Varkentje
Toen ma deze week zei dat ze al lang niks meer van me gehoord had, dacht ik dat ik zaterdag toch nog wat geblogd had, en dat is toch nog maar pas geleden... en toen zag ik dat het vorige week zaterdag was. De week is snel omgevlogen met de laatste zware loodjes voor mijn klassen, maar daarover later meer.
Vandaag gingen Micky, Bart en ik Tim ophalen in Binghamton. Bart had Tim's apartement nog niet gezien. Maar eerst gingen we ons kwart varken ophalen. Een collega van Micky brengt ieder jaar een paar varkens groot, en verkoopt die dan. Micky had een kwart van besteld zonder dat ik het wist, en ik had inmiddels een kwart koe besteld bij iemand hier in de buurt zonder dat hij het wist. Communicatie gaat wel eens mis, maar het past wel in de vriezer en we doen er wel een jaar mee. In ieder geval weet je op die manier wel waar het eten vandaan komt en dat die dieren goed verzorgd zijn.
Ok, dus eerst eventjes dat varken ophalen. Het was ergens tussen hier en Binghamton, en maar goed dat we de GPS hadden, want die slagerij was me toch ergens midden in "het midden van nergens." Eigenlijk best wel leuk om eens een heel stuk op de kleine binnenwegen te rijden en weer eens een ander stukje van de omgeving te zien.
De slager was niet zoals je bij een slager in Nederland binnenstapt. Bij een loods stapten we een klein kantoortje binnen waar de hertenkoppen aan de muur hingen (Bibi, je zou nog jaloers worden!). Het gewei van een van die herten werd gebruikt om kassabonnen op te prikken. Verder hing er een groot Highland koe hoofd met een koperen ring in de neus bijna op ooghoogte aan de muur. Jeetje, waarom heb ik dat fototoestel nou niet bij me? In de hoek stonden een paar geweren. Jagen is voor velen een manier van leven en voor velen de enige manier om goedkoop vlees op de tafel te zetten.
Nu had ik me de slager als een grote man voorgesteld, maar een kleine jonge vrouw kwam tevoorschijn, en bracht ons de bestelling.
Er hing wel een luchtje in het gebouw, het stonk er niet, maar niks plezierigs. Ik keek om het hoekje van de zijdeur het gebouw in, dat had ik beter niet kunnen doen. Daar hingen de dieren, en verderop lagen een paar herten. Ik zou er acuut vegetarier van kunnen worden, maar vanavond stond ik weer gehaktballen te draaien...
Vandaag gingen Micky, Bart en ik Tim ophalen in Binghamton. Bart had Tim's apartement nog niet gezien. Maar eerst gingen we ons kwart varken ophalen. Een collega van Micky brengt ieder jaar een paar varkens groot, en verkoopt die dan. Micky had een kwart van besteld zonder dat ik het wist, en ik had inmiddels een kwart koe besteld bij iemand hier in de buurt zonder dat hij het wist. Communicatie gaat wel eens mis, maar het past wel in de vriezer en we doen er wel een jaar mee. In ieder geval weet je op die manier wel waar het eten vandaan komt en dat die dieren goed verzorgd zijn.
Ok, dus eerst eventjes dat varken ophalen. Het was ergens tussen hier en Binghamton, en maar goed dat we de GPS hadden, want die slagerij was me toch ergens midden in "het midden van nergens." Eigenlijk best wel leuk om eens een heel stuk op de kleine binnenwegen te rijden en weer eens een ander stukje van de omgeving te zien.
De slager was niet zoals je bij een slager in Nederland binnenstapt. Bij een loods stapten we een klein kantoortje binnen waar de hertenkoppen aan de muur hingen (Bibi, je zou nog jaloers worden!). Het gewei van een van die herten werd gebruikt om kassabonnen op te prikken. Verder hing er een groot Highland koe hoofd met een koperen ring in de neus bijna op ooghoogte aan de muur. Jeetje, waarom heb ik dat fototoestel nou niet bij me? In de hoek stonden een paar geweren. Jagen is voor velen een manier van leven en voor velen de enige manier om goedkoop vlees op de tafel te zetten.
Nu had ik me de slager als een grote man voorgesteld, maar een kleine jonge vrouw kwam tevoorschijn, en bracht ons de bestelling.
Er hing wel een luchtje in het gebouw, het stonk er niet, maar niks plezierigs. Ik keek om het hoekje van de zijdeur het gebouw in, dat had ik beter niet kunnen doen. Daar hingen de dieren, en verderop lagen een paar herten. Ik zou er acuut vegetarier van kunnen worden, maar vanavond stond ik weer gehaktballen te draaien...
posted by Annemiek | 9:23 p.m.
3 Comments:
Bij het lezen van de blogtitel dacht ik even dat jullie een varkentje hadden gekocht om bij de kippen te zetten of zo.
En ja, ik denk dat je nooit te erg mag nadenken bij het eten dat op je bord ligt (vooral niet bij het vlees of de vis). Ik tracht het te zien als 'een stukje eten', en niet als een voormalig rondhuppelend en zwemmend beestje (dat je met van die trieste of lieve oogjes aan kan kijken...).
Veel succes nog met je cursus! Heb je straks ook winterbreak?
Elke, ik ben bijna klaar met mijn bachelor's, dus ja, winterbreak ! :)
Dat is ook weer iets heel anders, dan hier in dit stedelijk gebied, LOL. Hoewel, de jongen, die Katja op het moment leuk vindt (is verder nog niks) had gisteren een paar herten geschoten, vertelde ze.
Een reactie posten
<< Home