Uitleg over RRT's
Ik zou hier nog uitleg geven over Rapid Response Teams (RRT’s) in ziekenhuizen. Ga er maar even voor zitten, want het is een flink stuk text geworden :)
Wat is een RRT?
Het is een team dat opgeroepen wordt als het niet goed gaat met een patient. Dat kan zijn een te lage bloeddruk, te hoge of te lage hartslag, een bloeding, plotselinge verandering in bewustzijn, ademnood, maar ook als de verpleegkundige het gevoel heeft dat er iets mis is maar niet precies weet wat.
RRT’s worden in sommige ziekenhuizen Medical Emergency Teams genoemd, bij ons heet het Clinical Assesment Team (CAT). Hoe het verder ingevuld wordt verschilt ook per ziekenhuis. Bij sommigen bestaat het team uit een arts en Intensive Care verpleegkundige of Nurse Practitioner; bij ons is het een IC verpleegkundige en Respiratory Therapist (iemand die gespecialiseerd is in longfuncties), en soms komt de intensivist (IC arts) ook.
Als het team nodig is belt de verpleegkundige een speciaal nummer, het wordt omgeroepen op welke kamer het CAT team nodig is, en binnen een paar minuten zijn ze er. Het is de bedoeling dat de dienstdoende arts ook gebeld wordt, maar vaak duurt het even eer die terug belt. Het team kan ondertussen de patient onderzoeken, en ze hebben een lijst van dingen die de IC verpleegkundige al kan aanvragen en doen, bijvoorbeeld een longfoto, een ECG (hartfilmpje) of bloedgassen.
RRT’s zijn in 1990 in Australie voor het eerst in werking gesteld. Ene professor Ken Hillman heeft veel onderzoek gedaan, en stelde voor om intensieve zorg buiten de muren van de IC te brengen. Patienten hebben soms ook op “gewone” verpleegafdelingen intensieve zorg nodig.
In 1999 kwam in de VS het verslag uit van het Institute of Medicine waarin gesteld werd dat 98.000 mensen per jaar sterven aan fouten van de medische wereld. Sindsdien is er veel meer aandacht gekomen voor veiligheid voor patienten in de ziekenhuizen.
Het Institute for Healthcare Improvement startte een campagne voor veiligheid, en stelde voor om in 18 maanden 100.000 levens te redden. Dit heette dan ook de “100.000 lives campaign”. Er werden 6 stappen voorgesteld die ziekenhuizen kunnen nemen om levens te redden, en een van die stappen is het opzetten van een Rapid Response Team.
Waarom een Rapid Rsponse Team?
Bij het nakijken van patientendossiers van mensen die gereanimeerd werden vond men dat 66% van deze mensen al symptomen had tot 6 uur voordat ze gereanimeerd moesten worden. 76% had een uur voor reanimatie symptomen dat het slechter ging.
Het is belangrijk om dan in te grijpen, voordat het zo slecht gaat dat er gereanimeerd moet worden. In de laatste 30 jaar zijn de aantallen succesvolle reanimaties van ziekenhuispatienten niet veranderd: 14.7% overleeft een reanimatie in het ziekenhuis, maar 4.7% overleeft lang genoeg om uit het ziekenhuis ontslagen te worden. 2/3 van alle reanimaties zijn te voorkomen door sneller ingrijpen.
Er spelen allerlei factoren mee waarom er misschien niet snel genoeg ingegrepen wordt als het niet goed gaat. Patienten op de verpleegafdelingen zijn zieker dan ooit. Mensen die voorheen op een IC gelegen zouden hebben, liggen nu op de verpleegafdelingen. Het aantal patienten dat de verpleegkundige verzorgd is niet veranderd. Er kan zo gemakkelijker iets over het hoofd gezien worden. Ook een arts bellen, uitleg geven en diagnostische tests doen is tijdrovend en in die tijd kan de patient verder in een neerwaardse spiraal gaan.
In ons ziekenhuis zijn we in Januari 2006 begonnen met ons Clinical Assesment Team en het is een groot succes geworden. In 2005 waren er 12 reanimaties op de verpleegafdelingen (dus IC en ER niet meegeteld), en in 2006 nog maar 2. Dit betekent een vermindering van 83%!
Sommige artsen waren er in het begin wat skeptisch over, en voelden zich alsof we over hun hoofden heen dingen deden. Nu ze echter de resultaten gezien hebben zijn ze overstag.
Ik heb het Clinical Assesment Team nu zelf 3 keer meegemaakt, telkens als ik charge nurse was, en niet met mijn eigen patienten. Ik was er bij de allereerste keer dat ze opgeroepen waren en ik was er meteen aan verkocht! Het ging zo super. De patient was een vrouw met emphyseem, ze ademde niet goed, en we konden haar niet wakker houden. We belden het CAT team, die prikten bloedgassen, en besloten om haar naar de IC te brengen. Al dit was binnen 20 minuten gebeurd. Voordat we het CAT team hadden zou dit veel langer geduurd hebben, en ondertussen zie je je andere patienten niet. (later bleek dat deze vrouw pillen van thuis ingenomen te hebben, een beetje Narcan (een tegenmiddel voor opiaten) deed wonderen en ze hoefde niet aan de beademing).
