Ziek hondje

Vrijdag hadden we Biego weer van de kennel gehaald, en zoals altijd was hij heel enthousiast en zijn stem kwijt van al het blaffen dat hij gedaan heeft. Hij krijgt een homeopatisch kalmeringsmiddeltje als hij in de kennel is, omdat hij anders helemaal gek wordt.
Zaterdagmorgen vonden we in onze huiskamer overal plekjes braaksel en in de keuken in een hoek een hoopje. Dat doet hij heel zelden, maar ik dacht dat het van zijn stress in de kennel kwam. Toen ik later vanuit mijn werk naar huis belde vertelde Tim me dat Micky met hem bij de dierenarts was. Hij was namelijk bloed aan het braken en poepen.
Hij heeft 24 uur in het dierenziekenhuis gelegen (de kosten hiervan durf ik niet eens te zeggen, maar je kan hem ook niet zomaar dood laten gaan).
Hij kreeg een infuus tegen de uitdroging, anti biotica, en kalmeringsmiddelen.
We konden verschillende keren bellen en kregen telkens te horen hoe het hem ging. Laat gistermiddag konden we hem ophalen; overdag waren wij er gewoon op uitgetrokken en waren actief bezig geweest, en via de mobiele telefoon konden we bellen.
Biego was blij ons te zien, en leek zijn oude enthousiaste zelf. Dat moest wel even een energie spurt geweest zijn, want thuis lag hij al gauw uitgeteld te slapen. We kregen instructies mee over wat we hem te eten mogen geven; nog bijna niks, de hond doet alsof hij stervende is van de honger.
Hij krijgt anti biotica (Flagyl), iets wat mensen ook krijgen. Ik moest wel lachen om sommige medicijnen die hij gekregen heeft; Hydromorphone?! Dat geven wij mensen voor pijn, het is een narcotisch middel. 1 mg nog wel voor een hond van 34 pond. Als die niet plat gelegen heeft hiervan! Blijkbaar deed dat middel hem toch niet veel, want hij was druk bezig geweest om te proberen zijn infuus eruit te trekken en proberen papier van de muur te eten.
Vanavond is hij weer helemaal de oude actieve hond die we kennen, met als overblijfsel van dit avontuur 2 geschoren voorpoten.