Training

De hondetraining is goed verlopen. We hadden van de trainster het advies gekregen om maar 1 hond mee te nemen, omdat ze anders te veel afgeleid zouden worden. Omdat we denken dat Bitz nog wel het meeste van de training te leren heeft, werd zij uitverkoren om mee te gaan. Micky had geen zin, en bleef bij Kibbels, maar Tim en Niels gingen, zij het onder wat protest, wel mee.
Toen we aankwamen begon het net te regenen, en hebben we eerst een hele tijd geschuilt onder een tent. Er waren in totaal 9 honden, en maar 2 hiervan waren kleiner dan Bitz. Ze had het er niks op, zelfs voor het allerkleinste hondje was ze bang. Ze bleef heel vlak bij ons staan te bibberen. Later ging dat er wel vanaf, maar ze is nog geen vriendinnetje geworden met andere honden.

De trainster heeft een heel stuk grond omheind waar de training gedaan werd. Ze heeft zelf 12 honden vertelde ze! Ze is aan het afbouwen, want voorheen had ze er 17! Verder is het in haar achtertuin een hele beesteboel. Er lopen een paar schapen, een geit, een longhorn koe, een shetland pony, en een stel ganzen. Het ziet er wel allemaal mooi en verzorgd uit.

Het eerste wat we ze moesten leren was "touch". Heel simpel, je hand uitsteken, als de hond met zijn neus de hand aanraakt geef je een snack. (in ons geval dus de tuna brownies, die wel heel goed werkten!) Bitz had dat heel snel door.
Daarna het commando "sit". Niels en Tim hadden het Bitz heel snel geleerd, en ze kregen er plezier in.
Het volgende commando on te leren was "wait". De hond moet leren wachten als je door een deur gaat. Dit werd een paar keer geoefend en uitgelegd hoe we het de hond moeten leren.
De laatste oefening die we deden was "come", en dat is nogal de moeilijkste. De trainster hield de hond vast, de baas moest de naam zeggen en "come" en zich dan omdraaien en met de handen klappend wegrennen. De hond moet dit dan zo'n leuk spelletje vinden dat hij achter je aankomt, en als hij bij je is prijs je hem en geef je hem een snack. We deden het allemaal om de beurt, en de meeste honden gingen goed achter hun baasje aan. Sommigen hadden wat meer aanmoediging nodig.
Tim en Niels lieten mij deze oefening doen. Toen ik riep "Bitz, come", me omdraaide en weg rende, keek ik om en zag Bitz daar nog gewoon staan kijken. Zo van, wat is dit nou weer. De trainster moedigde hem aan om bij me te komen, en toen deed ze het wel. De tweede keer ging al wat beter. Toen moest ik maar niet wegrennen, maar op de plaats rennen, en Bitz kwam langzaam aangelopen.
De trainster vindt het maar een stille en rustige beagle, maar net als een kind is ze thuis heel anders. Ik denk dat ze een beetje in shock was. Ze wil nooit alleen zijn zonder Kibbels, en dan nu opeens dit!
Weer thuis gekomen plofte ze op haar bedje neer en deed een dutje. Kibbels had het thuis alleen zonder Bitz heel goed gedaan. Het was de eerste keer dat ze een tijd zonder elkaar waren sinds ze bij ons wonen, even wennen voor hun.