Ieder jaar moet iedere werknemer die in contact komt met patienten getest worden op welke maat mondmasker ze moeten dragen bij isolatie patienten. Dit is niet het gewone mondmasker die met operaties gebruikt wordt, maar een speciaal "small particle respirator", een masker dat de kleinste deeltjes moet tegenhouden die in de lucht kunnen zweven, zoals virussen of tuberculosis baccillen.
Het is voor het ziekenhuis een heel karwei om iedereen ieder jaar te testen. Gisteren was ik aan de beurt. Nu zijn er maar 2 maten, small en medium, en ik heb medium. Ik kreeg een speciaal test masker op dat met slangtjes verbonden is aan een aparaat. Daarna eerst gewoon ademen, dan diep ademen, en met het hoofd bewegen en het aparaat registreerd of er lekken zijn. Alles zat goed, en ik ben weer klaar tot volgend jaar.
Ik begrijp wel dat je moet weten welke maat masker je op moet doen, en ook dat je goed snapt hoe je het op moet doen, maar om dat nu elk jaar te verplichten gaat toch wat ver. Het is echter een OSHA regeling, de Occupational and Health Safety Administration.
Die maskers brengen me op wat er de laatste tijd in het nieuws is; de vogelgriep. Van de media misschien wat paniekzaaierij, maar voor zo'n ziektes maak ik me meer zorgen over dan welke terroristen aanslag ook. De Spaanse griep van 1918 maakte meer slachtoffers dan de oorlog die toen woedde, en gezonde mannen werden met de honderden dood uit de legerbarakken gehaald. Zo'n griep zou zich tegenwoordig nog sneller verspreiden, en nu weten ze dat dit virus ook een vogelgriep was.
Allemaal doemdenken, maar wel goed om op voor te bereiden, en maar hopen dat het zo ver niet komt.

Het zal het grijze weer wel zijn dat zo'n gedachten brengt; het is nog altijd grauw weer, maar vanmorgen was het even droog en heb ik mijn tekenspullen gepakt en naar Treman park gegaan. Daar heb ik een tijd zitten tekenen en schilderen, maar het viel me nog flink tegen en het werd niks. Ik heb er in ieder geval een wandeling en een frisse neus uitgehaald. Toen begon het te regenen en is het de rest van de dag niet meer gestopt.


Dit was wat ik probeerde te schilderen. Een beetje te ambitieus voor me.

Ik was helemaal vergeten dat vandaag de man zou komen om de verwarmingsketel schoon te maken. Gelukkig was ik toen thuis. Biego heeft de hele tijd zitten blaffen en grommen terwijl deze man beneden bezig was. Had hij ook wat te doen.