Zwemles

Nadat ik de hele zomer zoveel gezwommen had, en me heel fit voelde, had ik me vast voorgenomen om te blijven zwemmen na Women Swimmin'. Maar helaas heb ik blijkbaar toch een stok achter de deur nodig, want de ene keer was het te druk, en de andere keer was het water in het meer te koud (terwijl me dat voorheen niet weerhield). Dus ik heb me opgegeven voor zwemles, en maandagavond was de eerste les. Ik wil de verschillende zwemslagen, en dan vooral crawl beter leren.
De les is de Masters Swim bij de YMCA. Ik stond klaar om in het water te gaan, maar het bleek dat het eerste gedeelte een praatje en een video is in een leslokaal. Ik had me al gedouched, dus hup, kleren aan over het natte badpak en naar dat lokaal. De zwemleraar, Kevin, is heel leuk, hij vertelde dat hij deze les al 22 doet, en hij zelfs een steen nog kan leren zwemmen. Hij zal onze zwemslag helemaal afbreken en weer van het begin opbouwen. Iedereen stelde zichzelf voor, we zijn een groep van zo'n 25, en we vertelden waarom we zwemles willen nemen. Het is wel een leuke en gevarieerde groep.
Daarna bekeken we een video over zwem 'drills'; het zwemmen wordt tegenwoordig heel anders aangeleerd dan hoe wij het vroeger leerden. Nu wordt het helemaal in stappen geleerd, en als je het ene goed door hebt ga je pas naar de volgende stap. Eerst leer je het voetenwerk en gestroomlijnd plat door het water gaan, dan een stapje verder en op je zijkant vooruit komen. De armen komen er nog niet aan te pas. Je spieren moeten eerst het ene zo goed kennen dat het automatisch is voordat je aan het volgende begint. Dat is heel wat anders dan hoe we vroeger aan alles tegelijk moesten denken en dat probeerden te corrigeren. Ik zie ons nog bibberen in dat zwembad als kinderen in de vroege ochtend, en de badmeester die op zijn buik liggend op een krukje de schoolslag voordeed.

Na een half uur in het leslokaal was het tijd om in het water te gaan, en moesten we allemaal een voor een een baantje zwemmen in crawl zodat Kevin onze slag kon observeren. Hij gaf er verder geen commentaar op, maar wilde alleen zien hoe we het doen. Ik zei tegen hem dat ik maar zo'n 5 meter crawl kon doen, hij vond dat prima, doe maar. Maar ik verbaasde mezelf en deed de hele lengte van het zwembad. Dat was de eerste keer, en ik doe zo ongeveer alles verkeerd, maar dat is de reden dat ik ga, om het te leren.

Daarna kregen we wat drills. Plat op de buik zwemmen, met de voeten trappelen, met het gezicht in het water, de armen langs ons. Dat is moeilijk! We moesten ons hierbij richten op zo plat mogelijk in het water te liggen, en geen wip te zijn die aan een kant zwaarder is. Hetzelfde deden we op de rug; een stuk gemakkelijker.
Nu moeten we dat alles door de week oefenen, en dan gaan we volgende week weer verder. Dat is dus die stok achter de deur die ik nodig heb! Vandaag na de les heb ik op de school meteen een tijdje gezwommen, en ik voelde meteen dat ik het moet blijven doen en anders snel mijn conditie verlies!

Gisteren was het stralend mooi weer, en ik ben met Muddles een stuk in Treman park gaan lopen. Het begint al een beetje herfstachtig uit te zien met vergelende bladeren. De ochtenden voelen zich kil aan, en je ruikt de herfst in de lucht.
Het pad door het ravijn is nog steeds afgesloten, ik ben eerst naar het uitkijkpunt gelopen, en daarna een stukje Finger Lakes trail. Toen ik weer naar mijn auto liep zag ik een paar parkwerkers, en vroeg of het ravijnpad weer open gaat. Ze dachten van wel, er werd aan gewerkt, en die dag was er een groep gevangenen aan het werk gezet. Dat is ook wat. Doet me denken aan wat Bart vertelde; toen ze ergens aan de paden aan het werken waren in de Adirondacks vroeg iemand aan hun of ze een groep gevangenen waren.

En kijk eens aan, Cornell heeft de lijst van mooie college campussen gehaald. Het is er dan ook mooi!