Ski-time

De patienten bezetting op onze afdeling is de afgelopen 2 1/2 maanden zo laag geweest dat er nu gepraat wordt over een afdeling sluiten. Dat hoop ik toch echt dat dat niet gaat gebeuren. Na de verbouwing van onze afdeling zijn het allemaal prive kamers geworden, waar wel een tweede bed bijgezet kan worden als de bezetting omhoog gaat. Het is zo veel fijner voor patienten en hun familie om alleen op een kamer te liggen, en voor ons ook veel fijner werken. Je hebt tenminste wat bewegingsruimte. Ik was zo blij toen we verspreid werden over 2 afdelingen, de chaos en het kabaal op de afdeling was opeens zo veel minder. Dat zou nu allemaal terug gedraaid worden. Maar hopelijk wordt er naar ons geluisterd, en gebeurd het niet. Je hebt voor 2 afdelingen meer personeel nodig dan voor 1 afdeling, en er moet bespaard worden.
Dat de bezetting zo laag is, is echt abnormaal. Gewoonlijk piekt het in de winter, maar dit jaar dus niet. Of het de milde winter is, mild griep seizoen, of zoals we al grapten, preventieve zorg werkt echt.
Het was niet echt opbeurdend donderdag toen we over dit alles een vergadering hadden. Als er door de grote bazen alleen naar nummers gekeken wordt en niet de rest. Ik ben benieuwd of er geluisterd zal worden. We hebben een goede directeur, en een goed hoofd verpleging die wel het beste voor hebben, en ik snap ook wel dat er bespaard moet worden. Dit ziekenhuis is een van de weinige in New York dat niet in het rood staat.

Ook op donderdag kwam er een grote sneeuwstorm over. Het was voorbij na mijn werk, alleen de auto moest uitgegraven en de wegen waren alweer redelijk geveegd. Op vrijdag had ik afgeproken met Meg om te gaan skien. We gingen pas om 12 uur weg, en dat was maar goed ook, want het was een beetje "opgewarmd". Toen ik buiten kwam en voelde hoe koud het was, ben ik weer naar binnen gegaan om een paar extra laagjes aan te doen. Het waaide hard, maar hoe hard hadden we ons een beetje op verkeken. Bij Greek Peak waait het altijd harder, en de vlaggen stonden strak in de wind. We werden bijna omgeblazen toen we uit de auto stapten, en keken elkaar eens aan. Zijn we echt zo'n die-hards? Nou, we waren er en al is het maar 1 keer naar beneden, skieen zullen we! Dus op naar boven, en geskied. Op 1 plek stonden we bijna stil van de tegenwind. We zaten zo ingepakt, met onze gezichten bedekt, maar de neuzen waren nog bevroren.
We gingen naar het East Greek Peak gedeelte om te zien of het daar beter was. Het was er inderdaad ietsje beter. Het ligt aan de andere kant van de berg, en het is er wat beschutter door de bomen. Daar hebben we een paar heerlijke afdalingen gedaan door de verse sneeuw. Daarna weer terug naar de andere kant van Greek Peak, en toen hielden we het voor gezien. Halverwege terug naar Ithaca waren we weer ontdooid. We hebben afgesproken om maandag weer te gaan.

Gisteren heb ik gewerkt, een goede dag.
De kinderen hadden in de tuin allerlei sneeuwsteden gebouwd. Niels had een hoge toren gemaakt van sneeuw, dus die hadden zicht ook geamuseerd.
Vanmorgen scheen de zon, een stralende blauwe lucht, prima ski weertje dus. Ik had met een collega, Monica, afgesproken dat we zouden gaan skien als het goed weer was, en dat was het. We spraken af bij Greek Peak en hebben een dikke 3 uur geskied. De wachttijden bij de liften zijn in het weekend wat langer, en je staat dus wat langer in de rij in plaats van op de piste. Het was heerlijk, en we hadden zo veel te kletsen dat de tijden in lift voorbij vlogen. Heel gezellig.
Monica deed alleen maar groene pistes, maar op het laatst durfde ze ook een paar blauwe pistes te doen.
Als het weer meewerkt en mijn familie me nog een zondag kan missen gaan we de volgende week weer! Zo wordt het toch nog wat deze winter met het skien.