New York, New York

Donderdag
Het was de bedoeling om half 9 richting New York te rijden, maar dat werd een stuk later. Eerst moest Biego naar de kennel gebracht, tot zover alles goed. Micky had ondertussen alles in de auto geladen, en we stonden startklaar. Hij wilde de auto starten, en toen hij de sleutel omdraaide hoorden we alleen een fluitend geluid. Huh? Nog een keer proberen, dit keer prrrr. Nee, het zal toch niet waar zijn? Hij had net de auto nog voor de deur gereden en toen deed hij het prima. Snel alles overgeladen naar de rode minivan, en de kinderen maar klagen dat het zo krap zit. Ik herinnerde hun er aan dat dit ook onderweg had kunnen gebeuren en dat het dan erger zou zijn.
We konden eindelijk op pad, maar eerst moest ik Biego’s eten nog naar de kennel brengen, dat was ik vanmorgen vergeten. Hij stond achter de tralies te kijken, blij dat we zo snel terug waren. Viel dat even tegen.
Daarna naar H&H, een garage, om te regelen dat ze de auto op zouden opslepen. Drie kwartier achter op schema verlieten we Ithaca. Om 10 voor 12 zou het vliegtuig van Laurens en Roald landen, en op internet hadden we al gezien dat ze iets vroeger aan zouden komen. Dat haalden we dus met geen mogelijkheid.
Onderweg probeerde ik hun te bellen, maar kwam er achter dat we met onze nieuwe telefoon niet internationaal kunnen bellen.
Veel te laat waren we bij het vliegveld in Newark, en net toen ging de telefoon, het was Roald’s vader en we konden zeggen dat we eraan kwamen. Bij de terminal zagen we hun niet meteen, en er was geen plaats om daar te parkeren. Ik stapte uit om hun te gaan zoeken, terwijl Micky door reed. Ik maakte me al zorg dat ik ze niet zou herkennen, want ik had alleen maanden geleden een foto van hun gezien, maar al snel zag ik 2 jongens die erop leken. Het was een leuke ontmoeting en al snel kwamen Micky en de kinderen aan lopen. Gelukkig hadden ze toch maar 40 minuten op ons hoeven te wachten.In de auto zaten ze al gauw allemaal te kletsen, en het klikte meteen goed tussen Laurens en Roald met de kinderen.

We gingen maar meteen naar Liberty Park in New Jersey, waar Roald en Laurens de boot naar het vrijheidsbeeld namen. Wij zouden naar het science museum gaan dat bij het park ligt, aangezien we al vaker bij het vrijheidsbeeld zijn geweest. Helaas stond het in de stijgers en er was een grote verbouwing aan de gang. Ook niet getreurd, het was een stralende zonnige dag en we hebben langs het water gelopen. Het was een heerlijk zomers weer, we hadden het niet beter kunnen treffen. We zijn allemaal wat verbrand.

De boot naar het vrijheidsbeeld.

Onze "Travelin' Bear" was er ook bij.

Van het uitzicht en de zon genieten, vogels bekijken, duiven achterna zitten, en helicopters tellen.

Hierna gingen we naar ons hotel, we bestelden een pizza, en daarna hebben Niels, Roald en Laurens gezwommen.

Vrijdag
Zelf was ik al vroeg op, de rest sliep nog tot 8 uur. Het ontbijt zat inbegrepen bij het hotel, en we hebben wat van dit ontbijt gehaald en op de kamer opgegeten. Er waren te weinig tafeltjes om beneden te eten.
Soms is de wereld wel erg klein, want toen we in de lift stonden om weg te gaan stapte een jongen in en Tim en hij keken elkaar verbaasd aan. Ze blijken klasgenootjes te zijn in de computerles van Ithaca high school!

De bushalte was schuin tegenover het hotel, en bij de hotelbalie hadden we een busschema gehaald. $6.20 voor een retourtje, en het was een half uurtje rijden naar New York. We kwamen uit bij Port Authority, een groot busstation.
Vandaag wilden we naar de USS Intrepid gaan, maar eerst zijn we even bij Times Square gaan kijken. Het is iedere keer weer overweldigend die drukte, en alle indrukken.

Er stonden allerlei brandweer auto’s en politie auto’s, daar was iets aan de hand geweest.

Bij Times Square waren ze foto’s aan het maken van een groep meiden. Die stonden allemaal te bibberen in bikini’s. Brrr. Het was zonnig, maar nog erg fris zo vroeg in de ochtend. Ze hadden in ieder geval genoeg bekijks.
Niels wilde ook even bij Toys ‘r Us, de speelgoedwinkel gaan. De grote lego bouwsels zijn wel leuk. Ik heb wel het idee dat ieder kind dat in Manhattan woont overgestimuleerd moet zijn met al die indrukken die je hier en op straat krijgt. Het een is nog flitsender dan het ander, en het is overal zo druk.

