Een slangetje

Deze bezoeker (of wie weet, vaste bewoner) lag in het het schuurtje. Ze schrikken zich normaal snel en glibberen weg, maar deze had blijkbaar een comfortabel plekje gevonden want het kostte wat porren met een stokje om hem weg te krijgen. Hij lijkt wat groter dan de werkelijkheid op de foto; hij is maar zo dik als een pink, en misschien een halve meter.
Ooit was ik best bang van slangen; de eerste keer dat ik er een voor de voordeur zag liggen rende ik snel naar de buren. Sindsdien ben ik er wel aan gewent geraakt, ook door de kinderen die de kleintjes altijd zo oppakken. Ze vinden het wel interressant. Bart heeft er zelfs een zomer een paar op zijn slaapkamer gehouden. Hij zat toen op de vierde klas en het was een beetje een rage onder de kinderen om een slang te hebben. Van de onderwijzeres mochten ze ze zelfs meebrengen naar school.
2 keer hebben we er een in huis gehad, brrr, dat is niks. Een keer lag er een grote rustig net binnen een openstaande deur, die heb ik met een stok opgepakt en naar buiten geknikkert. Een andere keer waren de kinderen alleen thuis en lag er een op de trap. Ze hadden er een vergiet bovenop gezet met een paar dikke Harry Potter boeken bovenop. Wel grappig, want ze hadden eraan gedacht dat de slang nog moest ademen, vandaar de vergiet.
Gelukkig zitten hier geen giftige slangen, behalve de water mocasin, een waterslang dus.