Leuke ontmoeting en Winchester huis
Een ex-collega en vriendin woont hier in de buurt, zo'n 20 minuten rijden vandaan, en de kans om haar te zien wilde ik me niet laten ontgaan. We hadden vanmorgen met elkaar afgesproken, en Micky bracht me er naartoe. Het was zo leuk om haar te zien! Wat ons in Ithaca bijna niet lukte, om tijd met elkaar door te brengen door de onregelmatige diensten, lukt ons hier aan de andere kant van het land wel!
Ze heeft een schattig jochie van 20 maanden, en verwacht nu haar tweede. Het is met de eerste niet allemaal vlot gegaan, dus het was een complete verrassing voor haar dat ze zwanger werd. Het is bijna alsof het lichaam moet leren hoe het zwanger moet zijn.
We zijn met Eric naar een park gegaan, zodat hij lekker kon spelen en wij kletsen. Monica is weer helemaal bij met alle afdelingsperikelen, en ik ben weer bij met haar leven. Het was voor haar ontzettend moeilijk om haar vergunning te krijgen in Californie. Ze komt uit Roemenie, en heeft daar haar opleiding verpleging gehad. Daarom moest ze er een obstetrie en psychiatriecursus bij doen, en het was ontzettend moeilijk om daarvoor op een school aangenomen te worden. Eindelijk heeft ze haar vergunning (en ik dacht dat New York moeilijk was!). Maar nu zijn er amper banen te vinden, en ze blijft voorlopig thuis. Ik ben tevens helemaal up to date hoe het leven hier is. Monica kan niet wachten tot ze weer naar de oostkust kan wonen!
Na een paar uurtjes bracht ze me naar Ricky's huis, waar de rest van de familie was, en moesten we afscheid nemen. Altijd tot een volgende keer!
Bij Ricky thuis waren ze allemaal een potje aan het biljarten. Wel leuk, ik geloof dat Tim en Niels het bijna nooit gedaan hebben, maar het ging best goed.
We hadden besloten om met z'n allen naar het Winchester House in San Jose te gaan. Het is een van die toeristische dingen waar de mensen die hier wonen nooit komen, en de familie was er dan ook nog nooit geweest.
Het huis is door de weduwe van de maker van de Winchester geweren gebouwd. Ze bleef maar bijbouwen, elke dag van de week. Waarom precies weet niemand, maar er wordt gezegd dat ze geesten wilde misleiden van alle mensen die gedood waren door het geweer. (Hier is het verhaal in het Nederlands). Helemaal waarom zal niemand ooit weten, maar het resultaat is een huis met 160 kamers, met gekke dingen zoals deuren die op een muur openen, een trap die nergens heen gaat, en een doolhof van kamers. We hebben een tour gedaan met een gids. Ze gaf goede uitleg.
Het was wel interessant om te zien, en er zit heel wat vakmanschap in dat huis!
Het huis vanuit de mooie tuinen.
Overal zijn prachtige glas in lood ramen. Er werd verteld dat het huis meer ramen heeft dan het Empire State Building. Overal zijn kleine en grote ramen. Overal komt het nummer 13 voor, bijvoorbeeld in de hoeveelheid rondjes in de glas in lood ramen.
Het meubilair is niet het orginele, maar wel uit die tijd.
Om ergens te komen met deze trap moet je eerst naar beneden, dan naar boven, en dan weer naar beneden.
In haar latere jaren had mevrouw Winchester last van artritis en liet ze lage trapjes bouwen. Ze was ook heel kort van stuk en sommige deuren zijn dan ook heel klein.
Uitzicht vanuit het balkon. Die boog tussen de 2 gebouwen is apart.
Een van de slaapkamers.
De balzaal
Ik denk dat deze mevrouw ontzettend eenzaam was. Er kwam nooit iemand op bezoek, en ze had zo'n groot huis met zelfs een balzaal waar nooit geen bals gehouden zijn, en een theekamer waar nooit iemand thee kwam drinken.Blijkbaar was ze ook een moeilijk mens om mee om te gaan. Excentriek was ze zeker!