Vlak voor het CAT team ingesteld werd had ik een patient die voedsel in haar luchtweg kreeg en er ademnood door kreeg. Zuurstof geven, arts bellen, respiratory therapist bellen, IC bellen, en binnen 45 minuten had ik haar op de IC. Het ging allemaal best snel, maar in de tijd dat je er mee bezig bent hoop je maar dat er niks met je andere patienten gebeurd. Had ik toen een CAT team gehad, was het allemaal veel sneller gegaan.
In sommige gevallen wordt de patient overgeplaatst naar de Intensive Care, in andere gevallen kan er snel ingegrepen worden en een overplaatsing voorkomen. Dit is weer kostenbesparend voor het ziekenhuis, en dat zien ze natuurlijk graag.
Een nadeel is dat de IC verpleegkundige van haar eigen afdeling geroepen wordt, en als ze zelf patienten onder haar hoede heeft moeten die door anderen in de gaten gehouden worden.
Ook is er is research dat uitwijst dat een Rapid Response Team de aantallen stervensgevallen in een ziekenhuis niet verminderd. Dat kan wel waar zijn, maar het is al heel wat waard om meteen extra hulp en expertise te hebben als het nodig is. Het is allemaal heel team gericht; we werken dan wel op verschillende afdelingen, maar we zijn toch 1 team dat klaar staat voor de patienten.
Dat woord “team” viel ook verschillende keren in elk van de 4 interviews die ik deed met mijn collega’s, en ik vond het heel treffend dat iedereen dat aanhaalde.
Ik heb even gezocht, en zag dat er in Nederland ook zoiets is. Het heet een spoed interventie team, maar zo ver ik kan vinden is het nog maar in een handvol ziekenhuizen.
(De persoon die onze powerpoint presentatie heeft is momenteel ziek, dus ik heb het nog steeds niet. Het meeste staat hierboven toch al).
Wat is een RRT?
Het is een team dat opgeroepen wordt als het niet goed gaat met een patient. Dat kan zijn een te lage bloeddruk, te hoge of te lage hartslag, een bloeding, plotselinge verandering in bewustzijn, ademnood, maar ook als de verpleegkundige het gevoel heeft dat er iets mis is maar niet precies weet wat.
RRT’s worden in sommige ziekenhuizen Medical Emergency Teams genoemd, bij ons heet het Clinical Assesment Team (CAT). Hoe het verder ingevuld wordt verschilt ook per ziekenhuis. Bij sommigen bestaat het team uit een arts en Intensive Care verpleegkundige of Nurse Practitioner; bij ons is het een IC verpleegkundige en Respiratory Therapist (iemand die gespecialiseerd is in longfuncties), en soms komt de intensivist (IC arts) ook.
Als het team nodig is belt de verpleegkundige een speciaal nummer, het wordt omgeroepen op welke kamer het CAT team nodig is, en binnen een paar minuten zijn ze er. Het is de bedoeling dat de dienstdoende arts ook gebeld wordt, maar vaak duurt het even eer die terug belt. Het team kan ondertussen de patient onderzoeken, en ze hebben een lijst van dingen die de IC verpleegkundige al kan aanvragen en doen, bijvoorbeeld een longfoto, een ECG (hartfilmpje) of bloedgassen.
RRT’s zijn in 1990 in Australie voor het eerst in werking gesteld. Ene professor Ken Hillman heeft veel onderzoek gedaan, en stelde voor om intensieve zorg buiten de muren van de IC te brengen. Patienten hebben soms ook op “gewone” verpleegafdelingen intensieve zorg nodig.
In 1999 kwam in de VS het verslag uit van het Institute of Medicine waarin gesteld werd dat 98.000 mensen per jaar sterven aan fouten van de medische wereld. Sindsdien is er veel meer aandacht gekomen voor veiligheid voor patienten in de ziekenhuizen.
Het Institute for Healthcare Improvement startte een campagne voor veiligheid, en stelde voor om in 18 maanden 100.000 levens te redden. Dit heette dan ook de “100.000 lives campaign”. Er werden 6 stappen voorgesteld die ziekenhuizen kunnen nemen om levens te redden, en een van die stappen is het opzetten van een Rapid Response Team.
Waarom een Rapid Rsponse Team?
Bij het nakijken van patientendossiers van mensen die gereanimeerd werden vond men dat 66% van deze mensen al symptomen had tot 6 uur voordat ze gereanimeerd moesten worden. 76% had een uur voor reanimatie symptomen dat het slechter ging.
