Reanimatie les
Vanmorgen ben ik een uurtje gaan skien. Dat leek wel een goed idee; er was vannacht een flink pak gevallen en het was zonnig. Bij Greek Peak waaide het flink en was het ondertussen beginnen te sneeuwen. Na 1 afdaling kon ik mijn vingers al niet meer voelen. Het was wel fijne sneeuw, maar ik kwam er al snel achter dat ik gewend ben in gesleepte pistes te skien en dat diepe sneeuw zo zijn uitdagingen heeft! Ik heb zelfs een zwarte piste gedaan, maar dat was echt zwaar en ik was blij om zonder te vallen weer beneden te zijn.
Op de terugweg kwam ik in een "Snow squall" terecht. Voor wie dit niet kent; het is een plotselinge sneeuwbui door lake effect en waardoor je amper de auto voor je nog kunt zien. Deze strook sneeuw was maar zo'n 2 mijl breed, en aan de andere kant scheen de zon. Altijd zo vreemd. Het was even kort maar krachtig. Een bestuurder was er niet zo goed afgekomen en lag met de voorkant van de auto tegen een rotswand in de greppel. De politie was er al bij.
De afgelopen 2 dagen heb ik PALS les gehad; Pediatric Advanced Life Support, reanimatie van kinderen. Nu ik ook met kleine kinderen werk heb ik dat erbij nodig. Ik hoop het nooit te hoeven doen, maar het is zeker goed om te weten. Bij gewone Basic Life Support zit reanimatie van kinderen ook bij, maar PALS gaat wat verder met medicaties, intuberen (wat we als verpleegkundigen niet doen), en infusen. Kinderen hebben nogal kleine adertjes en daarom krijgen ze bij een reanimatie vaak een intraosseous infuus, in het bot. We konden het op kippenboutjes oefenen, dat was wel leuk, zo'n dikke naald in een glibberig kippenboutje steken. Ook dit is iets wat bij ons de arts zal doen, maar voor de cursus moeten we het toch weten. Een van onze onderwijzers was een kinderarts met zeker 40 jaar ervaring, die ons goede casussen kon geven vanuit haar eigen praktijk. Dat was zeker leerzaam, en ook de filmpjes van echte kinderen met ademproblemen was leerzaam. Hoe rot dat is ook om te zien, het is beter dan alleen maar horen vertellen of oefenen op een pop. Het gaat zich er vooral om om te onderkennen wanneer een kind het niet goed doet en dan in te grijpen voordat een reanimatie nodig is. Het hoofd van de kraam en kinderafdeling gaf een korte inservice met wat informatie over als het eens niet goed afloopt met een kind. Helaas is dat ook de realiteit. Ik heb het als leerling een keer meegemaakt met een pasgeborene, zoiets vergeet je nooit.
Op de terugweg kwam ik in een "Snow squall" terecht. Voor wie dit niet kent; het is een plotselinge sneeuwbui door lake effect en waardoor je amper de auto voor je nog kunt zien. Deze strook sneeuw was maar zo'n 2 mijl breed, en aan de andere kant scheen de zon. Altijd zo vreemd. Het was even kort maar krachtig. Een bestuurder was er niet zo goed afgekomen en lag met de voorkant van de auto tegen een rotswand in de greppel. De politie was er al bij.
De afgelopen 2 dagen heb ik PALS les gehad; Pediatric Advanced Life Support, reanimatie van kinderen. Nu ik ook met kleine kinderen werk heb ik dat erbij nodig. Ik hoop het nooit te hoeven doen, maar het is zeker goed om te weten. Bij gewone Basic Life Support zit reanimatie van kinderen ook bij, maar PALS gaat wat verder met medicaties, intuberen (wat we als verpleegkundigen niet doen), en infusen. Kinderen hebben nogal kleine adertjes en daarom krijgen ze bij een reanimatie vaak een intraosseous infuus, in het bot. We konden het op kippenboutjes oefenen, dat was wel leuk, zo'n dikke naald in een glibberig kippenboutje steken. Ook dit is iets wat bij ons de arts zal doen, maar voor de cursus moeten we het toch weten. Een van onze onderwijzers was een kinderarts met zeker 40 jaar ervaring, die ons goede casussen kon geven vanuit haar eigen praktijk. Dat was zeker leerzaam, en ook de filmpjes van echte kinderen met ademproblemen was leerzaam. Hoe rot dat is ook om te zien, het is beter dan alleen maar horen vertellen of oefenen op een pop. Het gaat zich er vooral om om te onderkennen wanneer een kind het niet goed doet en dan in te grijpen voordat een reanimatie nodig is. Het hoofd van de kraam en kinderafdeling gaf een korte inservice met wat informatie over als het eens niet goed afloopt met een kind. Helaas is dat ook de realiteit. Ik heb het als leerling een keer meegemaakt met een pasgeborene, zoiets vergeet je nooit.
posted by Annemiek | 2:26 p.m.
6 Comments:
Oei, zo'n squall lijkt me wel erg eng! Ik bewonder jou en Katja wel, hoor, het zou mijn ding niet zijn, die medische spoedgevallen. Zeker niet bij kinderen, maar inderdaad wel goed, dat je ervoor getraind wordt.
Ha, de latten weer onder je schoenen gebonden!
Die whiteout op weg naar huis was dan weer wat minder. Ze waarschuwen er hier ook voor, en zeggen dat we dat zeker en vast dit jaar nog zullen meemaken... (hoeft voor mij niet hoor!)
Ik herinner me dat men voor Dario als kleuter een keer een 'speciale' verpleegkundige riep, eentje die gewoon was om te prikken bij kleintjes... Niet iedereen durft (kan?) dat blijkbaar, en dat kan ik goed begrijpen!
Ik zou een waardeloze verpleegkundige zijn, maar gelukkig zijn er mensen zoals jij die wel dat talent hebben!
Goed dat je dit soort dingen allemaal leert. Het lijken me vreselijke momenten om mee te maken maar als je in elk geval weet wat je moet doen is het wel de moeite waard.
Wij hebben vandaag gesleed met de familie, op de latten hebben ze me nog niet gekregen;-)
Wij hebben vandaag op de latten gestaan. Heeeeeerlijk!!!
Gelukkig hebben wij enkel goed weer gehad en geen last van een squall!!
Net als Elke ben ik blij dat anderen verpleegkundigen zijn... zelf kan ik geen bloed zien! Laat staan dan dat ik er zou prikken!
Groetjes,
Petra, je moet er inderdaad klaar voor zijn als er iets gebeurd.
Elke, ik denk dat het minder met talent te maken heeft dan met de wil om zoveel mogelijk te leren. Kinderen is zeker een specialisatie!
Bibi, je slee foto's en filmpjes zien er leuk uit!
Hilde, leuk he, weer op de latten! (in je oor gefluisterd: ik ben als leerling een paar keer flauw gevallen bij het zien van bloed :)
Voor je het weet, heb je zo'n nood ingreep nodig bij de Aldi ;-)
Goed dat je alles zo bij houdt!
En... weer een woord geleerd, nog nooit van een squall gehoord.
Een reactie posten
<< Home