Weer een vrijwilligersdagje

Gisteren zijn Micky en ik weer met de ROTC kadetten naar Binghamton geweest, en we hebben weer aan hetzelfde huis gewerkt als een paar weken geleden.
Het was wel moeilijk om zo vroeg op te staan. Vrijdag was zo'n dag op mijn werk waar je niet weet waar je moet beginnen, en uitslapen zou prettiger geweest zijn. Maar ik wilde ook wel weer graag mee om mee te helpen.

Er was weer een hele groep die ging, en we werden opgesplitst om aan 3 huizen te werken. Micky en ik kozen er voor om weer aan hetzelfde huis te werken als vorige keer. Toen we de straat inreden stond de brandweer bij een brandend huis. Het was een "controlled burn". In plaats van het hele huis af te laten breken, branden ze het af, of de brandweer gebruikt het voor een oefening.

In het huis waar we werkten was van alles gedaan. Er lag een nieuwe vloer in het keuken gedeelte, en we begonnen met troep ruimen.


Het huis van binnen. Het hele huis is kleiner dan de bovenverdieping van ons huis, met 2 kleine slaapkamers.

De balken in het veranda gedeelte waren slecht en moesten er uit. Brian had daar wel een manier voor: een paar minuten met de kettingzaag alles doorzagen en klaar. Toen konden we weer meer troep afslepen. Verder hebben we heel wat nieuw hout naar binnen gesleept.

De balken zijn eruit.




Brian aan het werk met de nieuwe balken.


Niewe draagbalken en vloer.


Voor lunch konden we weer naar de kerk gaan, en stond weer een lekkere warme maaltijd voor iedereen klaar. We kletsten wat met de andere mensen die er helpen, en een van de vrouwen vertelde dat er 50 huizen zijn waar ze nog niet eens aan begonnen zijn!
De omvang van deze ramp is ons helemaal ontgaan. We hoorden er in de zomer wel over, maar het is nu helemaal van het nieuws verdwenen.

Toen we weer terug bij het huis waren, was het isolatiemateriaal afgeleverd, en konden we daar mee beginnen. Er werden ons een paar aanwijzingen gegeven, maar de bouwer die in het huis bezig was, was niet van het geduldige soort. Hij was zelf bezig met de waterpijpen, een andere groep met de veranda, en wij gingen met het isolatiemateriaal beginnen, maar we hadden een beetje instructie nodig. Nu hebben Micky en ik wel eens isolatie aangebracht,maar wie weet of we het in ons eigen huis goed gedaan hebben. Uiteindelijk gaf iemand anders de instructies en kwam het er allemaal goed in. Terwijl iemand het isolatiemateriaal aan de balken aan het vastnieten was, niette hij per ongelijk in een electriciteitskabel, en moest die vernieuwd worden. Werk hebben is geen kunst...
De bouwer moest foto's van maken toen het isolatiemateriaal erin zat voor de inspecteur die het werk goed moet keuren. Hij hoeft blijkbaar niet eens te komen, wel handig want zo konden we doorwerken.


Isolatie aanbrengen.

Het volgende waren de gipsplaten. Ook dat hebben Micky en ik wel eens gedaan, maar we zijn geen experts. Toen we vroegen waar we moesten beginnen, zei de bouwer begin maar ergens. Later zei hij dat we het anders hadden moeten beginnen en dan zouden we goed uitgekomen zijn op de "studs" (de vertikale balken). Nu moesten we er wat extra stukken hout achter doen. Volgens mij zijn de standaardmaten gewoon anders tegenwoordig, dan toen dat huis gebouwd is. Nou ja, het komt wel goed. Een andere bouwer die met de veranda bezig was, vertelde hoe hij een hekel heeft aan gipsplaten ophangen. Ha, vandaar dat ze allebei met iets anders bezig waren.


Gipsplaten hangen. Het is wel leerzaam hoor. Kijk eens hoe goed dat stopcontact in dat gat past: mijn meetwerk :)

De vrouw van de bouwer was er ook, en ze vertelde dat ze elke zaterdag 3 uur rijden om mee te helpen. Zelf is ze verpleegkundige, dus ook geen expert in constructie. Ze hadden mee willen gaan helpen met de Katrina opbouw, maar kwamen er toen achter dat er hier zo veel werk is.
Ze vertelde ook het verhaal van de eigenaar van dit huis. Hij had altijd gezegd dat als er ooit een overstroming zou zijn dat hij op zolder zou zitten. Midden in de nacht had zijn hond hem wakker gemaakt vanwege het water dat het huis instroomde. Hij was samen met zijn hond de zolder opgegaan, waar hij de nacht doorgebracht heeft. Het water was tot aan de dakrand gekomen. De volgende dag had hij zitten bonken tegen het dak, en mensen in een reddingsboot hadden hem gehoord, maar de boot zat vol, en ze moesten voor hem terug komen.
Een andere buurman had de nacht op het dak doorgebracht. Brr, zo'n verhalen krijg je het toch koud van.
Ze vertelde ook over haar dochter in Buffalo. Daar zitten nog altijd mensen zonder electriciteit, en de ravage is er enorm, net alsof er een orkaan door is gekomen die alle bomen vernield heeft. In haar dochter's tuin staat geen enkele boom meer overeind, en een van de bomen is op haar auto gevallen. Ook deze ramp is zowat van het nieuws verdwenen.

Aan het einde van de dag was er heel wat werk verricht; de bouwer had een gedeelte van de badkamer vloer eruit gehaald had, aan de waterpijpen gewerkt, en de vloer van de huiskamer gelegd. Brian en zijn volk hadden de veranda vloer en balken er uit gehaald, en de nieuwe balken en vloer gelegd.
Het isolatie materiaal zat in de huiskamer, en het begin is gemaakt met de gipsplaten.
In de rest van het huis moet het electrisch nog aangelegd voordat het isolatiemateriaal er in kan. Het zal nog flink wat werk zijn als deze man er voor de winter in kan. O ja, en toen ik een van de verwarmingspijpen een beetje optilde, knapte die zomaar kapot. Dus die zijn ook helemaal rot en zullen vernieuwd moeten worden. Pff, in dit huis zitten meer mankementen dan je voor mogelijk houdt.

Maar het uitzicht is er fantastisch.


Vanmorgen ben ik eindelijk naar de tweedehands boekenverkoop geweest. Het loopt tegen het einde, maar er waren nog duizenden boeken te koop, en de prijs van de boeken wordt elke dag goedkoper. De prijs vandaag: 10 cent voor een paperback, en 25 cent voor een hardcover. Met 22 boeken had ik mijn doos vol, en meer kon ik niet dragen. Voor de som van $3.85. Op de laatste dag krijg je een plastic draagtas vol voor 10 cent, maar ik heb voorlopig wel genoeg leesvoer. Ik heb zelfs 2 Nederlandse boeken gevonden.

Vanmiddag heb ik Kibbels meegenomen naar de hondetraining. Ik wilde haar ook eens wat interactie met andere honden geven. Ze deed het heel goed, maar was wat gemakkelijker afgeleidt dan Bitz was. Ze vond de andere honden prachtig. Tot een kleine puppy poedel op haar rug sprong, toen gromde ze.
Ze hebben een beetje op het obstakel parkoers gedaan. Kibbels had helemaal geen probleem met een houten helling op en af lopen. Door de tunnel naar mij toekomen en over een balkje springen was wat moeilijker. Er was veel te veel te snuffelen.

Hier nog een grappige foto van onze Kibbels;

Strijk me nu toch eens over mijn buik!