Het is belangrijk om dan in te grijpen, voordat het zo slecht gaat dat er gereanimeerd moet worden. In de laatste 30 jaar zijn de aantallen succesvolle reanimaties van ziekenhuispatienten niet veranderd: 14.7% overleeft een reanimatie in het ziekenhuis, maar 4.7% overleeft lang genoeg om uit het ziekenhuis ontslagen te worden. 2/3 van alle reanimaties zijn te voorkomen door sneller ingrijpen.
Er spelen allerlei factoren mee waarom er misschien niet snel genoeg ingegrepen wordt als het niet goed gaat. Patienten op de verpleegafdelingen zijn zieker dan ooit. Mensen die voorheen op een IC gelegen zouden hebben, liggen nu op de verpleegafdelingen. Het aantal patienten dat de verpleegkundige verzorgd is niet veranderd. Er kan zo gemakkelijker iets over het hoofd gezien worden. Ook een arts bellen, uitleg geven en diagnostische tests doen is tijdrovend en in die tijd kan de patient verder in een neerwaardse spiraal gaan.
In ons ziekenhuis zijn we in Januari 2006 begonnen met ons Clinical Assesment Team en het is een groot succes geworden. In 2005 waren er 12 reanimaties op de verpleegafdelingen (dus IC en ER niet meegeteld), en in 2006 nog maar 2. Dit betekent een vermindering van 83%!
Sommige artsen waren er in het begin wat skeptisch over, en voelden zich alsof we over hun hoofden heen dingen deden. Nu ze echter de resultaten gezien hebben zijn ze overstag.
Ik heb het Clinical Assesment Team nu zelf 3 keer meegemaakt, telkens als ik charge nurse was, en niet met mijn eigen patienten. Ik was er bij de allereerste keer dat ze opgeroepen waren en ik was er meteen aan verkocht! Het ging zo super. De patient was een vrouw met emphyseem, ze ademde niet goed, en we konden haar niet wakker houden. We belden het CAT team, die prikten bloedgassen, en besloten om haar naar de IC te brengen. Al dit was binnen 20 minuten gebeurd. Voordat we het CAT team hadden zou dit veel langer geduurd hebben, en ondertussen zie je je andere patienten niet. (later bleek dat deze vrouw pillen van thuis ingenomen te hebben, een beetje Narcan (een tegenmiddel voor opiaten) deed wonderen en ze hoefde niet aan de beademing).
Vlak voor het CAT team ingesteld werd had ik een patient die voedsel in haar luchtweg kreeg en er ademnood door kreeg. Zuurstof geven, arts bellen, respiratory therapist bellen, IC bellen, en binnen 45 minuten had ik haar op de IC. Het ging allemaal best snel, maar in de tijd dat je er mee bezig bent hoop je maar dat er niks met je andere patienten gebeurd. Had ik toen een CAT team gehad, was het allemaal veel sneller gegaan.
In sommige gevallen wordt de patient overgeplaatst naar de Intensive Care, in andere gevallen kan er snel ingegrepen worden en een overplaatsing voorkomen. Dit is weer kostenbesparend voor het ziekenhuis, en dat zien ze natuurlijk graag.
Een nadeel is dat de IC verpleegkundige van haar eigen afdeling geroepen wordt, en als ze zelf patienten onder haar hoede heeft moeten die door anderen in de gaten gehouden worden.
Ook is er is research dat uitwijst dat een Rapid Response Team de aantallen stervensgevallen in een ziekenhuis niet verminderd. Dat kan wel waar zijn, maar het is al heel wat waard om meteen extra hulp en expertise te hebben als het nodig is. Het is allemaal heel team gericht; we werken dan wel op verschillende afdelingen, maar we zijn toch 1 team dat klaar staat voor de patienten.
Dat woord “team” viel ook verschillende keren in elk van de 4 interviews die ik deed met mijn collega’s, en ik vond het heel treffend dat iedereen dat aanhaalde.
Ik heb even gezocht, en zag dat er in Nederland ook zoiets is. Het heet een spoed interventie team, maar zo ver ik kan vinden is het nog maar in een handvol ziekenhuizen.
(De persoon die onze powerpoint presentatie heeft is momenteel ziek, dus ik heb het nog steeds niet. Het meeste staat hierboven toch al).
posted by Annemiek | 8:46 p.m.
2 Comments:
Annemiek, ik heb grote bewondering voor al het verplegend personeel, zeker wat dit soort dingen betreft ! Jullie mogen best wat vaker in het zonnetje gezet worde. Inderdaad een lap tekst, maar wel èrg interessant
Ik vond dit heel boeiend om te lezen, Annemiek!
En net zoals Mary-Ann heb ik heel veel bewondering voor verpleegkundigen en artsen die in zo'n kritieke situaties dan toch maar het hoofd koel moeten houden en beslissingen moeten nemen!
Een reactie posten
<< Home