Zon!

Gisteren is het er dan toch van gekomen. Op 4zuid waren maar 15 patienten, en op 4noord 10, dus werd 4noord gesloten en de patienten verhuisd. Ik heb me helemaal buiten het verhuisgedoe gehouden. Ik had mijn handen vol aan mijn eigen patienten, en met bedden slepen heb ik een hekel aan.
Wat een chaos een uur lang, en ik dacht dat het stof daarna wel zou neer dwarrelen en het rustiger zou worden, maar dat had ik helemaal fout. Ik snap het allemaal wel waarom dit moet, we kunnen niet in het rood komen te staan, maar leuk is het niet. Ik praatte even met een manager, en ik was in de veronderstelling dat dit misschien voor een maand zou zijn, maar ze had het over september.
Het zal ook weer wennen, en misschien zijn we de laatste paar maanden te verwend geworden. "Go with the flow" is mijn motto hierin.
Ik ben net in een nieuw boek begonnen, "Nursing against the odds", erg goed, al ben ik pas in het eerste hoofdstuk, maar er zijn bij ons toch nog goede dingen als ik dat zo lees. In dit hoofdstuk worden arts-verpleegkundige samenwerking beschreven, en dan ben ik blij hier te werken waar deze samenwerking goed is. Er zijn een artsen waarmee dit wat minder is, maar met de meesten kun je goed praten, en ze staan open voor de ideen van de verpleegkundigen.

Vandaag was het een heerlijk weertje. Vorige week hadden we een sneeuwstorm en vandaag lente. Hoewel het de volgende week weer kan gaan sneeuwen, je weet maar nooit.
Micky, Bart, en ik zijn eerst wat boodschappen gaan doen, Bart moest zijn haren geknipt, en daarna hebben we een stuk langs het water gelopen. Hier waren ze met een team aan het roeien.

Bij de schaatsbaan hing de Nederlandse vlag voor ons uit. (Bart loopt in korte broek, maar zo warm was het toch niet.)

Vanmiddag was er een feestje bij Alex voor zijn verjaardag. Iedereen was uitgenodigd, maar Bart en ik zijn gegaan. Ik ben maar kort gebleven. Hun hele familie was er en ik kende er maar een paar van.

Bart heeft zich goed geamuseerd en kwam moe thuis van al het baseball, tafeltennis, en wie weet wat nog meer. Ik ken Alex z'n moeder al zo lang we samen kinderen op school hebben, en we kunnen het altijd goed vinden, hoewel ik bijna nooit bij haar thuis kom. Ze wonen op een boerderij op een berg, met een van de mooiste uitzichten mogelijk. Het huis is nog altijd een "werk in uitvoering". De eerste keer dat ik er kwam was er binnen helemaal niks af, na meer dan 10 jaar zit er toch vooruitgang in. Ze doen alles helemaal zelf en heel degelijk. Zo hebben ze een mooie houten vloer die van bomen is gemaakt van hun eigen land. Dan heb je wel wat. Ze hebben ook een heel groot mooi overdakt terras aangebouwd, waar je helemaal van het uitzicht kunt genieten.

Verder hebben we vanmiddag nog wat van de zon genoten. Niet dat het korte broeken weer was, maar toch lekker om buiten te zijn en wat rommel te ruimen in de tuin.

Vanavond heeft Tim de pizza gemaakt, en het was erg lekker. Hij kent nog het minste van koken, dus dat was zijn kookles.