Fitnissen

Deze week is er een nieuw fitness centrum geopend in Ithaca. Dit centrum werkt samen met het ziekenhuis, en een hele afdeling fysiotherapie is er aanwezig. Als ziekenhuis medewerker krijg je een beetje korting, en aangezien ik wel wat lichaamsbeweging kan gebruiken ben ik lid geworden. Vanmorgen ben ik er voor het eerst naar toe geweest, en ik moet zeggen dat ik het toch wel wat intimiderend vond. Het is een groot gebouw dat bomvol met allerlei martelapparaten staat. Er lopen allerlei instructeurs rond die je op de verschillende toestellen wegwijs kunnen maken, maar ik ging eerst naar iets bekendst, een fiets. Na een poostje trappen begon ik er ook nog plezier in te krijgen. Mijn eerste indruk was, dit is maf, ik ga liever een eind buiten lopen. Veel mensen op de treadmills, en al die andere dingen, iedereen een beetje in z'n eigen wereldje. Het deed me aan de hamstertjes in hun rad denken.
Een jonge man begon een praatje tegen me terwijl hij naast me fietste. Het was een beetje een eenzijdig gesprek, hij had het vooral over zichzelf.
Na een tijdje fietsen heb ik de stairmaster geprobeerd en een soort langlauf apparaat. Mijn spieren zeggen dank je wel, ze kunnen het goed gebruiken, en uiteindelijk heb ik er toch plezier aan gehad. De komende maanden zal ik wel zien hoe vaak ik er kom. Er is een zwembad bij dat ik zeker ga proberen, en er zijn allerlei lessen. Dat trekt me meer dan de apparaten.
http://www.islandhealthfitness.com/pages/staff.html

Hierna naar de mall geweest om een kadootje te kopen voor een baby shower. Het is best moeilijk om te kiezen. Alles is hier gericht op blauw voor de jongens en roze voor de meisjes, en aangezien deze persoon niet weet wat het wordt is het moeilijk om iets te vinden dat bij allebei past. Ik heb een heerlijk zacht dekentje gekocht, wat leuke slabbers en een speeltje. Toch wel leuk om tussen dit spul te snuffelen. Op mijn werk is de komende tijd een ware baby-boom. In maart en april zijn er zeker 5 uitgeteld.

Niels moest naar de orthodontist en werd dus lekker vroeg opgehaald van school. Bij de orthodontist was hij snel klaar en hij hoeft pas over 3 maanden terug. Ze lieten ons nog even de "voor" foto zien, wat een verschil is het al! Hoe vreselijk scheef zijn tanden stonden, dat zou bijna monsterlijk zijn als we niks gedaan hadden.
Niels vertelde onderweg honderduit. Een leuke manier om eens wat meer van hem te horen als er geen broertjes bij zijn.

Van de opening van de Olympische spelen heb ik alleen het laatste uur gezien, en de Nederlanders. Ik zat met mijn neus in een boek en was helemaal vergeten te kijken. Het boek dat ik lees is 'The Burn Journals" van Brent Runyon. Tim had het voor school gelezen en aangezien ik altijd nieuwsgierig ben naar wat ze lezen las ik er wat in. Het greep me meteen aan; de man die het schreef heeft als 14 jarige (nu 13 jaar geleden) een zelfmoordpoging gedaan door zichzelf in brand te steken en was 85 procent verbrand. Het boek is geschreven in de taal van een 14 jarige, en hij schrijft over al zijn ervaringen op zijn lange weg naar herstel, zowel lichamelijk als geestelijk. Heel griezelig is dat de ouders niets in de gaten hadden hoe hij zich voelde voor zijn zelfmoordpoging.