Hierna liepen we weer verder naar de Intrepid. Gewoon wat rondlopen in Manhattan is een ervaring. Het verkeer, de mensen, de gebouwen. Dit keer viel me een bord op “No Honking $320 fine”. Nu je het zegt ja, er is een heel stuk minder getoeter dan ik me kan herinneren. Toen we hier zo’n 10 jaar geleden waren was het getoeter het eerste wat ons opviel in Manhattan.

De USS Intrepid is een vliegdekschip dat in een museum is veranderd. Binnen in de hangaar keken we eerst een film over de Kamikazi piloten die het schip aangevallen hadden in WWII. Het was best indrukwekkend. Er zijn binnen allerlei tentoonstellingen, en je kunt een kijkje nemen op de brug, en verschillende gedeeltes van het schip. Buiten op het dek staan allerlei vliegtuigen, zoals de Blackbird.

De Blackbird. Mooi he, Rene?

Er staat een Concorde, die de laatste keer in 2003 gevlogen heeft, en je kunt binnen een kijkje nemen. Wat is dat een smal vliegtuig van binnen. Het gangpad is niet iets voor dikke mensen.
Er is ook een duikboot waar je in kunt, maar daar was de wachttijd 40 minuten voor, dat was het ons niet waard.

Na de Intrepid liepen we richting Rockefeller Center, en kwamen weer door Times Square. Onze mannen hadden geen zin om naar “the Rock” te gaan, en ze bleven op ons wachten. Laurens, Roald en ik liepen verder, en we hadden wat moeite om de ingang te vinden waar je naar boven kunt. Het bleek aan de andere kant van het gebouw te zijn. Het bleek $18 te kosten om naar boven te gaan, best duur. Er stonden totaal geen rijen om naar boven te gaan, dus we konden onze tickets kopen en meteen de lift in.
Het was erg mooi. Als eerste met de lift omhoog, dat was al een avontuur. Het plafond van de lift is van glas, en de liftschacht is verlicht met gekleurde lichtjes, dus je ziet de verdiepingen voorbij schieten. Boven was het uitzicht prachtig. Het is niet zo hoog als het Empire State building dat 102 verdiepingen heeft, maar met 67 verdiepingen nog hoog genoeg om een heel mooi uitzicht te hebben. Het is helemaal in de open lucht, met dikke glazen schotten er om heen. Tussen de openingen in de schotten voel je de wind waaien.

Uitkijkend richting New Jersey, tussen de gebouwen door zie je de Intrepid.

Uitkijkend op Lower Manhattan en het Empire State Building.

Uitkijkend op Queens, en Rooseveldt Island. Een paar dagen geleden zat daar het trammetje vast, en ik had Micky nog willen overtuigen om daar ook naar toe te gaan...

Uitkijkend naar het noorden, Central Park.

Grote vlag in Port Authority.

Weer beneden vonden we de rest van de familie weer terug, Niels had ondertussen meer dan genoeg van het lopen. Roald en Laurens wilden nog naar Central Park gaan, wij gingen weer terug naar het hotel. We namen de subway terug naar Port Authority.

Deze subway is eigenlijk heel gemakkelijk, maar we hadden toch nog wat moeite om uit te vissen welke lijn we nu eigenlijk moesten hebben. De mensen die we vroegen waren heel vriendelijk en behulpzaam.
Dat waren ze overal, ook een keer toen we met een kaart in de hand op een straathoek stonden vroeg er meteen iemand of ze ons kon helpen.

Ook het mensen kijken is al een hele ervaring. Je ziet vanalles, en hoort overal om je heen allerlei talen en vooral veel accenten.
Bij Port Authority hebben we zeker een kwartier lopen zoeken naar welke gate we moesten hebben. De informatie balie was gesloten, en mensen die we vroegen wisten het niet. Hadden we ook maar op moeten letten toen we de vanmorgen aankwamen. De enige plek waar de buslijnen met gate nummers staan is bij de gate zelf. We wisten dat het ergens in de 200 nummers was, en uiteindelijk vonden we het toch, en heb ik Laurens en Roald even gebeld om het hun ook te laten weten.

Bij het hotel hebben Niels, Bart en ik lekker gezwommen, en zo’n 3 uur later kwamen Roald en Laurens ook weer terug. Ze hadden het leuk gehad en hadden nog een heel eind gelopen in Central Park

Zaterdag
Zo mooi als het weer de afgelopen 2 dagen was, zo lelijk was het vandaag. Koud, en regen.
We namen de bus weer naar Port Authority en van daaruit de subway naar Lower Manhattan. Vlakbij Ground Zero kwamen we weer naar buiten. De regen was ondertussen opgehouden, maar het was nog steeds koud.
Er is een nieuw subway station gebouwd bij de plek van de WYC, en aan de muren hangen tekeningen van kinderen. Het is nog altijd indrukwekkend en je wordt er stil van.

