Veteran's day

Het wordt steeds zeldzamer, maar af en toe kom ik in het ziekenhuis nog een tweede wereldoorlog veteraan tegen. Zo was er laatst L. Hij had al een week buikpijn en na verschillende testen kwamen de artsen er achter dat hij een lekkend aneurysma in de aorta had. Hij moest meteen naar een ander ziekenhuis waar hij geopereerd moest worden, een levensgevaarlijke operatie, maar niks doen zou een zekere dood betekenen. Hij vertelde me dat hij niet bang was om dood te gaan, want hij had zo veel meegemaakt. Toen kwam het verhaal dat hij in WOII gevochten had, in Okinawa. Hij was gewond geraakt, had vrienden zien sterven (de details had hij eigenlijk niet hoeven te vertellen), en hij had een paar van zijn buddies kunnen redden. Heel aangrijpend. Later is hij helaas in dit andere ziekenhuis overleden.
Een andere veteraan vertelde over D-Day, en kreeg na al deze jaren nog altijd tranen in de ogen als hij eraan dacht. Weer een andere was in Nederland geweest, en in Heythuizen gelegerd, niet eens zo ver van Kessel. Misschien was hij wel een van de soldaten waar ome Sjaak het altijd over had.
Het is een dag om even stil te staan bij wat ze allemaal voor ons gedaan hebben. Voor ons Nederlanders zijn het vooral deze veteranen van de tweede wereldoorlog die we te danken hebben, maar ook bij alle anderen moeten we even stilstaan, niet te vergeten de militairen van nu.