Na het einde van de tour hadden we allemaal honger en zijn we in een Mexicaans restaurant gaan eten. In het zuidwesten moet je nu eenmaal een keer Mexicaans eten, dat smaakt daar beter!
Na het eten zijn we weer terug naar Rick's huis gegaan.
Rick's huis.
Bij de buren was een feestje aan de gang dat nog bezig was toen we bijna middernacht vertrokken. De muziek stond hard, het begon met rap en later was het country. Apart. Iedereen zat in de garage meet de deur open, en het basketbalnet was op de straat gezet en jongens speelden een potje. Het waren wel vriendelijke mensen.
Wij hebben een heleboel potjes gebiljard, dat had ik al lang niet gedaan! Slecht voor degenen die in mijn team terecht kwamen! Ik kreeg maar een paar ballen erin geschoten. Tim deed het best goed, en Niels was eerst wat verlegen, maar kwam toen los, en wilde ook meedoen.
We hebben ook weer wat nieuws geleerd over de familie; in de biljardkamer hing allerlei indianenspul. Ze vertelden dat dit was omdat ze gedeeltelijk indiaans zijn. Het blijkt dat de moeder van de vader van Micky's moeder volbloed indiaans was. Niels heeft zich uitgepuzzeld dat dit hem 1/16e indiaans maakt. Ha, wat een mengelmoes!
Ze heeft een schattig jochie van 20 maanden, en verwacht nu haar tweede. Het is met de eerste niet allemaal vlot gegaan, dus het was een complete verrassing voor haar dat ze zwanger werd. Het is bijna alsof het lichaam moet leren hoe het zwanger moet zijn.
We zijn met Eric naar een park gegaan, zodat hij lekker kon spelen en wij kletsen. Monica is weer helemaal bij met alle afdelingsperikelen, en ik ben weer bij met haar leven. Het was voor haar ontzettend moeilijk om haar vergunning te krijgen in Californie. Ze komt uit Roemenie, en heeft daar haar opleiding verpleging gehad. Daarom moest ze er een obstetrie en psychiatriecursus bij doen, en het was ontzettend moeilijk om daarvoor op een school aangenomen te worden. Eindelijk heeft ze haar vergunning (en ik dacht dat New York moeilijk was!). Maar nu zijn er amper banen te vinden, en ze blijft voorlopig thuis. Ik ben tevens helemaal up to date hoe het leven hier is. Monica kan niet wachten tot ze weer naar de oostkust kan wonen!
Na een paar uurtjes bracht ze me naar Ricky's huis, waar de rest van de familie was, en moesten we afscheid nemen. Altijd tot een volgende keer!
Bij Ricky thuis waren ze allemaal een potje aan het biljarten. Wel leuk, ik geloof dat Tim en Niels het bijna nooit gedaan hebben, maar het ging best goed.
We hadden besloten om met z'n allen naar het Winchester House in San Jose te gaan. Het is een van die toeristische dingen waar de mensen die hier wonen nooit komen, en de familie was er dan ook nog nooit geweest.
Het huis is door de weduwe van de maker van de Winchester geweren gebouwd. Ze bleef maar bijbouwen, elke dag van de week. Waarom precies weet niemand, maar er wordt gezegd dat ze geesten wilde misleiden van alle mensen die gedood waren door het geweer. (Hier is het verhaal in het Nederlands). Helemaal waarom zal niemand ooit weten, maar het resultaat is een huis met 160 kamers, met gekke dingen zoals deuren die op een muur openen, een trap die nergens heen gaat, en een doolhof van kamers. We hebben een tour gedaan met een gids. Ze gaf goede uitleg.
Het was wel interessant om te zien, en er zit heel wat vakmanschap in dat huis!
Het huis vanuit de mooie tuinen.
