Goofy Muddles
Er is hier regelmatig een advertentie op tv voor Bark off, een apparaatje dat het blaffen van honden moet stoppen. Onze honden worden knettergek van die reclame en rennen dan naar het raam om te kijken waar het blaffen vandaan komt en beginnen zelf mee te blaffen. Je zou zo'n ding nog nodig krijgen alleen al door de reclame.
"Let me out of here!" zegt Kibbels.
Kibbels stond er eerst, Muddles moest ook zien wat er aan de hand was, maar Kibbels kwam hierdoor tussen haar benen vast te zitten.
Weet je nog dat filmpje van Muddles die het laserlichtje achterna zit? Hier zit ze erop te wachten. Op een klein stukje tafel waar niks ligt heeft ze haar achterwerk neer geplant. Natuurlijk mag dat niet!
Op de uitkijk liggen.
Spelen met een kleine duizendpoot die het niet overleefd heeft.
(Dit jaar zitten er buiten heel veel, en ook de kippen eten ze niet op).
Bart heeft ongelooflijk veel gewandeld met Muddles. Na zijn werk gaat hij vaak terug naar het park en loopt het pad boven langs het ravijn 1 of 2 keer, en daarna ook nog even het pad door het ravijn. Of hij loopt de hele lengte van Treman park op en neer, of als hij helemaal wandelzin heeft loopt hij het 2 keer. Dat is 10 mijl bij elkaar. En geen gemakkelijke 10 mijl! Bergop en af, en steile trappen.
Vanmiddag gingen Niels en ik een eind met hem mee. Wij liepen het kleine rondje in Treman park, en hij zou ons bellen als hij met zijn wandeling klaar was. Deze keer hadden we het eerste stuk een pad dat we gewoonlijk niet lopen, door het bos, en heel steil. "Mom, you gotta walk faster. You're moving at a snail pace" zei Bart. Zo, dat weten we ook weer. Iemand die 21 jaar is en bijna 2 meter lang is moeilijk bij te houden!
Het was wel lekker om een eind samen te lopen, ook al moest Bart zich opofferen en langzamer lopen.
"Let me out of here!" zegt Kibbels.
Kibbels stond er eerst, Muddles moest ook zien wat er aan de hand was, maar Kibbels kwam hierdoor tussen haar benen vast te zitten.
Weet je nog dat filmpje van Muddles die het laserlichtje achterna zit? Hier zit ze erop te wachten. Op een klein stukje tafel waar niks ligt heeft ze haar achterwerk neer geplant. Natuurlijk mag dat niet!
Op de uitkijk liggen.
Spelen met een kleine duizendpoot die het niet overleefd heeft.
(Dit jaar zitten er buiten heel veel, en ook de kippen eten ze niet op).
Bart heeft ongelooflijk veel gewandeld met Muddles. Na zijn werk gaat hij vaak terug naar het park en loopt het pad boven langs het ravijn 1 of 2 keer, en daarna ook nog even het pad door het ravijn. Of hij loopt de hele lengte van Treman park op en neer, of als hij helemaal wandelzin heeft loopt hij het 2 keer. Dat is 10 mijl bij elkaar. En geen gemakkelijke 10 mijl! Bergop en af, en steile trappen.
Vanmiddag gingen Niels en ik een eind met hem mee. Wij liepen het kleine rondje in Treman park, en hij zou ons bellen als hij met zijn wandeling klaar was. Deze keer hadden we het eerste stuk een pad dat we gewoonlijk niet lopen, door het bos, en heel steil. "Mom, you gotta walk faster. You're moving at a snail pace" zei Bart. Zo, dat weten we ook weer. Iemand die 21 jaar is en bijna 2 meter lang is moeilijk bij te houden!
Het was wel lekker om een eind samen te lopen, ook al moest Bart zich opofferen en langzamer lopen.
posted by Annemiek | 4:58 p.m.
2 Comments:
Ja, die wandelingen mis ik wel. Al hou ik het ook bij een snail pace.
Gelukkig wonen we nu vlakbij een bos, maar dat is toch niet Treman.
Lijkt me heerlijk zulke wandelingen maken, als het hier wat koeler wordt en het "slangenseizoen" is afgelopen neem ik de honden ook weer mee het bos in.
Wat is Muddles gegroeid zeg ! prachtige hond en zo'n mooie snuit ook.
Een reactie posten
<< Home