes niet opletten, is hij zelfs met hun biefsteak of kippenfilet lopen nog vooraleer deze in de pan kan komen.

2:07 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Ben blij dat ik niet meer geconfronteerd word met stress op het werk... Pfff, kan me gestolen worden (toch mis ik wel collega's en klantenkontakten. Hoop dat alles toch in orde komt.

Dat wordt dus lijnen voor dat beestje! Zal hij niet zo leuk vinden, vrees ik.

Groetjes,

3:59 p.m.  
Blogger Annemiek said...

Ja, stress is er overal! We werken er wel weer doorheen (hopen we).
Petra & Hilde; Biego vindt zijn dieet maar niks! Elke; ik weet het ook niet wat het is met die hongerige honden. Ooit toen hij nog "klein" was heeft hij eens een halve pizza opgegeten die we op tafel hadden laten staan!
Wendy; vervelend dat die bijzaken je plezier in het werk doen dempen. Zo is dat hier dus ook.

7:04 p.m.  

Een reactie posten

<< Home

Who links to my website?