zondag, september 11, 2005

9/11

4 jaar geleden is het alweer. Het is vandaag hetzelfde weertje als toen, een stralende blauwe lucht. Daarom was ik die ochtend ook buiten bezig en hoorde pas op 11 uur dat de wereld om me heen in elkaar aan het vallen was. Wat een onwerkelijke tijd.
Gisteravond waren we naar Discovery channel aan het kijken en er was steeds reclame op voor een film die vanavond uitgezonden wordt "the flight that fought back" over vlucht 93 die in Pennsylvania neergestort is. Dat is iets waar ik niet naar zal kijken. Over 10 jaar kan ik er misschien een film over zien, misschien ook niet.

Vanmorgen ging om kwart voor 6 al de telefoon. Als zo vroeg de telefoon gaat weet ik dat ik het mijn werk is om te vragen of ik kan werken. Ik liet het antwoord apparaat antwoorden, maar daara kon ik toch niet meer slapen en heb maar terug gebeld en gezegd dat ik tot 11 uur kon werken. Ik had geen zin in een hele dienst, we werken toch al genoeg weekenden. Gelukkig wordt er niet zo vaak gebeld tegenwoordig, dat was een paar jaar geleden wel anders. Je zou bang zijn om de telefoon op te nemen. Om nee te zeggen is soms best moeilijk, want je weet dan dat collega's met te weinig personeel moeten werken. We werken toch al altijd met net genoeg personeel, en als er iemand ziek is moet er vervanging gezocht worden. Dat is altijd zo moeilijk, en als ik als oudste werk zijn dat soort telefoontjes plegen een van mijn taken. Een gruwelijke hekel heb ik eraan om mensen te bellen en te vragen of ze kunnen werken op hun vrije dag.
Maar goed, vanmorgen tot 11 uur gewerkt en daarna was er vervanging.

Vanmiddag zijn Micky en ik weer gaan kanoen, heerlijk weer op het water. We worden er wel beter in en krijgen sterkere armen; vandaag gingen we een heel stuk verder dan andere keren.
Tim had nog wat kleine dingen nodig voor school en we zagen dat bij K Mart al dozen met kerstbomen stonden! Dat wordt toch te gek. Het Haloween spul ligt er al een maand, en dan nu al kerstspul?
Bart en Tim hebben hun eerste dagen op school goed doorstaan. Ik dacht dat ze samen een les zouden hebben, ze hadden allebei computer programmeren gekozen. Het blijkt dat ze toch niet bij elkaar in de klas zitten. Tim moet nu nog wat huiswerk doen. Dat gaat weer goed hoor, zo op het laatste moment. Heerlijk sommige antwoorden als hij geeft op de vragen; "what do you like to do best?" "Sleep, because then I can dream what I want. "

Vanavond zijn we gaan uit eten, en het is toch heerlijk als je ziet hoe goed ze soms met elkaar op kunnen schieten. De vonken vliegen er ook wel eens af van de ruzie, maar dan maakt dit toch weer wat goed.

2 Comments:

Blogger Petra said...

Leuk, he, zo uit eten met zijn allen, ik geniet daar ook altijd van. Vervelend, als je op het weekend moet werken, ik heb dat in mijn eerste baan ontzettend veel moeten doen, ik ken het gevoel om de telefoon maar niet te beantwoorden maar al te goed!
Ik kan ook absoluut geen films of documentaires of 9/11 zien, die angst toen zit er nog steeds in. Ik krijg ook telkens een brok in mijn keel als ik de reclame over de memorial voor Flight 93 zie, met de zus van een van de overledenen :(.

8:10 p.m.  
Blogger Annemiek said...

Weekenden werken doe ik al 25 jaar, ik vindt het niet erg zolang het maar eerlijk verdeeld is.
Ik zie het hier ook dat mensen werken als ze ziek zijn, maar dat maakt het alleen maar erger om iedereen te besmetten.

8:14 a.m.  

Een reactie posten

<< Home

Who links to my website?