O, horrors!

12 jaar lang is het vrij goed gegaan met de kippen. We zijn er wel eens een kwijt geraakt door een vos, of als we ze vergeten waren op te sluiten 's nachts. Iedere keer is het zielig om er eentje te verliezen. Vannacht of vanmorgen is het grandioos mis gegaan. 8 kippen lagen er dood in het hok en eentje op sterven. 1 streepjeskip en de haan zijn nog over. De rest lag met een open nek. Een slagveld.
We hebben een binnen en buitenhok voor hun, het binnenhok is helemaal hout, het buitenhok boven en zijkanten draad, met onder langs keien zodat niks eronder kan graven. Iets is in beide hokken gekomen, waarschijnlijk tussen een klein gat tussen de keien. Bart zei dat hij iets klein en zwart weg zag rennen. We denken aan een wezel. We hebben er nog nooit eerder eentje gehad. Vossen, coyotes, wasbeertjes en opposums, ze hebben het allemaal nooit klaargespeeld om dit fort binnen te dringen. Er wonen een paar chipmunks en ratten onder het hok die zich dik eten aan het kippenvoer, maar die kunnen geen kwaad.
Bart is meteen naar de stad gegaan om vallen en vergif te halen. Nu ben ik daar niet voor, een dier volgt zijn instinct, maar verdorie, van de kippen blijven ze af!
Bart en Niels hebben ze samen begraven. De kip die nog leefde staat beneden in een doos, maar er zal wel niks aan te redden zijn. De andere kip en haan zitten ook beneden in het oude konijnenhok. Bart wil er zeker van zijn dat die niet ook eraan gaan.
Gisteren zaten we nog te rekenen hoe oud die witte kippen wel niet waren: 6 jaar! Een hele leeftijd voor een kip. Ze hebben al heel wat hele koude winters en andere gevaren doorstaan, en nu dit. De haan is ook 6 jaar, en de streepjeskip die over is is 2 jaar.
Triest.