Overal zijn prachtige glas in lood ramen. Er werd verteld dat het huis meer ramen heeft dan het Empire State Building. Overal zijn kleine en grote ramen. Overal komt het nummer 13 voor, bijvoorbeeld in de hoeveelheid rondjes in de glas in lood ramen.
Het meubilair is niet het orginele, maar wel uit die tijd.
Om ergens te komen met deze trap moet je eerst naar beneden, dan naar boven, en dan weer naar beneden.
In haar latere jaren had mevrouw Winchester last van artritis en liet ze lage trapjes bouwen. Ze was ook heel kort van stuk en sommige deuren zijn dan ook heel klein.
Uitzicht vanuit het balkon. Die boog tussen de 2 gebouwen is apart.
Een van de slaapkamers.
De balzaal
Ik denk dat deze mevrouw ontzettend eenzaam was. Er kwam nooit iemand op bezoek, en ze had zo'n groot huis met zelfs een balzaal waar nooit geen bals gehouden zijn, en een theekamer waar nooit iemand thee kwam drinken.Blijkbaar was ze ook een moeilijk mens om mee om te gaan. Excentriek was ze zeker!
Na het einde van de tour hadden we allemaal honger en zijn we in een Mexicaans restaurant gaan eten. In het zuidwesten moet je nu eenmaal een keer Mexicaans eten, dat smaakt daar beter!
Na het eten zijn we weer terug naar Rick's huis gegaan.
Rick's huis.
Bij de buren was een feestje aan de gang dat nog bezig was toen we bijna middernacht vertrokken. De muziek stond hard, het begon met rap en later was het country. Apart. Iedereen zat in de garage meet de deur open, en het basketbalnet was op de straat gezet en jongens speelden een potje. Het waren wel vriendelijke mensen.
Wij hebben een heleboel potjes gebiljard, dat had ik al lang niet gedaan! Slecht voor degenen die in mijn team terecht kwamen! Ik kreeg maar een paar ballen erin geschoten. Tim deed het best goed, en Niels was eerst wat verlegen, maar kwam toen los, en wilde ook meedoen.
We hebben ook weer wat nieuws geleerd over de familie; in de biljardkamer hing allerlei indianenspul. Ze vertelden dat dit was omdat ze gedeeltelijk indiaans zijn. Het blijkt dat de moeder van de vader van Micky's moeder volbloed indiaans was. Niels heeft zich uitgepuzzeld dat dit hem 1/16e indiaans maakt. Ha, wat een mengelmoes!
posted by Annemiek | 8:24 p.m.
6 Comments:
Excentriek was die dame zeker, wat een bijzonder huis.
Leuk om iemand weer terug te zien en die klik weer te hebben. Wat een bijzonder huis is dat. Ik heb er, geloof ik, eens een programma over gezien.
Wat leuk om je vriendin weer te zien aan de andere kant van het land. Een NL vriendin van mij hier, die in Nl verpleegkundige had, heeft het zelfde. Het kost veel moeite om hier weer verpleegkundige te kunnen zijn, vertelde ze me. Denk dat elke staat zo zijn regeltjes weer heeft.
Die mevrouw is wel een kunsterares geweest hoe ze dat allemaal gedaan en bedacht heeft, prachtig.
Interessant zo'n indianenvoorhistorie, zou ik helemaal uitpuzzelen zoiets.
160 kamers? Wat doet een mens daar dan mee? Deze weduwe moet wel heel apart geweest zijn...
Leuk dat je je collega-vriendin kon ontmoeten en dat het nog steeds klikte!
Groetjes,
Wat ontzettend interessant dat Winchester huis, ik zou daar ook graag eens heen willen. Die vrouw was volgens mij ook eenzaam, vandaar dat ze steeds werklui liet komen om weer wat aan te bouwen.(tenminste, dat zou ik doen als ik haar was, en excentriek en niemand kwam op de koffie of om te dansen)
Een reactie posten
<< Home