Kerst
Op vrijdag en zaterdag heb ik dan gewerkt. Gelukkig was onze beddenbezetting laag en konden er een paar mensen afgebeld worden die niet hoefden te komen werken. Voor niemand is het natuurlijk leuk om met de kerst in het ziekenhuis te liggen en sommigen worden er chagarijnig van, anderen leggen zich er bij neer. Een oudere vrouw kwam er op kerstavond pas achter dat het kerst was en begon te huilen dat ze niemand had. Haar verpleegkundige heeft toen de dochter gebeld om te vragen of ze met kerst zou komen. Dat was ze gelukkig wel van plan. We hebben haar een kleinigheidje gekocht en ingepakt, zodat ze zeker wat uit te pakken had.
Een verpleegkundige van de nachtdienst vertelde dat ze die nacht de kamer van een van de patienten zou gaan versieren. Hij had het er ook zo moeilijk mee om in het ziekenhuis te liggen en had niemand. Zo proberen we met z'n allen het toch wat makkelijker te maken. Een vervanging voor vrienden en familie is er toch niet.
De avondmis met kerst is altijd zo mooi, maar dat heb ik dit jaar gemist. Toen ik 's avonds thuis kwam kreeg ik van Micky een vervroegd kado, een nieuwe digitale camera! Nu kan ik betere foto's gaan maken. De kinderen mochten ook al 1 kado open maken waar ze blij mee waren.
Op kerstochtend hoorden we al om half zeven voetstappen. Ik dacht dat grotere kinderen zich langer in bed horen te houden! Wij sliepen nog een uurtje door, daarna samen ontbeten en toen kado's uitgepakt. Ze waren allemaal blij met hun nieuwe spulletjes. Ze geven elkaar ook kadootjes, zo leuk wat ze allemaal voor elkaar bedenken. Niels had voor Micky mutsen gekocht; Micky wilde een muts, en Niels had er in de winkel voor 79cent gevonden, dus had hij er maar meteen 3 gekocht. Hij wilde niet "cheap" zijn. Ik kreeg 2 nieuwe koffiemokken van hem. Ik had een nieuwe geisoleerde mok gevraagd, maar hij had er maar meteen 2 gekocht omdat dat hetzelfde kostte als 1. Zo grappig als hij dit allemaal zit te vertellen.
Voor met z'n allen kregen ze een voetbaltafel, en daar hebben Micky en ik wel 2 uur aan gewerkt om het in elkaar te zetten! Daarna meteen een hele rits spellen gespeeld.
De jarige Niels werd niet vergeten en hij kreeg nog een keer kado's voor zijn verjaardag. 12 jaar geleden was hij mijn beste kerstkadootje ooit. Natuurlijk moesten we weer even terugdenken aan die dag; 's morgens eerst snel de kadootje uitpakken en ik had nog net tijd om te helpen met Lego's ineen te zetten voordat we naar het ziekenhuis moesten. Een paar uurtjes later was Niels er, en de volgende dag kwam hij thuis. Bart en Tim vertelden hem onderweg alle scheldwoorden die hij nooit in zijn leven mocht zeggen, en thuis gekomen werd zijn bedje volgeladen met knuffels. Ik kan wel zeggen dat Niels ons leven een stuk kleurrijker gemaakt heeft met zijn fantasie en streken.
's Avonds hebben we kalkoen gegeten, die er langer dan verwacht over deed om gaar te worden, maar goed smaakte. Als toetje aten we de verjaardagstaart van Niels.
Hij had de film "March of the Pinguins" gekregen en die hebben we daarna zitten te kijken.
Een verpleegkundige van de nachtdienst vertelde dat ze die nacht de kamer van een van de patienten zou gaan versieren. Hij had het er ook zo moeilijk mee om in het ziekenhuis te liggen en had niemand. Zo proberen we met z'n allen het toch wat makkelijker te maken. Een vervanging voor vrienden en familie is er toch niet.
