En ze heten....

Bedankt voor de suggesties voor namen! We hadden er zelf ook nog een paar.

Bart: Xena en Lea, 2 princessen uit science fiction films.
Niels: Zippo en Zippy
Mijn vriendin Deb: Tulip en Daffodil (om ze naar wat Nederlands te noemen)
Tim kon niks bedenken, ondanks dat hij altijd zo creatief met dingen komt aan dragen.
Ikke: Thelma en Louise (ze zijn tenslotte ook ergens weg gelopen, maar ik geloof niet dat de kinderen de film kennen, en het werd meteen gevetoed).
Ik had de kinderen ook jullie suggesties voorgelegd, maar we konden het er niet over eens worden.
Toen liet Micky de woorden Kibbles & Bits vallen. Nou, dat vonden Tim en Niels wel leuk klinken voor hondenamen. Voor wie het niet kent: Kibbles and Bits is een merk hondevoer. Ik vond het ook wel leuk, dus zo zullen ze door hun leven gaan. Maar we zullen het wel wat anders spellen, namelijk Kibbels en Bitz. Kibbels is de oudste en grootste, en Bitz is de kleinste. ("a little bit").


Links Kibbels, rechts Bitz.

Gisteren hebben Deb en ik op een fair gestaan als verkopers. Ik met mijn kaarsen en mutsjes, en Deb met "kerstverpakkingen" van stof (een soort zakken, makkelijk en ieder jaar opnieuw te gebruiken, zodat je nooit meer papier hoeft te gebruiken), hele leuke knopen van Sculpty klei, en haar dochter Abby met oorbellen die ze zelf maakt.
Het weer was goed, er waren veel mensen, en we hebben redelijk verkocht. Alleen was de tafelhuur te hoog, dus we hebben allemaal net een paar cent verdient. Het was wel gezellig. Veel bekenden gezien en Deb en ik zijn weer bijgekletst.
Opeens hoorde ik Nederlands praten. Het was iemand die ik niet meteen herkende maar die ik een jaar of 7 geleden eens ontmoet had. Leuk, en onverwacht, we hebben even gekletst.
Deb zal in ons dorp over een paar weken ook op het Harvest Festival staan, maar ik weet nog niet of ik kan. In ieder geval gaan we in november wel nog een keer samen op een craft fair staan. Dat is vlak voor kerstmis, dus dan doen kaarsen en haar kerstverpakking het waarschijnlijk beter.

Een paar dingen heb ik geleerd: de volgende keer moet ik een kaars neerzetten speciaal om te laten voelen. Vooral kinderen zijn erg nieuwsgierig hoe de gel aanvoelt! Elk kind dat langskwam begon met de vingers in de kaarsen te prikken. Ik had er plastic folie over zitten, want vingerafdrukken gaan niet meer uit de gel. In veel van de folie zitten nu gaatjes. Niet erg, ik doe er wel nieuw op. Ook willen ze elke kaars ruiken. Ik heb er ook een paar zonder reuk, maar die kan ik wel gaan omsmelten, want iedereen wil reukjes.
Ook had een collega die langskwam een idee om op mijn werk kaarsen te verkopen door middel van een bestellingsformulier. Ik kan daar geen winkel gaan uitstallen, maar bestellingen kan ik wel doen.
Hier een paar foto's: