Update

Vreselijk wat er allemaal gebeurd in en om New Orleans. Er wordt geklaagd dat de hulpverlening te langzaam is, maar het is een enorm groot gebied. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe groot in vergelijking met Nederland. Alle infrastructuur is weg, geen wegen, bruggen, niks. In de eerste dagen werd elke dag duidelijker dat dit veel groter was dan aanvankelijk gedacht. Veel fouten zijn er gemaakt, maar daar kan later hopelijk van geleerd worden.
In de media wordt meestal wel het slechtste belicht, bijvoorbeeld al de mensen die nog niet gered zijn. Er wordt niet verteld hoeveel er wel al van de daken geplukt zijn.
Gisteren keek ik even naar het nieuws voordat ik ging werken, een grote fout, want ik kreeg de beelden niet uit mijn hoofd. In het voetbalstadion gaan mensen dood van de hitte en uitdroging. Dat waren beelden die je vaak uit andere landen ziet komen.
Ik lees op forums commentaren van Nederlanders en van sommige wordt ik echt niet goed. Degenen die vinden dat het Amerika's eigen schuld is en dat soort dingen.
Ook wij zullen geld geven aan een hulp organisatie, en gisteren ging ik naar het werk met het idee dat ik die dag voor New Orleans aan het werken was.
Ik kan me de situatie in de ziekenhuizen daar niet eens voorstellen. Ook wij hebben wel eens een dag op noodaggregaat moeten werken, en alleen de hoogst noodzakelijkste dingen werken dan. Er wordt op onze afdeling 3 keer per week materialen aangevuld; na 3 dagen zouden veel dingen compleet op zijn. Medicijnen worden zelfs elke dag aangevuld. Het is nu 5 dagen voor New Orleans.

Over de plunderingen de eerste dag na de storm verbaasde ik me over. Niet dat mensen eten en drinken gaan halen, maar tv's! Hoe snel nadat er iets gebeurd valt alles uit elkaar. Vallen alle moralen weg?
Het is een gevaarlijke situatie, ook wapen winkels zijn geplunderd, en bendes hebben vrij spel.
In tijden van nood komen de goede en slechte kanten van mensen naar boven. Terwijl er zijn die elkaar gaan bevechten, zijn er ook volstrekt vreemden die elkaar helpen.

Nu wat leukere dingen.
Woensdag hebben we Anais opgehaald in Philadelphia. We waren om half vier op het vliegveld, precies de tijd dat het vliegtuig zou landden. Het duurde nog een uur eer ze door de douane was. Het was een leuk weerzien! De kinderen zeiden niet meer dan een koel hallo, maar zo gauw we in de auto zaten was het als vanoudst. Ze waren meteen allemaal gekheid aan het maken en verhalen aan het vertellen. Anais zei dat ze het gevoel had dat ze maar een week weg was geweest. De kinderen waren nog hetzelfde, alleen een beetje groter en Tim's stem dieper.
We bleven de nacht in een hotel in New Jersey, aan de andere kant van Philadelphia. Een suite met 2 slaapkamers, en huiskamer met keuken! Er zat zelfs een afwasmachine in!
Anais ging al vroeg slapen, en Bart, Niels en ik hebben lekker gezwommen.
Donderdag zijn we naar Philadelphia gegaan, en hebben even in de stad rondgewandeld. We waren er al een aantal jaren niet geweest en er zijn veranderingen aangebracht voor beveiliging. Om bij de Liberty Bell en Independance Hall te komen worden er tassen controle gedaan en je moet door metaal detectors. We hebben de Liberty Bell deze keer van dichtbij gezien, vorige keer stond er een lange rij.
Geschiedenis is voor de kinderen niet het favoriete gedeelte, en we gingen na deze wandeling naar het aquarium in Camden, New Jersey. Hiervoor namen we de veerboot vanuit Penn Landing in Philadelphia naar de overkant van de rivier. Het aquarium was erg mooi, ik was onder de indruk. Het is anders dan het aquarium van Baltimore, er zijn meer kleindere aquariums, maar erg mooi. Er waren ook pinguins, Niels's favoriete dieren, en we kwamen erachter dat die toch wel erg stinken. Het idee dat dat hij een pinguin wil hebben heeft hij nu uit zijn hoofd gezet.
Op onze terugweg konden we zien hoe de benzine prijzen opeens een stuk hoger lagen. Woensdag $2.69, donderdag $2.89, en op 1 plek zelfs $3.39. Dat alles in Pennsylvania waar de belasting op de benzine minder is; in New York lagen de prijzen allemaal al boven de $3. Het is allemaal geld in de zakken van de tankstations; de benzine die ze zo duur verkopen hebben ze zelf veel goedkoper ingeslagen en verkopen ze tegen woekerprijzen. Maar op een lege tank kom je ook niet thuis, dus je moet wel.
Om 7 uur waren we weer thuis en kon Anais haar oude kamer weer intrekken.

Gisteren heb ik dus gewerkt en er stond me nog een verrassing te wachten; mijn collega's hadden me een feestje georganiseerd voor mijn naturalisatie! Compleet met vanalles rood, wit en blauw, en Amerikaans eten zoals hot dogs, pizza en taart met (sparklers?) Die mochten we niet aansteken, het brandalarm kon wel eens afgaan. Heel leuk allemaal.
Ik werk met leuke collega's!

Vandaag gaan we naar de State Fair (een KIA winnen :) Morgen gaat Anais naar een vriendin die naar een universiteit gaat in het noorden.