Weer terug
Wel eens een blikseminslag in een vliegtuig meegemaakt? 10 minuten voor de landing in Detroit, een lichtflits en een knal! Gelukkig kon dit vliegtuig er tegen, maar het is even schrikken. Ik heb geen idee hoe vaak dit voorkomt.
In Detroit zou ik 2 uur de tijd hebben, maar we kwamen door 'technische mankementen' voor vertrek ook later aan. Dan lag door het onweer alles een tijd plat, stond ik bij de verkeerde bagageband op mijn koffer te wachten, toen ik het eindelijk wel had koos ik toevallig de langzaamste rij bij de douane en bij security. 10 minuten voordat het vliegtuig naar Ithaca vertrok kwam ik bij de gate aan. Het bleek 15 minuten vertaging te hebben, dat kwam goed uit.
De vlucht naar Ithaca ging met veel turbulentie, bleh! Volgens mij was de stewardes nog nooit naar Ithaca gevlogen, ze zei iets over 'als we bij de slurf zijn', en toen de trappen naar het vliegtuig gereden werden keek ze raar op. "Oh, they have stairs here." Met uitstappen zag ik mijn mannen al bij de raam staan en ik zwaaide naar ze. Net zo'n beetje als de president als hij uit het vliegtuig komt.
Het was natuurlijk heel leuk om ze allemaal weer te zien. Thuis gekomen kwam ik erachter dat ik mijn rugzak op het vliegveld had laten staan. Hup, weer terug. Micky belde het vliegveld ondertussen, en ze hadden de rugzak al gevonden. Ze zouden nog even wachten met de deuren sluiten, en inderdaad stond de security guard op me te wachten met de rugzak. Middernacht waren we weer thuis. Onderweg reed Bart ook nog een konijntje dood, jee, als ik die rugzak niet vergeten was zou het beestje nog leven.
Ik was blij weer thuis te zijn!
Dat was dan de terugreis. In Nederland heb ik lekker genoten van alle familie en vrienden (sorry aan degenen die ik niet heb kunnen zien). De kinderen zijn allemaal een kop groter dan vorige keer. Probeer maar eens 11 kleintjes op een foto te krijgen:
Het is toch gelukt, en ik ging er zelf ook even bij zitten.
Kessels plaatje:
Het bezoek aan Nederland stond dus in het teken van familiebezoek. Ik heb geen toeristische dingen gedaan, of je moet een bezoek aan de supermarkt of Intratuin toeristisch noemen. Gewoon even de gewone dingen meedoen met de familie; door het dorp lopen, een stukje Nederland weer in je opnemen. De o ja momenten; de muntjes in de winkelkarretjes, de kleine verpakkingen (hoe vaak moet je wel niet boodschappen doen), alle lekkere dingen die je weer ziet staan. Het verkeer van rechts dat voorrang heeft. Met de kinderen op de fiets in het verkeer hield ik mijn hart vast. Vreselijk hoe agressief sommigen rijden met de auto.
Verder de goed onderhouden huizen en tuintjes (waarom houden zoveel mensen zo van kiezelstenen en bakstenen in hun tuintjes). Lekker friet met fricandel, Chinees, zuurkoolstampot, en Limburgse vlaai eten. Gezellig babbelen.
Er vallen altijd wel weer andere dingen op. Een van de dingen deze keer was dat je niemand van mijn leeftijdsgroep met grijze haren ziet. Iedereen verft zijn haren, ik viel op met mijn grijze kuif. De mensen kleden zich modebewuster dan hier. Laarzen zijn in. Mijn rode jas stak af bij "in" kleuren. Interieurs gaan ook mee met de mode, het laatse nieuwe zijn de grijze en zilverkleurige dingen.
Het was leuk om er allemaal weer even aan te snuffelen.
