Happy & creepy Halloween!

Dolblij waren de twee vriendinnen om van hun kleine kamertjes in de zustersflat te verhuizen naar hun eigen appartement. Ze gingen op een zolderverdieping van een groot oud Victoriaans huis wonen, in wat ooit de elite buurt van de stad was. Het huis was eigendom van een oude dame van stand. De dame en het huis waren allebei een beetje vergane glorie. Ooit was het 1 gigantisch huis geweest, maar nu was het verdeeld in twee delen, waarvan de dame een helft had. De dame woonde op de beneden etage, en verhuurde de 2 bovenverdiepingen, die bereikbaar waren via een groot open trappenhuis.
De zolderverdieping bestond uit een echt zolder gedeelte waar de dame haar oude afgedankte spullen achter had gelaten. De rest van het apartement bestond uit een kleine slaapkamer, huiskamer, een toilet, en een keuken compleet met een badkuip in de hoek.
Het deerde allemaal niet, het was een eigen plek, onafhankelijk van de glurende ogen van de congierge van de zustersflat.
De spinnewebben werden weg gezogen, er werd wat nieuwe verf aangebracht, en het zoldergedeelte werd leeggehaald om plaats te maken voor een extra slaapkamer. Het appartement werd ingericht met de schamele bezittingen van de twee vriendinnen, en ze trokken in. Ze waren maar wat blij en er werd gefeest met een glaasje wijn die eerste avond in hun nieuwe optrekje.
Het werd nacht en ze lagen in bed te luisteren naar de vreemde geluiden dat een oud huis heeft. Buiten waaide de wind, en de bladeren in de bomen ritselden. Zachtjes werden ze in slaap gezongen. Maar toch was er iets op de rand van bewustzijn. Een vreemd geluid dat ze niet helemaal thuis konden brengen. Een gekras, een tik. Even hoorden ze het, en toen was het weer stil. Een moment later begon het weer. En hield weer op. Toen een piep, stilte, gekras. Ze waren nu klaar wakker en overlegden of ze op verkenning uit zouden gaan of niet. Na een tijd geluisterd te hebben besloten ze op te staan en op onderzoek uit te gaan, aangezien ze toch niet meer konden slapen. Ze slopen naar de keuken en deden het licht aan. Even bleven ze staan om te luisteren, maar het was stil.
Vanuit de keuken gingen ze het zoldergedeelte verkennen. Behalve het geluid van de wind om het huis hoorden ze niks.
Voorzichtig liepen ze de huiskamer in, ook daar was niks te zien of te horen. Na even stil gestaan te hebben hoorden ze opeens het geluid weer. Gekras en gepiep. Ze spanden zich in om te horen waar het vandaan kwam. De gang.
Heel voorzichtig deden ze de gangdeur open en staken hun hoofden om de hoek. Ze deden het licht aan, en vol moed stapten ze de gang op. Ze keken rond en luisterden. Niks. Het was stil. Ze deden een stapje naar voren en keken over de balustrade naar beneden. Het was nog steeds stil. Stapje voor stapje liepen ze langzaam de trap af. Opeens gilden ze het uit!
Iets zwarts vloog over hun hoofd. Zo snel als ze konden renden ze de trap op, de huiskamer in, en sloegen de deur achter zich dicht. Toen hun hartslag weer een beetje bedaard was, keken ze elkaar met bleke gezichten aan. “Wat was dat?!” Ze verzamelden alle moed die ze maar konden vinden, en deden de deur langzaam open. De dapperste stak haar hoofd om de hoek, en zocht naar het zwarte gedrocht dat over hun hoofd gevlogen was. Ze zag het niet, maar ze hoorde zacht krassen.
Toen zag ze het. Een zwarte vlek op de vensterbank. Ze wenkte haar vriendin om op de gang te komen, en wees er naar. Daar zat de boosdoener. Een vleermuis!
Ze zetten het raam open en even later vloog het beestje dat voor zo veel schrik gezorgd had naar buiten.
Ze hebben nooit meer een vleermuis in het huis gezien en leefden er nog lang en gelukkig.

Mijn bijdrage als Halloween spookverhaal :) Met een kern van waarheid.

Jammer genoeg geven onze kinderen niks meer om Halloween. Dat er volwassenen zijn die zich er in uitleven was vandaag te zien in de mall. Verschillende mensen die er werken liepen rond in kostuum. De schoonmaakster bij de eettentjes vond ik het mooiste. Ze had een mooi heksenkostuum aan en de spullen die ze opruimde van de tafeltjes gingen in een grote zwarte kookpot.

Op mijn werk verkleden we ons niet. Alleen op de nierdialyse afdeling verkleden sommigen zich. Maar niet op onze afdeling. Stel je voor je bent ziek en je hebt een heks aan je bed staan, of een grim reaper. Zelfs een clown zou voor nachtmerries zorgen.