Kindertekeningen.

De namen van de slachtoffers op een groot zwart bord.

"Thank you America"

We liepen verder richting Battery Park. Niels had helemaal geen zin om te lopen vandaag en had eigenlijk genoeg van New York. Hij liet dit regelmatig merken zoals Niels dat kan, grrr.
Bij Battery Park vond hij toch wat leuks om te doen: duiven achterna zitten, en foto’s maken van duiven en eekhoorntjes.
Ze waren ook nog goed gelukt:

Al was het zaterdag, er wordt doorgewerkt aan constructie werk, en vlakbij Battery Park moest er iets ondergronds opgeblazen worden. Dat was “kaasje” voor Tim en Niels. Eerst hoorden we de fluit die aangaf dat er een ontploffing kwam, en even later een knal en voelden we de grond schudden. We zagen er verder niks van, maar ze vonden het wel leuk.

Trinity Chuch, een oude kerk bij Wall Street. Alexander Hamilton ligt hier begraven. Een mooi kerkje, en iets ouds tussen alle wolkekrabbers.

De wortels van een boom die hier stond en 9/11 vernield is.

Op Broadway krijgt iedereen die ooit een "ticker tape parade" (zo'n optocht waar er grote hoeveelheden confetti naar beneden gegooid worden vanuit de gebouwen) gehad heeft in zijn eer, een steen in de stoep. We vonden prinses Beatrix, en een stuk verderop koningin Juliana ertussen.

Bij Wall Street staat een standbeeld van een stier. Voor bankiers en aandeelhandelaren moet het aanraken van de stier geluk brengen. Je kon wel zien welke delen het meest aangeraakt waren, en dat was niet alleen het hoofd.

Het waaide koud, en de hoge gebouwen maken dit gedeelte van Manhattan net een ravijn waar de wind nog harder door waait, en ondertussen waren we best verkleumd en gingen bij een een Burger King wat eten. Ja, alweer junk food.
Hierna gingen Laurens en Roald nog verder richting Chinatown en Brooklyn Bridge, en wij liepen terug. Niels liep maar te zeuren dat hij wilde gaan zwemmen. Als hij eenmaal wat in zijn hoofd heeft houdt hij niet op.

We kwamen langs St. Paul's chapel, en daar wilde ik ook nog even naar binnen. Dit kerkje ligt pal naast Ground Zero, en er is massa's puin op en om gekomen toen de twin towers naar beneden kwamen. Het kerkje overleefde het zonder dat er zelfs maar een ruit sneuvelde, en is daardoor bekend als "the little church that stood". Het heeft maandenlang gediend als opvangplaats voor de reddings en opruimwerkers, en er is nu een tentoonstelling "Unwavering Spirit". In alle hoeken stonden de papieren zakdoekjes klaar...

Politie patches van over de hele wereld, die als steunbetuiging gestuurd zijn.

Een paar van de vele spandoeken als steunbetuiging.

St. Paul's chapel

We gingen weer richtin Port Authority met de metro, en daar in de buurt nog even gewinkeld. Niels had een duikbrilletje nodig, dat vonden we in een sportzaak en ik heb een paar schoenen gekocht.
Daarna richting hotel met de bus. Daar bleek een verjaardagsfeestje aan de gang met zo’n 20 kinderen in het zwembad. Wat een pech voor Niels, want daar wilde hij ook niet tussen zitten. Ze hebben wat tv gekeken tot ze eindelijk weg waren, maar toen was het tijd om te gaan eten. Ondertussen waren Roald en Laurens ook weer terug, maar zij hadden al gegeten en wilden later nog een keer terug naar New York gaan als het donker was om de lichtjes te zien.
We hebben bij IHOP (international house of pancakes) gegeten en de kinderen amuseerden zich met het treintje dat vlakbij het plafond rondliep te timen. Zo vinden ze overal wel wat te doen.
Daarna kon Niels eindelijk zwemmen, en ook Tim ging even mee. Gauw erna kwamen een stuk of 25 tieners het zwembad in die allemaal “cannon balls” moesten doen. Grote hilariteit natuurlijk toen een van de meisjes haar bikini bovenstuk verloor.

Op zondag was het nog steeds slecht weer en regen, en we pakten in en vertrokken. Onderweg naar huis 2 ongelukken gezien, griezelig is het. Tegen 3 uur waren we weer heelhuids thuis.