Presentatie

Maandagavond was onze laatste echte les. Volgende week nog examen, maar dat kunnen we online op Blackboard doen. We hebben een lang werkstuk moeten schrijven over een politieke actie die we ondernomen hadden. Speciaal voor deze cursus moesten we een of ander wetsvoorstel zoeken, de achtergronden ervan opzoeken en brieven schrijven naar politici. Hierover moesten we dan dit werkstuk maken en een presentatie over doen. Mijn werkstuk ging over een voorstel om ziekenhuizen vast te laten leggen hoeveel patienten een verpleegkundige kan hebben, veilige verpleegkundige bezetting. (goede vertaling?)

In Californie is er bijna 10 jaar geleden een wet aangenomen waarbij dit vastgelegd is, bijvoorbeeld op een afdeling interne kan een verpleegkundige niet meer dan 5 patienten onder zijn hoede hebben. Met dit soort wettelijke vast gelegde ‘ratios’ ben ik het niet eens, en er is ook geen enkele staat die dit overgenomen heeft. Wat er wel al in verschillende staten is aangenomen, is dat ziekenhuizen een werkplan moeten maken. Samen met verpleegkundigen van de werkvloer moeten ze vastleggen wat het maximale aantal patienten is die een verpleegkundige kan hebben.

In New York ligt momenteel een wetsvoorstel om de hoeveelheden vast te leggen, dus net zoiets als in Californie. Dat zal er waarschijnlijk niet doorkomen. In Congress ligt een ander wetsvoorstel, een dat de ziekenhuizen zelf per afdeling laat bepalen hoeveel patienten een verpleegkundige kan hebben. Daarin moeten ze tevens rekening houden met de zorgzwaarte, en de kennis en ervaring van de verpleegkundigen. Dit werkplan moet opgesteld worden door een committee waarvan de helft directe-zorg verpleegkundigen zijn. Het ziekenhuis moet dan elke vier maanden een werkplan indienen, en het wordt op een website gezet. Er staan straffen op als ze zich niet aan het plan houden. Er zijn verschillende staten die al iets dergelijks hebben, bijvoorbeeld Washington.

Ik heb de senators van New York, Clinton en Schumer aangeschreven, en ge-emailed over dit wetvoorstel. Ik kreeg alleen een automatische email terug, en ben benieuwd of ik ooit nog wat zal horen. Natuurlijk niet meer op tijd voor deze les, officieel moesten we ook alle communicatie met politici bij het werkstuk voegen. Ze hebben het momenteel veel te druk met de economie. Ik verwacht ook niet dat er met dit wetsvoorstel in dit congress nog wat gedaan wordt, maar hopelijk wordt het weer ingediend in de volgende sessie.

De reden dat ik dit wetsvoorstel koos is dat ik het keer op keer zie gebeuren; er worden beloftes gedaan aan nieuwe verpleegkundigen dat we naar een maximum van 6 patienten per verpleegkundige toe werken, maar zo gauw het drukker wordt moeten ook de nieuwelingen meer patienten nemen. Dit brengt zo veel stress met zich mee dat we ze binnen de korste keren weer kwijt zijn. Dan zijn ze net klaar met hun inwerkperiode en ze gaan ergens anders werken. Zo zit je in een cirkel. Pas geleden hebben we een hele lading nieuwe verpleegkundigen aangenomen, en ik zie de onvrede nu alweer stijgen.

De patienten die nu op de gewone afdelingen liggen, lagen 20-30 jaar geleden op een IC, of ze waren al lang dood. De ligdagen zijn zo kort geworden dat alleen nog de ziekste patienten in het ziekenhuis liggen, en het maakt de zorgzwaarte erg hoog. Toch staan er nu niet meer verpleegkundigen aan het bed.

Als een ziekenhuis een werkplan heeft waar ze zich legaal aan moeten houden, heeft dit een stok achter de deur, en zal het helpen de tekorten aan verpleegkundigen op te lossen. Het zal zeker niet het enige zijn wat moet gebeuren, maar het zal de werkomstandigheden verbeteren en daarmee de tekorten en de zorg aantrekkelijker maken voor jonge mensen die het als beroep overwegen.

Dat is nog maar een klein stukje van het verhaal. Ik heb heel veel research gelezen de laatste tijd over het effect op de zorg van te weinig verpleegkundigen aan het bed. Te veel patienten per verpleegkundige werkt fouten in de hand, en daarmee veel extra lijden voor patienten. Dat is iets wat verpleegkundigen altijd al zeggen, maar nu zijn er dan ook eindelijk de nummers om het aan te tonen. Hoe minder verpleegkundigen aan het bed, hoe meer longontstekingen, urineweg infecties, doorliggen, maagbloedingen, langere ligdagen en zelfs meer sterfte. Je kunt nu eenmaal niet op alle plekken tegelijk zijn, en als je je aandacht te veel moeten verdelen kan het heel gemakkelijk gebeuren dat je ergens een symptoom van een patient die achteruit gaat mist. Je kunt niet de optimale zorg geven, mensen op tijd wisselligging geven (decubitus voorkomen), uit bed halen (longontstekingen voorkomen, en op de been houden), medicijnen op tijd uitdelen en de bijwerkingen signaleren, iemand met een nieuwe diagnose meer voorlichting geven etc. Dan kies je maar de hoogstnodige dingen uit, de meest kritieke die gedaan moeten worden.

Dat je meer complicaties en fouten krijgt met minder verpleegkundigen aan het bed lijkt een zeer voor de hand liggend iets, maar dan wel iets waar een ziekenhuisleiding vaak niet van doordrongen is. Ik heb het op elke werkplek door de jaren zien gebeuren, en het gebeurd nog. Al is het in ons ziekenhuis op het moment iets beter, het kan ook weer meteen de verkeerde kant op gaan met wisseling van leiderschap.

Het kost de ziekenhuizen juist meer om complicaties te behandelen dan om meer verpleegkundigen aan het bed te hebben. Dat is nu ook in een studie aangetoond; een 1 percent meer full-time verpleegkundige vermeerderde de kosten met 0.25 percent, maar er was geen statistisch effect op de winst; niet-verpleegkundigen toevoegen aan de zorg veroorzaakte meer kosten en minder winsten.

Het werkstuk had ik goed gedaan, en maandag heb ik een powerpoint presentatie hierover gedaan. Dat ging ook goed, hoewel voor de klas staan nooit iets populairs zal worden. Ik heb wel veel van dit werkstuk geleerd, en zal dit wetsvoorstel blijven volgen. De rest van de klas had ook allemaal interessante dingen uitgekozen op hun presentatie over te doen. Er broeit genoeg in de gezondheidszorg wat wetsvoorstellen betreft, en het heeft nu wel mijn interesse gewekt.