Dag naar Owego

Onze county is er met de overstromingen goed vanaf gekomen, maar een county verderop is flinke schade. De noodtoestand is daar nog maar pas opgeheven.

Owego is een leuk uitziend plaatsje, waar we al heel vaak door gekomen zijn. Ik zeg altijd om er eens een keer te stoppen, maar dat hebben we nog nooit gedaan, want ja, we zijn altijd op doortocht.


Voor als je vergeet waar je bent.

Zo ongeveer de hele plaats stondeen paar weken geleden onder water, zo zag het er 2 1/2 weken geleden uit;



Ik heb van verschillende mensen gehoord die er familie hebben hoe erg het is, en ik heb er ook foto's van gezien. Dus ik wilde er graag gaan helpen en kreeg Micky ook zover. Ik had gisteren gebeld met een coordinatiecentrum om te kijken waar we ons konden melden, en vanmorgen zijn we naar Owego gereden. In een grote leegstaande winkel is een distributiecentrum opgezet, en daar meldden we ons. We schreven ons in en hadden een paar keuzes wat we konden gaan doen. Micky wilde niet het hele zware werk doen, en koos voor stoepenschoonmaker. Nadat alle troep uit huizen gesleept,op de stoep gedumped, en opgehaald is blijft er van allerlei klein spul liggen, en dat hebben wij in 2 straten dus mooi opgeveegd. Er zat glas, spijkers en schroeven tussen, dus dat kon niet zomaar de straat opgeveegd worden. Nou, misschien niet zo'n wereldschokkende bezigheid (ik had liever ergens in huis meegeholpen), maar toch iets dat gedaan moet worden en het zag er wel netter uit.

We praatten met een van de restaurant eigenaren, en hij liet zien hoe hoog het water gestaan had; in zijn kelder, maar die kelder ligt wel zo'n 10 meter hoger dan de rivier. Hij moest onder andere zijn verwarmingsketel, airconditioner, en waterboiler vervangen.

We hebben een paar uur gebezemd, daarna liepen we terug naar het distributiecentrum om onze bezems en schop weer af te geven.Daar was net een grote tractor trailer truck aangekomen. Samen met een groep Cornell studenten hebben we die uitgeladen; hij zat vol met donaties, van schoonmaakmiddelen tot kleding tot meubelen. Niemand wist waar deze vrachtauto vandaan kwam, maar een vrouw vertelde dat dit was hoe het steeds ging; spullen verschijnen gewoon. Het wordt gesorteerd en uitgestalt in het distributiecentrum, en iedereen kan ophalen wat ze nodig hebben.

Hierna hebben wat lunch gegeten, ik had mijn boterhammen meegenomen, maar Micky wilde naar Dunkin Donuts. Terwijl hij daar binnen wachtte liep ik naar de rivier;


Overal een dikke laag modder; dit is de river walk, een wandelpad langs de rivier.
Ik ben hier niet naar beneden gelopen, veel te glibberig.


Het water heeft tot aan de brug gestaan.


Iemand's terras zit boven in de brug.


Hier stond het water tot aan het terras van de huizen.

Zo dus:


(Foto van iemand's facebook)
Om het nu in het echt te zien is toch nog anders dan op een foto! Het laatste huis op die rij is het restaurant waar we met de eigenaar hadden gepraat.

Terwijl ik daar bij de rivier stond te wachten op Micky kwam ik aan de praat met een oud echtpaar. Ze vertelden dat ze in Appalachin wonen, een plaats dichtbij die ook hard getroffen is. Ze hadden water in de kelder gehad, maar ze kregen wat hulp van buren. Het is een probleem in die streek dat veel van de mensen die er wonen ouderen zijn, deze man zei dat hij het werk zelf deed. Taaie mensjes hoor. Nu moet je ook bedenken dat als er hier over kelders gepraat wordt dat dit meestal gewoon leefvertrekken zijn, en niet zoals in Nederland een kleine kelder voor wat voorraad en opslag.

Na de lunch gingen we weer naar het distributiecentrum; ik dacht dat er wel veel te sorteren zou zijn nadat die vrachtwagen uitgeladen was, maar het was al allemaal gedaan. Dat was snel! Micky had niet veel zin om nog zwaar werk te doen, maar hij vroeg of ze nog wat nodig hadden, waar er een tekort aan was. Harken zei de vrouw. Nou, daar konden we misschien wel voor zorgen. We zijn naar Agway gegaan, en daar 4 bladerharken, en 2 gewone harken gehaald. De vrouw bij het centrum keek op dat we werkelijk met een heel stel harken aan kwamen zetten, en ze markeerde ze zodat ze niet voor donatie gaan maar voor de werkers. Ze vertelde dat nadat het grote spul is opgehaald er veel klein grut achterblijft, en daar zijn die harken dus perfect voor.

We zijn nog een blokje om gelopen. Langs de hoofdwegen is de rommel opgehaald, maar in de zijstraten ligt nog veel.







De zijstraten liggen nog vol met troep. Zo ziet het werkelijk straat na straat uit.
Die rommel toont al aan dat er veel werk is gedaan namelijk natte troep uit de huizen halen, maar het echte opbouwwerk moet nog beginnen.


Sommige winkels zijn weer open.


Een bord in een winkel "Sometimes the river is very, very good! And sometimes the river is very, very bad!" Soms is de rivier goed en soms slecht.


De website www.rebuildowego.com op een auto geschreven, dit is voor de donatie en vrijwilligerscoordinatie. Er komen groepen van alle kanten om te helpen, kerkgroepen, verenigingen en studenten. Ik zag hoe dat ging in het distributiecentrum, het was goed geregeld. Ze kregen telefoontjes van wie er hulp nodig had met wat, en daar werden de vrijwilligers naartoe gestuurd.


Het water heeft tot bovenaan het viaduct gestaan.


Onderweg naar huis, bij de kleinere plaatsen is zo te zien nog niet veel opgeruimd.

En dit is nog maar 1 van de vele plaatsen in het noordoosten die getroffen zijn.