In Detroit zou ik 2 uur de tijd hebben, maar we kwamen door 'technische mankementen' voor vertrek ook later aan. Dan lag door het onweer alles een tijd plat, stond ik bij de verkeerde bagageband op mijn koffer te wachten, toen ik het eindelijk wel had koos ik toevallig de langzaamste rij bij de douane en bij security. 10 minuten voordat het vliegtuig naar Ithaca vertrok kwam ik bij de gate aan. Het bleek 15 minuten vertaging te hebben, dat kwam goed uit.
De vlucht naar Ithaca ging met veel turbulentie, bleh! Volgens mij was de stewardes nog nooit naar Ithaca gevlogen, ze zei iets over 'als we bij de slurf zijn', en toen de trappen naar het vliegtuig gereden werden keek ze raar op. "Oh, they have stairs here." Met uitstappen zag ik mijn mannen al bij de raam staan en ik zwaaide naar ze. Net zo'n beetje als de president als hij uit het vliegtuig komt.
Het was natuurlijk heel leuk om ze allemaal weer te zien. Thuis gekomen kwam ik erachter dat ik mijn rugzak op het vliegveld had laten staan. Hup, weer terug. Micky belde het vliegveld ondertussen, en ze hadden de rugzak al gevonden. Ze zouden nog even wachten met de deuren sluiten, en inderdaad stond de security guard op me te wachten met de rugzak. Middernacht waren we weer thuis. Onderweg reed Bart ook nog een konijntje dood, jee, als ik die rugzak niet vergeten was zou het beestje nog leven.
Ik was blij weer thuis te zijn!
Dat was dan de terugreis. In Nederland heb ik lekker genoten van alle familie en vrienden (sorry aan degenen die ik niet heb kunnen zien). De kinderen zijn allemaal een kop groter dan vorige keer. Probeer maar eens 11 kleintjes op een foto te krijgen:
Het is toch gelukt, en ik ging er zelf ook even bij zitten.
Kessels plaatje:
Het bezoek aan Nederland stond dus in het teken van familiebezoek. Ik heb geen toeristische dingen gedaan, of je moet een bezoek aan de supermarkt of Intratuin toeristisch noemen. Gewoon even de gewone dingen meedoen met de familie; door het dorp lopen, een stukje Nederland weer in je opnemen. De o ja momenten; de muntjes in de winkelkarretjes, de kleine verpakkingen (hoe vaak moet je wel niet boodschappen doen), alle lekkere dingen die je weer ziet staan. Het verkeer van rechts dat voorrang heeft. Met de kinderen op de fiets in het verkeer hield ik mijn hart vast. Vreselijk hoe agressief sommigen rijden met de auto.
Verder de goed onderhouden huizen en tuintjes (waarom houden zoveel mensen zo van kiezelstenen en bakstenen in hun tuintjes). Lekker friet met fricandel, Chinees, zuurkoolstampot, en Limburgse vlaai eten. Gezellig babbelen.
Er vallen altijd wel weer andere dingen op. Een van de dingen deze keer was dat je niemand van mijn leeftijdsgroep met grijze haren ziet. Iedereen verft zijn haren, ik viel op met mijn grijze kuif. De mensen kleden zich modebewuster dan hier. Laarzen zijn in. Mijn rode jas stak af bij "in" kleuren. Interieurs gaan ook mee met de mode, het laatse nieuwe zijn de grijze en zilverkleurige dingen.
Het was leuk om er allemaal weer even aan te snuffelen.
posted by Annemiek | 7:56 p.m.
11 Comments:
Weer veilig thuis, lijkt me inderdaad eng die bliksem!
Ja die mode gaat hier ook een heel stuk langzamer. Weet dat ik toen ik de eerste keer terug ging ineens de grote zonnebrillen 'in' waren. Geen gezicht vond (vindt ik nog steeds) ik. Een jaar later was het een globaal gebeuren ;-)
Grappig, de dingen, die je opvallen. Hier in DC is de mode wel wat meer up to date, volgens mij, dat valt me althans altijd op, als we in andere gebieden op reis zijn. Mensen kleden zich hier modebewuster, maar ja, daar moet je ook geld voor hebben, natuurlijk. Hier verft ook iedereen haar haar, ik ken niemand met grijs haar van mijn leeftijd. Nu ik erover nadenk, ken ik helemaal geen vrouwen met grijs haar in onze omgeving. Hm, interessante observering.
Uj werd helemaal panische van al die fietsers. Dat ben je snel verleerd dat er zo veel fietsers om je heen fietsen.
Ik heb ook nog nooit een bliksum inslag meegemaakt en het lijkt me ook eng inderdaad. Blijkbaar kunnen vliegtuigen er tegen gelukkig..
gr petra
Nu na een paar weken ben ik er al een beetje aan gewend maar idd zijn er toch wel veel dingen die opvallen als je weer in NL bent (of BE in mijn geval). De mode is toch wel anders, modebewuster. Je ziet niemand met gymschoenen (tenzij ze net gaan sporten), zelfs de kinderen op school lopen er hipper bij dan hun leeftijdsgenoten in Amerika. En het grijze haar ben ik met je eens hoor....... ik ben nl. zelf ook grijs en heb 3 jaar lang in Amerika niet de moeite genomen m'n haar te verven. Totdat ik weer terug ging verhuizen en nu ben ik weer keurig donkerblond ;-)
Groeten
Oh jaa dat is ook grappig, niemand loopt op witte sneakers. Ik had ze gelukkig thuisgelaten maar als ik sommige foto's terug zie van ons bezoek denk ik wel dat ik op z'n minst mijn grijze haren ook even had kunnen verven;-) En ik mis de Albert Heijn...
Nou Annemiek, ik verf mijn haren niet hoor :-)
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik was volgens mij ook zo'n 'sportieve rijder' in Nederland maar ben dat hier helemaal verleerd en nu erger ik me eraan als ik Nederland bezoek. Zou ik dan toch verstandig worden?
Je had trouwens ook wel eens een foto van de andere kant van de Maas mogen maken hoor. Nog mooier volgens mij :-)
Petra; we lopen een beetje achter :)
Kasaka; het verschil van stad en platteland denk ik met de mode.
Petra vD; ik heb eens opgezocht, blijkbaar wordt een commercieel vliegtuig gemiddeld anderhalf keer per jaar door de bliksem getroffen!
Sylvia; ja, die gympen! Ik had opzettelijk mijn bruine meegenomen en niet mijn witte. Grappig dat je je haren weer verft.
Ruud; die paar haren :)
Bijna waren we het veer overgestoken, dan hadden we nog een mooiere foto van Kessel kunnen maken. Tja, Reuver ligt van die kant een beetje verscholen :)
Bibi; inderdaad die witte gympen :)
Jij bent toch nog niet grijs?
Fijn dat je weer veilig thuis bent ! lijkt me helemaal niets zo'n blikseminslag in een vliegtuig en al helemaal niet als je erin zit brrr
Prachtige observaties. Je herkent Amerikanen inderdaad vaak aan de witte gympen :-) En ja, ik verf mijn haar en ik heb kiezelstenen en klinkers in de tuin! Dat laatste is makkelijk hoor, Nederlands vinden dat niet zozeer mooi, maar wel heel makkelijk in onderhoud. Dat is tenminste wel de reden dat wij het hebben.
Zelfs ik moet altijd weer wennen aan het verkeer hier, na een korte Amerikavakantie.
Ik ben al behoorlijk grijs aan het worden hoor, al jaren bij de slapen en sinds een paar maanden ook heeeel veel bovenop. Maarja, zowel mijn vader als mijn moeder werden al vroeg grijs en dat heb ik geerfd dus wat doe je d'ran ;-).
Heeft je oom die bijenhoudt toevallig ook een blog of zoiets?
Groetjes!
Een reactie posten
<< Home