Ongeluk
Het laat me niet los. Op woensdag is Michael, een CIT (counselor in training) van het zomerkamp onder een auto gekomen. Hij ligt met ribfracturen en een schedelfractuur in het ziekenhuis. Of hij nog steeds in kritieke toestand is weet ik niet, en we kunnen alleen maar het beste hopen.
Donderdag hoorden we wat er gebeurd was; hij woont vlak bij de school en fietste naar huis. Terwijl een auto hem inhaalde stak hij zonder te kijken de weg over en de auto kon hem niet meer ontwijken. Helaas had hij ook geen helm op.
10 minuten eerder liep hij nog te gekken met Tim toen ze klaar waren met kamp, en dan opeens zoiets, vreselijk. Tim fietst ook wel eens naar huis van kamp, er zijn geen fietspaden, en er wordt vaak veel te hard gereden. Een ongeluk is snel gebeurd. Vandaag zijn we gelukkig, maar er is geen garantie dat we dat morgen ook zijn.
Hoe Tim er mee omgaat weet ik eigenlijk niet. Hij praat er niet over, ik vraag wel eens wat, maar veel zegt hij niet. Donderdag zat hij wel eerst een tijd voor zich uit te staren en was wat aanhankelijker dan gewoonlijk. Gisteren hebben ze samen op kamp een kaart gemaakt voor Michael.
Ik moet er ook niet aan denken als je zoiets als bestuurder van een auto gebeurd. Dan vergeef je jezelf toch nooit.
Verder met wat lichtere kost.
Bart en ik zijn gisteren gaan bosbessen plukken. Er zijn veel U pick boerderijen in de buurt, waar je zelf het fruit plukt en het daarna laat wegen en aan de hand van gewicht betaald. Ik vindt het altijd leuk om te doen, maar Tim en Niels hadden geen zin, dus deden we het terwijl ze op kamp waren. Bart en ik hebben een uur geplukt om ieder een half emmertje vol te krijgen. Het was een heet karweitje in de volle zon. Het is een droog jaar en daarom waren de besjes erg klein, maar o zo lekker. Thuis heb ik meteen blueberry muffins gemaakt. Een paar zakjes in de diepvries en de rest werd opgesmikkeld.
Bart tussen de bosbessen
Gisteravond zijn we gaan picknicken in Taughannock State Park met broodjes van Subway. Tim en Bart kregen ruzie, niet zo leuk, maar later stopten we nog bij de beek die naar de waterval loopt en ze hadden het alweer bijgelegd. Oh tieners en hun problemen.
Niels in de beek
Taughannock Falls met bijna geen water. Hier vielen net wat rotsblokken naar beneden terwijl we er stonden te kijken, iets wat we nog niet eerder gezien hadden.
Over tieners gesproken, Anais heeft haar ticket geboekt en komt 31 augustus in Philadelphia aan. We gaan haar halen en gaan ook de stad bezoeken. Het zal heel leuk zijn om haar weer te zien!
Donderdag hoorden we wat er gebeurd was; hij woont vlak bij de school en fietste naar huis. Terwijl een auto hem inhaalde stak hij zonder te kijken de weg over en de auto kon hem niet meer ontwijken. Helaas had hij ook geen helm op.
10 minuten eerder liep hij nog te gekken met Tim toen ze klaar waren met kamp, en dan opeens zoiets, vreselijk. Tim fietst ook wel eens naar huis van kamp, er zijn geen fietspaden, en er wordt vaak veel te hard gereden. Een ongeluk is snel gebeurd. Vandaag zijn we gelukkig, maar er is geen garantie dat we dat morgen ook zijn.
Hoe Tim er mee omgaat weet ik eigenlijk niet. Hij praat er niet over, ik vraag wel eens wat, maar veel zegt hij niet. Donderdag zat hij wel eerst een tijd voor zich uit te staren en was wat aanhankelijker dan gewoonlijk. Gisteren hebben ze samen op kamp een kaart gemaakt voor Michael.
Ik moet er ook niet aan denken als je zoiets als bestuurder van een auto gebeurd. Dan vergeef je jezelf toch nooit.
Verder met wat lichtere kost.
Bart en ik zijn gisteren gaan bosbessen plukken. Er zijn veel U pick boerderijen in de buurt, waar je zelf het fruit plukt en het daarna laat wegen en aan de hand van gewicht betaald. Ik vindt het altijd leuk om te doen, maar Tim en Niels hadden geen zin, dus deden we het terwijl ze op kamp waren. Bart en ik hebben een uur geplukt om ieder een half emmertje vol te krijgen. Het was een heet karweitje in de volle zon. Het is een droog jaar en daarom waren de besjes erg klein, maar o zo lekker. Thuis heb ik meteen blueberry muffins gemaakt. Een paar zakjes in de diepvries en de rest werd opgesmikkeld.
Bart tussen de bosbessen
Gisteravond zijn we gaan picknicken in Taughannock State Park met broodjes van Subway. Tim en Bart kregen ruzie, niet zo leuk, maar later stopten we nog bij de beek die naar de waterval loopt en ze hadden het alweer bijgelegd. Oh tieners en hun problemen.
Niels in de beek
Taughannock Falls met bijna geen water. Hier vielen net wat rotsblokken naar beneden terwijl we er stonden te kijken, iets wat we nog niet eerder gezien hadden.
Over tieners gesproken, Anais heeft haar ticket geboekt en komt 31 augustus in Philadelphia aan. We gaan haar halen en gaan ook de stad bezoeken. Het zal heel leuk zijn om haar weer te zien!
posted by Annemiek | 8:42 a.m.
3 Comments:
Jee, dat is inderdaad flink schrikken, zo'n ongeluk! Hopelijk komt hij er weer helemaal bovenop, maar het zal nog wel even duren.
Tim klinkt net als Kai, daar zou ik ook niet van weten, hoe hij over zoiets denkt.
Leuk, die bosbessen plukken, inderdaad ook een idee om te doen, die boerderijen zijn hier ook veel in de buurt. Meestal gaan we pas als de appels rijp zijn, maar veel ervan hebben ook ander fruit om te plukken. Er is gewoon te veel te doen en te weinig tijd ;).
Oh jeetje, wat een schrik zeg. Ik hoop inderdaad dat het allemaal een beetje mee zal vallen.
In Zierikzee ging ik altijd bramen plukken bij zo'n boederij. Heerlijk. Onder het plukken natuurlijk al "even proeven", hi hi hi
Met Michael gaat het gelukkig weer beter.
Bij ons gingen er ook de nodige bessen in de mond in plaats van emmer.
Misschien gaan we in het najaar ook appels plukken, we hebben zelf wel een appelboom, maar meestal zijn dit maar kleine zure appeltjes.
Een reactie posten
<< Home