Dagje naar Petra

We zijn gisteren naar Petra geweest om te helpen met het motel dat overstroomd was. Het is ongeveer anderhalf uur rijden hier vandaan, dat wil zeggen als je rechtstreeks gaat. We gingen echter via Binghamton, een omweg om Tim op te halen zodat hij ook mee kon helpen. Ik had gisteren gekeken op de New York website of de wegen open waren, maar ik had naar de meest rechtstreekse weg gekeken Het bleek dat bij Binghamton nog een stuk autoweg afgesloten was. Dus een omleiding van zeker 20 mijl, een verkeerde weg nemen, en nog een stop onderweg om wat spullen op te halen zorgden ervoor dat we anderhalf uur later dan gepland aankwamen.
Maar goed, we waren er. Petra en haar dochters herkende ik van de foto's, maar nu zagen we haar dan in het echt, en dat was leuk. Helaas dat het onder deze omstandigheden was. Petra liet ons de schade zien, en hoe de beek achter het hotel vanalles verwoest heeft. Daarna gingen we snel aan de slag met spullen uit kamers halen, en vloerbedekking eruit halen zodat de vloeren en muren kunnen drogen. Het is een beetje een race tegen de tijd, hoe langer het nat is hoe meer kans op schade.
Tim en Niels hielpen ook goed mee. We hadden Muddles ook bij ons omdat we haar niet zo lang alleen thuis wilden laten, en ze gedroeg zich voorbeeldig. We lieten haar in de auto, en daar zat ze de meeste tijd rustig te kijken. Behalve als hun hond in de buurt kwam dan wilde ze spelen, maar het leek me beter om Muddles rustig te houden.

Tegen 4 uur namen we weer afscheid en vertrokken we weer. Eigenlijk veel te kort, je wilt zoveel meer doen, en het voelt maar als een druppel op een gloeiende plaat, maar aan de andere kant kun je die kamers ook niet droog kijken. Dat duurt z'n tijd.

De terugweg naar huis ging wat sneller. Het bleek dat alleen de oostbaan van de autoweg afgezet was; er was een landverschuiving waar ze ook op zondag aan het werk waren. We brachten Tim weer terug naar zijn apartement, en terwijl we over de autoweg door Binghamton reden was de ravage goed te zien. Het leek alsof hele straten een yard sales hadden, mensen hebben al hun natte en beschadigde hebben en houden langs de staat staan om opgehaald te worden. Triest hoor. Je ziet aan de modder hoe hoog het water gestaan heeft, in de rivier zeker 4 meter hoger dan nu en het is nog niet eens op het laagste punt. Ook winkels zijn overstroomd; bij de Petco zijn zeker 100 dieren verdronken. Ze zitten niet eens vlakbij de rivier, maar het water was door de drains naar boven gekomen. Er komt nu een politieonderzoek naar de reden waarom die dieren niet in veiligheid gebracht waren. Wegmans was open, en ze gaven gratis zakken ijs weg; overstroomde huizen hebben ook geen stroom. We hebben Tim weer voorzien van wat boodschappen en hem afgezet bij zijn apartement. Ze moeten daar nog altijd water koken, het is niet drinkbaar.

Het was dan ook 10 jaar geleden sinds 9/11, maar van al de herdenkingen hebben we niet zoveel meegekregen. We hebben wel 's avonds een documentaire zitten kijken, een in een nieuw jasje gestoken documentaire die 2 broers gemaakt hebben over de brandweermannen. Ik had de orginele nooit gezien, maar dit was echt goed. Dit zijn de filmmakers die net hun camera hadden aanstaan toen dat eerste vliegtuig zich in de eerste toren boorde. Heel aangrijpend ook om te horen hoe het sommige van de overlevenden vergaan is.