Open House

Het mooie weer blijft maar aanhouden. Het is zo'n 25C, bijna 10 graden warmer als normaal. 's Morgens loop ik met Niels naar de bus, iets wat ik zal volhouden tot het echt koud wordt. Het is zo mooi zo vroeg in de ochtend als de zon net op is en de mist nog tussen de bomen hangt.
Vanmorgen heb ik van het weer genoten en gewandeld in Taughanock park, een gemakkelijke wandeling. Ik was even alleen op de wereld en pas toen ik terug liep kwam ik meerdere mensen tegen. Lekker rustig, de krekels en het stromend water als achtergrond muziek, met af en toe het geluid van een vogel of een scharrelend eekhoorntje. Die beestjes zijn druk bezig met hun wintervoorraad aan te leggen. Zo grappig om te zien hoe ze zich uit de voeten maken met een noot of eikel in de mond.

In het nieuws op het moment is de volgende orkaan die eraan komt, Rita. Vanmorgen was het nog een categorie 2, nu al een 5. Hoewel er veel voorspellingen gedaan kunnen worden is het zoiets wispelturigs. De media heeft er wel z'n handen aan vol. Het lijkt richting Houston te gaan, waar veel mensen van New Orleans naar toe geevacueerd zijn. Het lijkt deze keer wel een beetje beter aangepakt te worden met voorbereidingen en evacuaties.
Een leuk stukje nieuws was over de dolfijnen uit New Orleans die weer terug gevonden zijn. Er waren 8 tamme dolfijnen vermist toen de orkaan Katrina hun aquarium verwoest had. 4 waren er al eerder terug gevonden, en nu de rest ook. Ze hebben wat snijwonden en zijn wat vermagerd, maar waren zo te zien wel blij dat ze weer bij hun trainers terug waren.
Ik zie het al voor me, die dolfijnen die niet weten wat ze met al die levende, zwemmende vissen aanmoeten en niet kunnen jagen. Wie weet, misschien zijn de vrouwtjes ook wel zwanger, net zoals Luuk's konijn destijds met haar weekje in de wildernis.

Mijn lessen houden me wel bezig. Het is best veel leeswerk, en voor literatuur begint het schrijfwerk nu. Ik had de grootste moeite om een thesis te bedenken over het verhaal "A Rose for Emily", van Faulkner. Maar goed, daarom neem ik ook lessen, om iets te leren.
Niels vindt het maar raar dat ik lessen neem. Leesles noemt hij literatuur, en is er trots op dat hij dat na de 8e klas niet meer hoeft. Ik probeerde het hem uit te leggen, maar hij snapt het niet echt.

Vanavond was zijn open huis van school. Hij gaat nu dus naar de middle school, toch wel een grote overgang naar zo'n grote school, de 6e klas alleen al heeft 360 leerlingen. Om het wat kleinschaliger te maken zijn de studenten van elk lesjaar verdeelt in 2 teams. Het 6e leerjaar bestaat uit het Whale team en het Shark team, en elk team heeft zijn eigen leraren. (alle teams hebben een naam van een zee dier, en op de muren zijn allerlei onderzee beschilderingen). De leraren vergaderen iedere week met hun team en zo wordt het lesmateriaal op elkaar afgestemd. Dit jaar zijn ze gestopt met blok uren. Toen Bart op deze school zat had hij A en B dagen; alleen muziek en kunst wisselden iedere dag. In Tim's tijd werd er ge-expirimenteert met langere lessen, de blokken. Na ieder jaar weer iets anders te proberen zijn ze nu weer terug bij af. Lessen van 39 minuten elk. De blokuren werkte goed voor science, maar niet voor talen bijvoorbeeld. 39 minuten lijkt me erg kort om wat gedaan te krijgen, ze zullen meteen bij binnenkomst in de klas moeten beginnen.

Tijdens het open huis volgden de ouders een dag van lessen van hun kind, iedere "les" duurde 10 minuten. Het was heel leuk om alle leraren te ontmoeten en er waren 3 bekenden die Bart ook gehad had. Ze herinnerden zich Bart zelfs nog. De science lerares, mrs De Boer, vertelde me in het Nederlands dat ze niet veel Nederlands spreekt, leuk. Haar ouders zijn Neder-Amerikanen.
Alle leraren vertelden heel enthousiast over het curriculum, wat er van de studenten verwacht wordt en hoe de ouders kunnen helpen.
Een leerzaam detail waar ik achter kwam is dat Niels z'n lesrooster veranderd is en hij een nieuwe lerares Engels heeft sinds maandag. Dit was gedaan om de klas kleiner te maken, want er zaten 30 leerlingen in de klas.

Leuk was vanavond ook hoeveel bekende gezichten ik in de gangen tegen kwam, mensen die ik van alle jaren in de basisschool ken. Even een snel "hi, how are you?" en dan weer snel door om het juiste lokaal te vinden. Worden alle scholen opzettelijk in de vorm van een doolhof gebouwd? Overal stonden wel behulpzame leerlingen om je in de juiste richting te wijzen. Logisch toch dat C101 naast C106 ligt, en C103 erachter? Nou ja, zo lang onze kinderen maar de weg kunnen vinden...