De avondmis met kerst is altijd zo mooi, maar dat heb ik dit jaar gemist. Toen ik 's avonds thuis kwam kreeg ik van Micky een vervroegd kado, een nieuwe digitale camera! Nu kan ik betere foto's gaan maken. De kinderen mochten ook al 1 kado open maken waar ze blij mee waren.
Op kerstochtend hoorden we al om half zeven voetstappen. Ik dacht dat grotere kinderen zich langer in bed horen te houden! Wij sliepen nog een uurtje door, daarna samen ontbeten en toen kado's uitgepakt. Ze waren allemaal blij met hun nieuwe spulletjes. Ze geven elkaar ook kadootjes, zo leuk wat ze allemaal voor elkaar bedenken. Niels had voor Micky mutsen gekocht; Micky wilde een muts, en Niels had er in de winkel voor 79cent gevonden, dus had hij er maar meteen 3 gekocht. Hij wilde niet "cheap" zijn. Ik kreeg 2 nieuwe koffiemokken van hem. Ik had een nieuwe geisoleerde mok gevraagd, maar hij had er maar meteen 2 gekocht omdat dat hetzelfde kostte als 1. Zo grappig als hij dit allemaal zit te vertellen.
Voor met z'n allen kregen ze een voetbaltafel, en daar hebben Micky en ik wel 2 uur aan gewerkt om het in elkaar te zetten! Daarna meteen een hele rits spellen gespeeld.
De jarige Niels werd niet vergeten en hij kreeg nog een keer kado's voor zijn verjaardag. 12 jaar geleden was hij mijn beste kerstkadootje ooit. Natuurlijk moesten we weer even terugdenken aan die dag; 's morgens eerst snel de kadootje uitpakken en ik had nog net tijd om te helpen met Lego's ineen te zetten voordat we naar het ziekenhuis moesten. Een paar uurtjes later was Niels er, en de volgende dag kwam hij thuis. Bart en Tim vertelden hem onderweg alle scheldwoorden die hij nooit in zijn leven mocht zeggen, en thuis gekomen werd zijn bedje volgeladen met knuffels. Ik kan wel zeggen dat Niels ons leven een stuk kleurrijker gemaakt heeft met zijn fantasie en streken.
's Avonds hebben we kalkoen gegeten, die er langer dan verwacht over deed om gaar te worden, maar goed smaakte. Als toetje aten we de verjaardagstaart van Niels.
Hij had de film "March of the Pinguins" gekregen en die hebben we daarna zitten te kijken.
posted by Annemiek | 9:13 a.m.
2 Comments:
Dat klinkt als een gezellige Kerstdag! Nog gefeliciteerd met Niels' verjaardag!
En inderdaad zielig voor de mensen in het ziekenhuis, wat moet dat een eenzaam gevoel zijn :(.
Jullie hebben vast een gezellige Kerst gehad. Nog gefeliciteerd mer Niels, trouwens.
Tja, met Kerst in het ziekenhuis. Ik kan me nog herinneren dat ik als leerling op de Neurologie werkte en dat we het met de collega's heel gezellig hadden. Toen ik weer bij mijn patiente ging kijken vertelde ze dat ze zojuist 'viste' had gehad van een paar lieve kinderen en die hadden een kadootje voor haar meegenomen en haar bezocht hadden omdat ze het zielig vonden dat ze in het ziekenhuis lag met Kerst.
In het gesprek werd het mij steeds duidelijker dat ze deze kinderen niet kenden. Ze vertelde dat de kinderen ook (net als zij) in Utrecht woonde, vlakbij haar in de buurt (toevallig). Ze hadden ook (heel attent) naar haar man geinformeerd maar deze verbleef in het verpleegtehuis.
Ze had wel geld gewisseld voor de kinderen zodat de weer een strippenkaart konden kopen om thuis te komen.
Kort samengevat: portemonee was leeg en er direct ingebroken bij deze mevrouw thuis! MERRY CHRISTMAS!
Wat een walgeijk mensen, ik heb er geen woorden voor! Om op zo'n manier een oude en eenzame vrouw te benaderen en te bestelen!!!!
En iedere Kerst moet ik hier weer aan denken en besteed ik extra aandacht aan mijn patienten!
Een reactie posten
<< Home