Gisteravond hadden we een inschijf bijeenkomst voor het Women Swimmin' bij het Hospicare gebouw. Ik was er nog nooit geweest, maar wat is het daar mooi. Ik heb de kamers niet gezien, maar hun tuin is geweldig, en omdat het op een berg ligt, is het uitzicht heel mooi.

Het was er behoorlijk druk, ze hebben blijkbaar nog nooit zo veel begeleiders gehad.
Iedere groep van zwemsters bestaat uit 10 vrouwen, en ze worden begeleid door 4 kayaks of kano's. De groepen waren al verdeeld, en helaas stond onze naam er niet bij, terwijl we ons toch al een maand geleden opgegeven hadden. We werden bij de "floaters" gezet, mensen die inspringen waar nodig; als iemand niet op zou komen dagen of als er een groep was die meer begeleiders nodig had. Verder kregen we nog eens uitleg hoe het allemaal in zijn werk zou gaan.

Vanmorgen om kwart voor vijf ging onze wekker. Net toen de zon opkwam kwamen we bij Cayuga Lake aan. Er waren al een boel kayakers, en de eersten zaten al op het water. Dat was een mooi gezicht, maar ik kan me nu wel voor mijn hoofd slaan: al de foto's die ik gemaakt heb zijn wazig geworden. Ik had een oude camera bij me, en het stond op 'dichtbij' en ik dacht dat het op 'ver af' stond.


Dit had een mooie foto kunnen zijn, maar je krijgt het idee.

Gauw genoeg zaten wij ook op het water. We moesten naar de overkant roeien, waar de zwemsters per boot naar toe gebracht zouden worden en terug zwemmen. Het voelde aan als een flink eind roeien en er stond ook nog een windje. Om half zeven moesten we aan de overkant zijn, en om kwart voor zeven zouden de eerste zwemsters te water gaan. Geen idee hoe laat we er waren, maar we hebben een hele tijd moeten wachten totdat de boot met zwemsters kwam. Het is best moeilijk om op 1 plek te wachten in een kano, we bleven wegdrijven door de wind, en er zit ook iets stroming in het water. Ik zal vannacht in mijn dromen nog die stem horen ("Stay beHind the red buoy! Stay with the green row boat!") van de leider, die maar bleef roepen naar de verschillende groepen.
Iedere groep kayakers die met een zwemstersgroep (pod) meeging kreeg een nummer, er waren 26 pods. Dat zijn al veel begeleidende kayakers, maar dan was er ook nog onze groep "floaters" van zo'n stuk of 30 man. Dat waren heel wat bootjes in het water!

Eindelijk kwam de MV Manhattan die de zwemsters kwam brengen. Ze hadden de zwemsters zo veel mogelijk per niveau bij elkaar gezet. De beste zwemsters waren het eerst aan de beurt. Iedere groep had een verschillende kleur badmuts, zodat ze goed te herkennen en te zien waren in het water. Pod 1 sprong van de boot in het water, dan moesten de begeleiders van deze pod snel er naartoe roeien om met hun mee te gaan. Dan pod 2, enzovoort. Het ging echt heel rap, ongeveer iedere 3 minuten werd er een "pod" gelost. Er waren 250 zwemsters.


De MV Manhattan met een boel kayakers.


De zwemsters die in het water springen.

Een van de zwemsters moest een paar minuten nadat ze in het water sprong eruit gehaald worden, ze had astma, en kreeg het benauwd. Ze vond het vreselijk dat ze zo snel moest opgeven. Ik geloof dat verder iedereen de overkant gehaald heeft.

Af en toe werd er op de "floaters" een beroep gedaan om met een pod mee te gaan, maar wij kwamen maar niet aan de beurt. Er kwam nog een tweede boot om zwemsters te lossen, en de MV Manhattan bracht nog een volgende groep zwemsters. Uiteindelijk zijn we met pod 25 meegegaan, de een na laatste.

Het is de bedoeling dat de zwemsters een beetje bij hun pod blijven, maar in werkelijkheid valt zo'n groep uit elkaar. Er zitten altijd wat sterkere en zwakkere zwemmers tussen. Het was echt jong en oud, dikke en dunne vrouwen. Hoe je de overkant haalt maakt niks uit, het is geen race.
Uiteindelijk hebben we maar naast 1 zwemster geroeid, die de hele weg crawl gezwommen heeft en onze kano een beetje als richting aanhield. Het is moeilijk om in het water te zien welke kant je op moet zwemmen. Ik heb echt wel bewondering voor al deze vrouwen die gezwommen hebben! Zelfs in een kano zijn beide kanten van het meer heeeeel ver weg als je midden op het meer zit. Je roeit en roeit maar, maar het lijkt niet dichterbij te komen. Om dat als zwemmer te doen is gigantisch! De afstand is 1.2 mijl, ongeveer 2 km. Met al het zigzaggen dat ze als zwemmer doen, kan het nog wel eens een stuk verder zijn!

Bij de Yacht Club waar het begin en eindpunt was, was een leuke sfeer. Er werd gejuigd voor de zwemsters als ze aan kwamen, en er speelde een bandje. Alle boaters en zwemsters kregen een ontbijtje, dat was wel welkom, want we zaten toch een paar uur op het water! Ik kwam een heleboel bekenden tegen, leuk om iedereen te zien. Er zouden hierna allerlei speeches gehouden worden, en awards gegeven worden, maar daar zijn we niet voor gebleven. We waren verbaasd om te zien dat het pas 10 uur was! Het voelde alsof we er al een dag op hadden zitten.

Ik ben benieuwd hoeveel geld er verzameld is voor Hospicare. Ze doen zo veel goed werk. "It's about how you live", dat is iets waar ik me wel in kan vinden. Dat staat nu op mijn auto, op zo'n ding dat je om de nummerplaat doet.

Onderweg naar huis kwamen we er achter dat er dit weekend "community garage sale" was in ons dorp. Een boel mensen die samen garage verkopen houden. We hebben ons ingehouden, en zijn maar op 1 plek gestopt. Daar is me toch wat aan de vingers blijven plakken.


Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen, maar ik vind het wel een leuke kist waar Champagne uit Frankrijk ingezeten heeft.

Tim en Niels waren net wakker toen we thuis kwamen, en een verrassing: de terras mannen waren er. Gisteren hadden we de hele dag regen en hebben ze niks kunnen doen. Het dek is er op gekomen vandaag, en we hebben er al mooi gebruik van kunnen maken.
Bitz ontsnapte uit de achterdeur, kijkt even naar beneden vanaf de rand van het terras, en maakt me toch een doodssprong! Ze ging even door haar voorpoten en rende toen hard het bos in. Gelukkig, niks gebroken! Tim heeft haar weer terug gehaald.




Dan zijn we vanmiddag ook nog naar de jaarlijkse picknick van het ziekenhuis geweest. Alle werknemers en hun familie is hiervoor altijd welkom, en het is leuk om elkaar weer eens in een andere omgeving te zien. Het eten was ook lekker. Vandaag vond je ons overal waar we gratis konden eten :)