Home sweet home

We zijn vrijdagmiddag laat weer thuis gekomen. Alweer een reis met hindernissen. Als ik wat geleerd heb is het wel om volgende keer een reis zonder overstappen te nemen, al moeten we dan 4 uur naar een grote stad rijden.

Micky ging in een ander vliegtuig dan de rest, omdat het voor hem te duur was om een ticket voor dezelfde vluchten te nemen. Hij vertrok 's avonds om 10 uur. Wij zouden om half 12 gaan, maar er was vertraging omdat het vliegtuig nog van San Francisco moest komen. Tim telde 150 vluchten op het scherm, waarvan er 4 vertraging hadden, en wij waren 1 van die 4. Terwijl we zaten te wachten werd de terminal steeds leger, en gingen de winkels dicht. We boekten onze aansluiting maar meteen om want dat gingen we niet halen. Vlak na middernacht vertrokken we eindelijk. Even slapen dacht ik. Mooi niet, wat een turbulentie! De "red eye" vlucht noemen ze zo'n late vlucht. Boven Chicago circelden we wat rond en kwamen we een uur te laat aan, om 6 uur. We hebben wat te eten gehaald; Tim en Niels hadden zin in iets anders dan ontbijt, maar dat was alles wat er op dat moment was.

En toen was het wachten en nog eens wachten, tot 10.15. We liepen wat als zombies rond, zo moe waren we. De volgende vlucht zal helemaal vol en er waren 30 overboekingen. Hoe krijgen ze het voor elkaar! Ik vraag me af hoe wij op die vlucht terecht zijn gekomen, en of ze iemand anders ervoor afgehaald hebben. Er waren een paar boze mensen! Ze vroegen om vrijwilligers op hun stoel af te staan voor een gratis vliegticket, maar dan zouden we helemaal niet thuis komen vandaag! Ik kan wel zien hoe het hele vluchtschema helemaal in de war komt: dat vliegtuig dat laat was in Seattle om middernacht maakt dat iedereen met een aansluiting de volgende ochtend in Chicago het vliegtuig mist, waardoor ze een andere vlucht moeten nemen wat weer voor overboekingen zorgt. Op die manier krijgen ze het nooit bijgebeend.

We waren om 13.15 in Philadelpia, weer iets dichter bij huis, maar nog niet helemaal... Wachten tot 16.20, wat eten, wat hangen, wat rondlopen, en eindelijk is het tijd om op te stappen. Hehe, eindelijk naar huis! We gingen weg van de gate, en daar komt de stem van de piloot "we are having mechanical difficulties and going back to the gate". Hij parkeerde ons weer bij de gate, we konden even blijven zitten. Toen bleek het echter wat langer te duren, en er zou een ander vliegtuig bij een andere gate staan waar we mee konden gaan. Dus iedereen uitstappen, op naar gate 14, en terwijl we daar stonden kregen we het bericht dat er ook wat mis was met dit vliegtuig en ze vliegtuig nummer 1 gingen proberen in orde te krijgen. Ok, dit geeft me heel veel vertrouwen in de vliegwaardigheid van deze dingen!

Ondertussen gingen we bij de balie eens kijken of er andere mogelijkheden voor vluchten zouden zijn. Terwijl we in de rij stonden ging de stewardes opeens weer naar vliegtuig nummer 1 en werd de bagage weer ingeladen. Dat zag er veelbelovend uit, en ja hoor, even later konden we weer instappen. En echt, we gingen vertrekken! Een uurtje later vlogen we boven het mooie groene Ithaca, en om half 7 stonden we aan de grond. "Maar" 7 uur later dan gepland. We waren toen al meer dan 30 uur wakker met kleine beetjes doezelen tussendoor, en goed gaar! ik bedankte de piloot dat hij ons vandaag thuis gebracht had!

Micky had ook de nodige perikelen gehad. Hoewel zijn vlucht maar een half uur vertraagd was, had hij zijn aansluiting niet gemist. Hij landde echter in Syracuse en zou opgepikt worden door een shuttle busje. Dat bedrijf had echter gezien dat het vliegtuig vertraagd was, en had daarom maar geen shuttle gestuurd. Hij belde ze op, en ze moesten nog van Ithaca komen, dus dat was een dikke 2 uur later. Een oude vieze auto met een langzame chauffeur, en ze moesten bij het treinstation nog op iemand wachten die niet op kwam dagen. Hij was dus ook veel later thuis dan verwacht. Als alle plannen eens goed zouden werken.

De kinderen waren helemaal niet blij met de heen en terugreis, al dat vliegen, en boos op mij dat ik de aansluitingen te dicht op elkaar gepland had. Zelfs met meer tijd hadden we het echter niet gehaald. Ik denk wel dat ze er wel het nodige van opgestoken hebben. Ze hebben gezien wat te doen als je een vlucht mist, en hoe je rond een luchthaven navigeert. Daar zijn ze nu erg goed in. Ook het rustig blijven in zo'n situaties en tegenslagen waar je toch niks aan kunt doen. Er waren mensen die boos werden of heel ge-irriteerd reageerden.

We zijn in ieder geval heel blij weer thuis te zijn, hoewel de vakantie fijn was. We hebben veel gezien, veel familietijd gehad (met maar 1 keer een klein beetje gekibbel tussen Tim en Niels), en veel familie en vrienden bezocht die we bijna nooit zien. Het blijft home sweet home.

De laatste paar dagen van de vakantie zal ik nog hier neerzetten met foto's, maar dat komt deze week een keer.