Ladies Lounging

Na gisteren was het vandaag een gewoon dagje.
Gisteravond zei ik de kinderen welterusten met een "goodnight my fellow Americans". Dat vonden ze helemaal niet zo leuk, waarom weet ik niet, hihi.
Vanmorgen belde een collega, Hummy, op om me te vertellen dat ik nu ook radio bekendheid geniet. Het zal toch niet waar zijn dat ze dat stuntelige stukje hebben afgespeeld en dat zij dat net moet horen. Het was wel lachen. Maar goed dat ik het zelf niet gehoord heb, het is een radio station dat ik er nooit op heb staan.

Vanmiddag had Deb een "Lazy Ladies who Lounge day". Ik ken Deb al bijna sinds we hier wonen en Bart en haar zoon Alex zijn goede vrienden. We zijn goede bekenden, maar komen bijna nooit bij elkaar thuis. Nu had ik van een Ladies Lounching dag nog nooit gehoord, en misschien heeft ze het zelf verzonnen. Ze nodigde alle vrienden en bekenden uit om die dag bij haar aan te komen, gewoon waneer het maar uit kwam. Nu is het hier niet gewoonlijk om zomaar ergens onaangemeld te komen, een van de dingen die ik van Nederland mis.
Ik ging vanmiddag dus even bij haar aan. We hebben een hele tijd op haar terras gezeten en lekker gekletst. Ze hebben een boerderij en een geweldig uitzicht over een prachtig heuvel land.
Deb knutselt graag net als ik, en we hebben afgesproken om samen een tafel te huren met het Harvest Festival en proberen wat dingen te verkopen. Zij heeft kaarten en gedroogde bloemen en ik heb nogal wat gel kaarsen. Het is veel gezelliger om dat samen te doen dan alleen.

Verder heb ik vandaag samen met Bart wat stukken gipsplaat gehaald, en vanavond hebben we ze tegen de muur geschroefd. Zoals altijd is een klus die eenvoudig lijkt wat moeilijker in werkelijkheid. Het is de muur bij de voordeur, een heel onhandige ruimte om in te werken. Maar stapje voor stapje zal het wel lukken.