vrijdag, november 11, 2005

Veteran's day

Het wordt steeds zeldzamer, maar af en toe kom ik in het ziekenhuis nog een tweede wereldoorlog veteraan tegen. Zo was er laatst L. Hij had al een week buikpijn en na verschillende testen kwamen de artsen er achter dat hij een lekkend aneurysma in de aorta had. Hij moest meteen naar een ander ziekenhuis waar hij geopereerd moest worden, een levensgevaarlijke operatie, maar niks doen zou een zekere dood betekenen. Hij vertelde me dat hij niet bang was om dood te gaan, want hij had zo veel meegemaakt. Toen kwam het verhaal dat hij in WOII gevochten had, in Okinawa. Hij was gewond geraakt, had vrienden zien sterven (de details had hij eigenlijk niet hoeven te vertellen), en hij had een paar van zijn buddies kunnen redden. Heel aangrijpend. Later is hij helaas in dit andere ziekenhuis overleden.
Een andere veteraan vertelde over D-Day, en kreeg na al deze jaren nog altijd tranen in de ogen als hij eraan dacht. Weer een andere was in Nederland geweest, en in Heythuizen gelegerd, niet eens zo ver van Kessel. Misschien was hij wel een van de soldaten waar ome Sjaak het altijd over had.
Het is een dag om even stil te staan bij wat ze allemaal voor ons gedaan hebben. Voor ons Nederlanders zijn het vooral deze veteranen van de tweede wereldoorlog die we te danken hebben, maar ook bij alle anderen moeten we even stilstaan, niet te vergeten de militairen van nu.

2 Comments:

Blogger Petra said...

Net gisteren heb ik een geemotioneerde vader van mijn vriendin aangehoord, over hoe de tegenwoordige Nederlanders niet meer weten, wat de Canadezen en Amerikanen 50 jaar geleden voor ze hebben gedaan. Karins vader is van hetzelfde jaar als mijn vader en ik merk telkens weer hoe boos deze generatie wordt over het anti-Amerikanisme, dat ze in Nederland bemerken. Ik weet me er niet veel raad mee, want ik heb zelf mijn bedenkingen over de tegenwoordige buitenlandse politiek van dit land. Maar als ik dan zo'n oudere man, die zelf kind was in de oorlog in een bezet land, hoor spreken, dan denk ik inderdaad, dat wij nog niet het tipje van de ijsberg weten. Weten wij veel, wat de gemiddelde Irakees denkt? Of de gemiddelde Afghaan? Wij krijgen enkel de media voorgeschoteld. Al lang ben ik alle vertrouwen in welke media dan ook kwijt. Wat is de waarheid? Jarenlang dacht ik, dat Nederland zo fantastisch was voor de Joden in WWII. Tot ik hier in de VS leerde, dat van daaruit juist de meeste Joden werden gedeporteerd :(.
Sorry, een geemotioneerde reactie op jouw heel goede blog. Maar wel iets om over na te denken. Wat is de werkelijke waarheid? Wie heeft die?

10:14 p.m.  
Blogger Annemiek said...

Ik denk dat we nooit echt alles zullen weten. Van wat we bijvoorbeeld over Irak te horen krijgen via de media is een ander beeld dan Rick bijvoorbeeld gaf in zijn blog.
Onze generatie heeft het nog van de ouders gehoord wat de Amerikanen en Canadezen in de tweede wereldoorlog voor ons gedaan hebben, ik weet niet wat de huidige generatie er nog over leert op school. Ik hoop ze het nog leren.
Ieder kan zelf zijn mening hebben over de politiek in Amerika, maar het kritiek hebben op alles dat Amerikaans is zoals nu gebeurd vindt ik erg. Ik vraag me altijd af of ze zich beseffen dat Amerika de enige supermacht is omdat de Soviet Unie afviel. Zouden ze het beter gevonden hebben als die de koude oorlog gewonnen haddden? Of moet China maar opstaan als supermacht? Dan denk ik dat je toch beter zit met een land als Amerika.
Van de Joden wist ik niet dat er vanuit Nederland de meesten gedopteerd werden, maar ik vraag me af of 1 reden niet was dat er veel naar Nederland gevlucht waren vanuit Duitsland.
Nou, je mag hier best emotioneel reageren hoor :-)
Het zijn ook dingen die een emotionele reactie vragen. Het enige wat we kunnen doen is een zo breed mogelijk beeld krijgen van de "waarheid".

9:08 a.m.  

Een reactie posten

<< Home

Who links to my website?