Boeken

Het was wel fijn om met z'n allen thuis te zijn vandaag. We zijn samen gaan lunchen, en het was heel gezellig, en we hebben veel gekletst en gegrapt. Ik was even verrast over onze 'waitress', een verpleegkundige waar ik mee gewerkt heb. Ze zei dat ze hier nu werkt en part-time bij een bedrijf dat zuurstof levert bij mensen thuis. We hebben even kort bijgekletst over de laatste nieuwtjes van de afdeling.

Daarna even de boodschappen doen; Bart en Tim zijn wel zo gemakkelijk om hun voorraad van huis mee te nemen. Bart reed daarna weer door naar Cortland. Micky zal Tim morgen wegbrengen. Dit was het eerste weekend dat het State Park waar Bart werkt geen entree meer heft tot de volgende lente, en hij is nu weer zonder werk (hij zat bij de ingang van het park). Het zal zeker wel fijn zijn voor hem om eindelijk een keer een weekend vrij te krijgen. In de zomer werkt hij full-time, en gedurende het schooljaar heeft hij elk weekend gewerkt, dus met school en werk hij heeft sinds eind augustus geen enkele dag vrij gehad!

Nadat we afscheid van Bart genomen hadden zijn we nog even naar de boekenverkoop geweest.Elke dag worden de boeken goedkoper, vandaag waren de hardcovers 25 cent en de rest 10 cent. Natuurlijk is er al veel weg, maar er was ook nog genoeg keus over, en ik heb $3.75 uitgegeven! Morgen kun je zoveel boeken als je wilt in een draagtas meenemen, ik geloof voor 50 cent per tas. Ik blijf er nu wel weg!


De buit.

Terwijl ik aan het rondneuzen was werd er wat omgeroepen. Ik kon het niet helemaal horen, maar hoorde iets van "nurse" en "by the exit". Dan slaat mijn hart even een slag over want je weet niet wat er aan de hand is. Ik ben gaan kijken hopend dat er niet iemand gereanimeerd moest worden, je weet maar nooit. Er stonden een heleboel mensen te kijken bij de ingang, er was iemand gevallen en ze lag nog op de grond. Het bleek een van de vrijwilligers te zijn die gestruikeld was en op haar heup gevallen. Ze kon haar benen bewegen, maar toen ze op wilde staan deed het erg pijn en kwam ze niet verder dan op de knieen zitten. Iemand heeft de ambulance gebeld, en ondertussen was er nog een andere verpleegkundige op komen dagen, en die ging buiten staan om de ambulance mensen te vertellen waar ze moesten zijn. Ze zag de ambulance de verkeerde kant oprijden, wat de grap opleverde dat ze wel wel eens meer mogen lezen, dan zouden ze ook weten waar de boekenverkoop gehouden wordt (het is een heel groot warenhuis, nota bene 2 straten verderop van het ambulancebedrijf).
Ik hoop dat deze vrouw niks gebroken heeft, hoewel ik denk dat het wel eens haar pelvis kon zijn. Ze vertelde dat ze over 3 weken naar Nieuw Zeeland gaat, ik hoop dat het zal lukken!

Toen ik weer bij Micky terug kwam, bleek dat Tim en Niels mij getimed hadden hoe lang het zou duren vanaf de tijd dat ze opriepen of er een dokter of nurse in het gebouw was, tot ik erbij was. Echt, ze hadden me getimed! 20 seconden was het volgens hun, veel te lang zeiden ze. Dat ze daaraan denken om dit te doen! Ze kennen me wel goed genoeg om te weten dat ik zo'n oproep niet kan negeren.