Nog eens wandeling

Vandaag voel ik mijn beenspieren nog goed, je zal het weten als je kilometers vreet!

Ik bedacht me dat ik niks heb geschreven over de mensen met wie ik liep. Het was een kleurrijke groep, zo ongeveer het tegengestelde van de stereotype Amerikaan zoals hij in het buitenland wel eens gezien wordt: dik, lui, niks wetend van andere delen van de wereld, SUV rijdend, een voorkeur voor McDonalds hamburgers etc. Vul maar aan.

Veel te dik kun je alvast niet zijn als je zo'n wandeling doet. Lui zijn ze ook niet.
Connie en haar man hebben hun huis met eigen handen gebouwd, en er moeten nog de laatste loodjes aan gelegd. Ze kweken hun eigen groenten en het hout voor de houtkachel lag klaar voor de winter. Energiebewust zijn ze allemaal, zonnepanelen gaan ze ook nog installeren. Een ander heeft al zonnepanelen, rijdt een Toyota Prius, die je op de foto ziet, en ze zijn vegetarisch. De lunch die ze bracht bestond dan ook onder andere uit humus en tofu.
De gesprekken gingen over vanalles en nog wat, je kunt het zo gek niet bedenken. Het zijn allemaal heel aardige mensen, en met allerlei beroepen. Onder andere 2 andere verpleegkundigen, een leraar, een paar die op Cornell werken, en een paar college studenten.

O, en de hond die op de foto met auto staat is de hele weg met ons mee gerent. Zij heeft wel 10 keer verder gelopen doordat ze steeds op en neer rende, en had op het eind nog net zoveel energie als in het begin.